Η συνάντηση των άκρων

«Τον κ. Ρουμπινί δεν τον θεωρώ κερδοσκόπο, είναι ένας ικανός οικονομολόγος, είχε παρουσία στην ελληνική πολιτική, ήταν σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης, λάτρης του καπιταλισμού». Ετσι αντιλαμβάνεται έναν επιφανή διανοούμενο του καπιταλιστικού συστήματος ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της σημερινής Αριστεράς, ο κ. Κ. Λαπαβίτσας. Συμφωνεί με τον κ. Ρουμπινί, τον αποκαλούμενο και «Dr Doom» ή «Δόκτορα της Απαισιοδοξίας», ότι η μόνη λύση είναι η ουσιαστική χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή. Την ίδια ώρα η «Χρυσή Αυγή» διά του προέδρου της κ. Ν. Μιχαλολιάκου δηλώνει ότι «δεν είναι αντι-ΚΚΕ», ότι το κόμμα του είναι αντικαπιταλιστικό, κατά της πλουτοκρατίας και κατά των διεθνών χρηματιστηρίων, θεωρώντας, όπως ο Μαρξ, ότι «το χρηματιστήριο είναι το πορνείο του καπιταλισμού». Και όλα αυτά με αφορμή την επίσκεψη της «Χρυσής Αυγής» στο προπύργιο των εργατικών διεκδικήσεων, στη Χαλυβουργία, όπου το μεγαλύτερο μέρος τών εδώ και μήνες δοκιμαζόμενων απεργών της στηρίζεται από το ΠΑΜΕ.
Η «άλωση» της Χαλυβουργίας από τη «Χρυσή Αυγή» και η συμπαράστασή της στους απεργούς προκάλεσαν την οργή του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» που έκαναν λόγο για «προβοκάτσια», ενώ σε πολλά αριστερίστικα μπλοκ άρχισε ένας ιδιότυπος διάλογος με το ερώτημα «αν η "Χρυσή Αυγή" βρίσκεται στο πλευρό των απεργών ή το ΠΑΜΕ στο πλευρό της "Χρυσής Αυγής"». Αυτό άναψε το φιτίλι για να ξεσπάσει καβγάς ανάμεσα στη «Χρυσή Αυγή» και στο ΚΚΕ.

Πόλεμος με ΚΚΕ

To σωματείο «Ενότητα» των εργαζομένων στη Χαλυβουργία εξέδωσε αμέσως ανακοίνωση και έκανε λόγο για «νέες μεθοδεύσεις σε βάρος του απεργιακού αγώνα, στις οποίες πρωτοστατεί η "Χρυσή Αυγή"». Ακολούθησε ο «Ριζοσπάστης» σημειώνοντας ότι «βρήκε ευκαιρία η "Χρυσή Αυγή" να στήσει προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος και των απεργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας, βάζοντας την προβιά του "προστάτη των εργαζομένων", που πήγε στο χαλυβουργείο του Ασπροπύργου για να δηλώσει τάχα συμπαράσταση. Νομίζει πως έτσι θα συσκοτίσει τον πραγματικό της ρόλο ως αντιδραστικής δύναμης κρούσης για την καταστολή του εργατικού κινήματος και στην προκειμένη περίπτωση ως μοχλού του Μάνεση για το χτύπημα των απεργών».

Εγινε στον Ασπρόπυργο από τους απεργούς κανονική υποδοχή στους «Χρυσαυγίτες», όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται η «Χρυσή Αυγή». Μίλησε στους απεργούς το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου κ. Α. Κασιδιάρης, τους υποσχέθηκε συμπαράσταση και βοήθεια και στο τέλος, για να μην αμφισβητήσει κανείς την «επιχείρηση συμπαράστασης», την κινηματογράφησαν και την ανέβασαν στο Διαδίκτυο! «Δεν χαρίζουμε τους απεργούς στο ΚΚΕ» απαντά ο κ. Μιχαλολιάκος. Θεωρεί μάλιστα ότι η μόνη διαφορά που έχει το κόμμα του από το ΚΚΕ («σε θέματα εργατιάς») είναι ότι «το ΚΚΕ θέλει τους εργάτες χωρίς πατρίδα, ενώ εμείς θέλουμε μία πατρίδα χωρίς προλετάριους».

