Το κόμμα της κουκούλας

Ερώτημα όχι μόνο των τελευταίων ημερών αλλά των τελευταίων χρόνων: τι κρύβεται άραγε κάτω από τις κουκούλες που διαλύουν διαδηλώσεις και καταστρέφουν πόλεις;

Οι απαντήσεις είναι συνήθως εύκολες, επιπόλαιες και (κυρίως) παραπειστικές. Με αποκορύφωμα τον βλακώδη χαρακτηρισμό «γνωστοί άγνωστοι» - βλακώδης διότι δεν υπάρχουν γνωστοί που παραμένουν άγνωστοι, κυρίως όταν οι άγνωστοι είναι απολύτως γνωστοί...

Αρκεί να θέλουμε να τους βρούμε. Αρκεί να θέλουμε να τους δούμε. Αρκεί να θέλουμε να τραβήξουμε την κουκούλα.

Διότι εκείνοι που κρύβονται από κάτω δεν είναι ούτε εξωγήινοι, ούτε θεόσταλτοι. Είναι οι ίδιοι που κατακλύζουν το Διαδίκτυο με απειλές και ύβρεις. Είναι οι ίδιοι που στα πανεπιστήμια εκφοβίζουν, εκβιάζουν, ενίοτε δέρνουν καθηγητές. Είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούν σε καταλήψεις, προπηλακισμούς, σε κάθε μορφής καθημερινή βιαιότητα. Είναι οι ίδιοι που γεννούν και τροφοδοτούν «Πυρήνες της Φωτιάς».

Ολοι τους έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Εχουν περιοδικά και οργανώσεις. Βγάζουν αφίσες και προκηρύξεις. Διοργανώνουν εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συναυλίες.

Κυκλοφορούν γύρω μας ανεμπόδιστοι κι ακαταδίωκτοι. Κατασκευάζουν ανενόχλητοι τις επόμενες μολότοφ για την επόμενη διαδήλωση.

Διότι κάτω από τις κουκούλες δεν υπάρχει ιδεολογία, μόνο τυφλό μίσος. Διότι οι κουκούλες δεν διαδηλώνουν, συγκρούονται. Διότι όσοι τις φορούν δεν διαμαρτύρονται, δέρνουν.

Είναι η παράταξη της ανοιχτής, απροκάλυπτης, ανέξοδης βίας. Το κόμμα της κουκούλας.

Θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς; Η χώρα αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα οργανωμένης πολιτικής βίας. Αλλά κάνουμε σαν να μη θέλουμε να το δούμε. Μιλάμε για «προβοκάτορες», «παρακρατικούς» και άλλες ανοησίες όταν μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται το προφανές: ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος επενδύει στη βία. Επιλέγει τη βία. Εμπορεύεται τη βία. Πολιτεύεται με τη βία.

Και όλα αυτά τα κάνει επειδή τον αφήνουν να τα κάνει. Επειδή του παρέχεται φιλόξενα ένας μανδύας προστασίας στο όνομα των δημοκρατικών ελευθεριών. Επειδή υπάρχουν ακόμη και καλοπροαίρετοι άνθρωποι που αρνούνται ιδεοληπτικά να δουν την απειλή.

Πριν από δυο-τρία χρόνια, ένα κορυφαίο στέλεχος του Συνασπισμού έλεγε στην τηλεόραση ότι «προτιμώ τον νέο που πετάει μολότοφ από αυτόν που κάθεται στον καναπέ»!

Ξέρετε τι εννοεί; Οτι για μια μερίδα της Αριστεράς αυτού του τύπου η βία αποτελεί μικρότερο κακό ή αναπόφευκτο κακό μπροστά στον καπιταλισμό, την κοινωνική αδικία, τον ιμπεριαλισμό, τη διαπλοκή, το Μνημόνιο κι όποιον άλλο πραγματικό ή φανταστικό εχθρό έχουν κατασκευάσει στο μυαλό τους.

Ε, λοιπόν, το κόμμα της κουκούλας υπάρχει επειδή του έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα. Επειδή εκτός από την ενοχή υπάρχει κι η ανοχή.

Και γι' αυτό γελάνε μέσα στις κουκούλες τους όταν βλέπουν ότι κάνουμε σαν να μην ξέρουμε ποιοι κρύβονται από κάτω. 

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