Επίδειξη απανθρωπιάς

Είναι αλήθεια πως όταν διάβασα τη δήλωση του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Πειραιά, Κ. Κούβαρη, που καλούσε τους συναδέλφους του να χρησιμοποιήσουν «χωρίς τύψεις και αναστολές» το φάρμακο για να επιτύχουν τους στόχους τους, υπέθεσα ότι κάποιο λάθος θα 'πρεπε να έχει γίνει. Μου ήταν αδιανόητο να δεχτώ ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να υποδεικνύει τόσο κυνικά συμπεριφορές και πρακτικές οι οποίες είναι αυταπόδεικτα απάνθρωπες.
Δεν θα ισχυριστώ ότι είναι ασήμαντο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φαρμακοποιοί με τα χρωστούμενα από διάφορα ασφαλιστικά ταμεία. Αλλά εδώ έχουμε να
κάνουμε με άλλης τάξεως πρόβλημα. Δεν έχουμε να κάνουμε με λεφτά, πολλά ή λίγα, αλλά με ανθρώπους. Και μάλιστα τους αντικειμενικά πιο ανήμπορους στην ελληνική κοινωνία. Είναι οικονομικά αδύναμοι, είναι ηλικιωμένοι, είναι και άρρωστοι. Κι αυτούς επιλέγει ξεδιάντροπα ως μοχλό πίεσης ο Κ. Κούβαρης.
Χρειάζεται μεγάλη φαντασία για ν' αντιληφθεί ένας στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος τι σημαίνει για εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους η απόφαση της διακοπής της χορήγησης φαρμάκων με πίστωση; Πολλοί, οι περισσότεροι, δεν έχουν τα χρήματα για να τα αγοράσουν. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν τα μικρά συνταξιοδοτικά τους εισοδήματα έχουν μικρύνει ακόμη περισσότερο με τις περικοπές της τελευταίας διετίας.
Και δεν είναι μόνο τα χρήματα που δεν υπάρχουν ή είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν. Είναι και η οδύσσεια την οποία θα πρέπει να βιώσουν για να τα εισπράξουν από τον ασφαλιστικό τους φορέα. Κι αυτό είναι κάτι που επίσης γνωρίζει ο συνδικαλιστής φαρμακοποιός του Πειραιά. Γιατί και με τις ιδανικότερες δυνατές συνθήκες είναι εξαντλητική, αν όχι απάνθρωπη, η δοκιμασία για έναν ηλικιωμένο, με καρδιακά, αναπνευστικά ή όποια άλλα προβλήματα, να περιμένει με τις ώρες στην ουρά για να πάρει πίσω τα χρήματά του.
Αλλά όλα αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες για τον πρόεδρο των φαρμακοποιών του Πειραιά. Ούτε τύψεις, ούτε ηθικές αναστολές πρέπει να εμποδίζουν την προσφυγή σε οποιοδήποτε μέσο είναι δυνατό να λύσει τα προβλήματά τους. Κι αυτό παρόλο που ξέρει πόσο αδικεί τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων του, που αλλιώς είναι συνηθισμένοι να συμπεριφέρονται στους ασφαλισμένους, αφού την πίστωση δεν την προσφέρουν μόνο στα Ταμεία αλλά και στον ασφαλισμένο πελάτη τους, ακόμη κι όταν δεν έχει τη συνταγή.
ΕΡ. ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