Μακάρι

Στο πάντα ενημερωμένο ιστολόγιο «Πελασγία» διάβασα χτες 13.2.12 ένα άρθρο του Προκόπη Δούκα, με τίτλο «Στο καλό…»,  που αναφερόταν στις πρόσφατες συμπεριφορές των βουλευτών μας και όχι μόνο...

Όσοι διάβασαν το κείμενο αυτό του γνωστού δημοσιογράφου στο συγκεκριμένο ιστολόγιο ή κάπου αλλού πιστεύω πως θα συμφωνήσουν ότι αποτελεί δίκαιο «κράξιμο» των πρωταγωνιστών της πρόσφατης θλιβερής πολιτικής μας πραγματικότητας και των όσων παρακολουθήσαμε προχτές την Κυριακή μέσα κι έξω από τη Βουλή, πριν και μετά την ψηφοφορία για το νέο μνημόνιο.

Μακάρι όλοι οι δημοσιογράφοι να αρθρογραφούσαν ή να παρουσίαζαν τηλεοπτικά τα πολιτικά δρώμενα με αντικειμενικότητα και χωρίς σκοπιμότητες, όπως ο συντάκτης αυτού του άρθρου. Μακάρι οι πολλοί ανάξιοι πολιτικοί μας τους οποίους φωτογραφίζει στο

κείμενό του -και ειδικά όσοι με τις αποφάσεις τους μας οδήγησαν εδώ που είμαστε- «να πάνε στο καλό». Μακάρι μαζί μ’ αυτούς να πάνε στο καλό κι όσοι χτες, που ήταν οι περισσότεροι, ψήφισαν ή καταψήφισαν το μνημόνιο και τα πολύ σκληρά μέτρα που το συνοδεύουν, όχι κατά συνείδηση, όπως όλοι τους υποτίθεται πως το έπραξαν, αλλά για έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω (άσχετους με τη συνείδησή τους) λόγους: α) γιατί «έπρεπε» (γιατί δηλαδή είχαν συμφέρον) να πειθαρχήσουν στην γραμμή του κόμματος στο οποίο ανήκουν, β) γιατί ήθελαν να φανούν αρεστοί στο πλήθος των συνελλήνων που δίκαια διαμαρτύρονταν ειρηνικά για τα μέτρα αυτά έξω από τη Βουλή (μαζί με τους μπαχαλάκηδες και με κάποιους θλιβερούς «επώνυμους» που πήγαν εκεί μόνο και μόνο για να φωτογραφηθούν δίπλα στο Θεοδωράκη και στο Γλέζο) και γ) για λόγους «ιδεολογικής συνέπειας», αφού τα κόμματα στα οποία ανήκουν ως Αριστεροί ή ως εκπρόσωποι της λαϊκής Δεξιάς πιστεύουν ή απλά διακηρύσσουν πως είναι οι μοναδικοί  υπερασπιστές των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας μας. Μακάρι οι ελάχιστοι που ψήφισαν ή καταψήφισαν το μνημόνιο αυτό μετά «μετά ψήφου γνώσεως» και με μοναδικό κριτήριο της δύσκολης απόφασής τους τη συνείδησή τους να ήταν οι περισσότεροι. Μακάρι, τέλος, μαζί μ’ αυτούς τους ελάχιστους να βρεθούν στην επόμενη Βουλή και πολλοί άλλοι όμοιοί τους.  

