Σχιζοφρένεια

Το πολιτικό σύστημα βρήκε τη λύση: Οι βουλευτές κρυμμένοι πίσω από την κομματική πειθαρχία θα ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Όμως η εμπειρία από το προηγούμενο μνημόνιο διδάσκει ότι είναι ένα πράγμα να ψηφίσεις το μνημόνιο και άλλο να το εφαρμόσεις.

Σήμερα όλοι οι πολιτικοί κάνουν τα «καλά παιδιά». Δεν θέλουν να φορτωθούν την ευθύνη τυχόν χρεοκοπίας της χώρας.

Ετσι, έχουμε διάφορες «σχιζοφρενικές» στάσεις, όπως αυτή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος στην ομιλία του προς την κοινοβουλευτική ομάδα τάχθηκε κατά της πολιτικής του μνημονίου, την οποία όμως υποχρεώνει τους βουλευτές του κόμματός του να υπερψηφίσουν, ή αυτή του αρχηγού του ΛΑΟΣ κ. Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος  θα καταψηφίσει το μνημόνιο και ταυτόχρονα στηρίζει την κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου.

Δηλαδή και με τον...

χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.

Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές του ΠαΣοΚ, οι οποίοι θα ψηφίσουν το μνημόνιο υπακούοντας στην  κομματική πειθαρχία, όμως αύριο - μεθαύριο μπορεί να στραφούν εναντίον του υποστηρίζοντας την εκλογική τους πελατεία.

Ετσι, όμως δεν πάμε πουθενά. Όπως έδειξε η εμπειρία του πρώτου μνημονίου, η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών που απαιτούνται είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, η οποία προϋποθέτει συγκρούσεις με την κοινωνία.

Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να πιστεύει στις αλλαγές αυτές για να μπορέσει να τις υλοποιήσει και να πάρουμε τα χρήματα της βοήθειας.

Η πολιτική του να ψηφίσουμε το μνημόνιο τώρα για να μη μας πουν ότι δεν το κάναμε και στην πράξη να το σαμποτάρουμε για να μη φορτωθούμε το πολιτικό κόστος, δεν είναι επιλογή.

Τα πολιτικά κόμματα και οι βουλευτές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αν δεν εφαρμοστούν όλα τα σκληρά μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο, η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη.

Και η χρεοκοπία αύριο θα είναι με σκληρότερους όρους απ' ό,τι  η χρεοκοπία σήμερα. Το ίδιο ίσχυε και πριν από δύο χρόνια με το πρώτο μνημόνιο.

Μόνο και μόνο το γεγονός ότι όπως και τότε, έτσι και σήμερα, τα δάνεια της νέας βοήθειας που αντικαθιστούν τα παλιά είναι στο αγγλικό και όχι στο ελληνικό δίκαιο, αρκεί για να κάνει επαχθέστερους τους όρους της χρεοκοπίας.

 Γιώργος Παπαϊωάννου-ΤΟ ΒΗΜΑ