Σ’ αυτήν τη Βουλή δε θα θέλαμε ασφαλώς να ξαναδούμε βουλευτές και υπουργούς που οι ίδιοι ή οι «κουμπάροι» τους ή και οι αγιορείτες «πνευματικοί τους» πλούτισαν παράνομα σε βάρος του λαού. Δε θα θέλαμε να ξαναδούμε βουλευτές να προσέρχονται αδιάβαστοι στις κοινοβουλευτικές υποχρεώσεις τους, όπως έπραξε ο λεβέντης υπουργός της κυβέρνησης, που δήλωσε χωρίς να κοκκινίσει ότι, λόγω φόρτου εργασίας», ψήφισε το πρώτο μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει! Δε θα θέλαμε  ξαναδούμε βουλευτές να ψηφίζουν, εκόντες άκοντες, «ναι σε όλα» όσα επιβάλλει η κομματική πειθαρχία, όπως έπραξαν πολλοί προχτές. Δε θα θέλαμε όμως ούτε βουλευτές όπως εκείνοι που ψήφισαν «όχι σε όλα» για λόγους συντεχνιακού συμφέροντος, όπως έπραξε η χλιδάτη δικηγόρος με το γερμανικής προέλευσης επώνυμο, για να μην δει να μειώνεται περαιτέρω το ήδη πενιχρό ετήσιο εισόδημά της των 10.000 ευρώ, που δήλωσε ότι εισέπραξε πέρυσι από τη δικηγορία. Δε θα θέλαμε, τέλος, ούτε κομματικούς αρχηγούς «κωλοτούμπες» ή «ό.φ.α», οι οποίοι, ενώ ως πρόσφατα θεωρούσαν το μνημόνιο ως μονόδρομο για την επιβίωση της χώρας, προχτές, έχοντας διαπιστώσει ότι τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις παρουσίαζαν καθοδική τάση, άλλαξαν προσανατολισμό όπως οι ανεμοδείκτες, και ψήφισαν «όχι σε όλα»!

Αντί για βουλευτές σαν τους παραπάνω, θα θέλαμε να μας εκπροσωπούν άνθρωποι άξιοι και ανιδιοτελείς, που δε θα «βολεύονται» αλλά θα «βουλεύονται», που δε θα πηγαίνουν να ψηφίσουν κρίσιμους νόμους αδιάβαστοι, αλλά θα έχουν τεκμηριωμένη άποψη για κάθε νομοσχέδιο, που δε θα ψηφίζουν ή θα καταψηφίζουν με κριτήριο το προσωπικό, συντεχνιακό ή κομματικό τους συμφέρον, αλλά με γνώμονα τη συνείδησή τους και την πεποίθησή τους ότι αυτό που ψηφίζουν είναι δίκαιο για τους πολλούς και καλό για τη χώρα. Ξέρω πως είναι δύσκολο να βρούμε πολλούς τέτοιους. Υπάρχουν όμως και πρέπει να τους αναζητήσουμε. Να τους ανακαλύψουμε μέσα ή έξω από τα ψηφοδέλτια των γνωστών κομμάτων ή των νέων κομματικών σχηματισμών, τους οποίους είναι βέβαιο ότι κυοφορεί η πολύπλευρη (οικονομική, κοινωνική-αξιακή και πολιτική) κρίση. Και φυσικά να τους ψηφίσουμε.

Οι μέρες που μας περιμένουν είναι ακόμα πιο δύσκολες από αυτές που ζήσαμε ως τώρα. Κι αν θέλουμε να τελειώσουν σχετικά γρήγορα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, είναι καιρός να  αποχτήσουμε μια Βουλή που ελάχιστα θα μοιάζει μ’ αυτές που είχαμε ως τώρα. Μια Βουλή στην οποία δε θα πλειοψηφούν οι «κηπουροί» των κομματικών αρχηγών, μαζί με ανεπαρκείς αλλά δημοφιλείς ποδοσφαιριστές, «ζεν πρεμιέ», πρωταγωνίστριες τηλεοπτικών σειρών και λοιπές  τηλεπερσόνες και με διάφορα λαμόγια που ελέγχουν τους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά οι άξιοι όλων των κομμάτων: Οι βουλευτές που δε θα ψηφίζουν απλά κατά συνείδηση τους νόμους που θα θεωρούν δίκαιους και ωφέλιμους για τη χώρα, αλλά και θα έχουν, με τη στάση και το κύρος τους, τη δύναμη να επιβάλουν στην εκάστοτε κυβέρνηση να τους εφαρμόσει. Με μια τέτοια ισχυρή διακομματική πλειοψηφία ικανών και ανιδιοτελών βουλευτών υψηλού κύρους  μπορούμε να ελπίζουμε…

  Θάνος Μπλούνας

Πρώην Δήμαρχος Στυλίδας