Ξεθωριάζουν τα όρια

Και όταν βεβαίως ο επικεφαλής της ακροδεξιάς παράταξης «Χρυσή Αυγή» κ. Μιχαλολιάκος δηλώνει υπερηφάνως ότι έστειλε τους «Χρυσαυγίτες στη Χαλυβουργία για να συμπαρασταθούν στους απεργούς του ΠΑΜΕ», τότε δίνεται τροφή για ερωτήματα του τύπου: «Υπάρχει ή όχι ένα είδος "συνάντησης των άκρων";».

Λίγες μόλις ημέρες μετά την απόφαση του Eurogroup για το PSI και για τη νέα δανειακή σύμβαση και βλέπεις ξαφνικά τους πολέμιους του καπιταλισμού να συμφωνούν με τους βασικούς εκφραστές του. Βλέπεις τη Χαλυβουργία, προπύργιο του κάθε απεργιακού αγώνα και της υπεράσπισης των συλλογικών συμβάσεων από το ΚΚΕ, να «αλώνεται» μέσα σε μία ημέρα από τους ακροδεξιούς της «Χρυσής Αυγής».

Τέτοια φαινόμενα αριστερών πρωτοβουλιών κατά του ευρώ που διασταυρώνονται με τις απόψεις κερδοσκόπων και του ξένου χρηματοπιστωτικού κατεστημένου και φαινόμενα υπεράσπισης του εργατικού δικαίου και παρατεταμένων απεργιακών κινητοποιήσεων από ακροδεξιούς σχηματισμούς δύσκολα μπορούν να κατανοηθούν.

Αλλά δεν είναι μόνο η «Χρυσή Αυγή» που θέλησε να συμπλεύσει με τους κομμουνιστές στην περίπτωση της Χαλυβουργίας, είναι και οι κήνσορες της Αριστεράς που εν ονόματι του αντιιμπεριαλισμού, του αντικαπιταλισμού θεωρούν προσφορότερη λύση όχι την παραμονή στο ευρώ, αλλά την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Απρόσμενη συμφωνία

Αυτό πιστεύει και το διακηρύττει μήνες τώρα ο κ. Λαπαβίτσας, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες συνάντησε τον κ. Ρουμπινί, που μήνες τώρα προβλέπει καταστροφή της χώρας, χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή. Και να ήταν μονάχα αυτό; Ο επιφανής εκπρόσωπος της Αριστεράς αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια στον κ. Ρουμπινί (που οι περισσότεροι λόγω των μαύρων προβλέψεών του, του έχουν προσάψει την προσωνυμία «Δόκτωρ Καταστροφή», κάτι όμως που δεν φαίνεται να ενοχλεί τον κ. Λαπαβίτσα.

«Είναι ένας ικανός οικονομολόγος, δεν τον θεωρώ κερδοσκόπο» επαναλαμβάνει ο κ. Λαπαβίτσας, ο οποίος ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον κ. Ρουμπινί επί δέκα λεπτά λίγο προτού αρχίσει ένα τηλεοπτικό οικονομικό πάνελ (που μεταδόθηκε και από το BBC). Τι είδους σύμπλευση είναι αυτή μόνον ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει: «Δεν θεωρώ ότι υπάρχει συμμαχία των άκρων ανάμεσα σε εμένα και τον κ. Ρουμπινί. Δεν μου φάνηκε καθόλου ότι βρίσκεται στα άκρα. Είναι λάτρης του καπιταλισμού, αντιλαμβάνεται εύκολα ποιες πολιτικές θέτουν τον καπιταλισμό σε κίνδυνο. Συμφωνώ μαζί του ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί οδηγούν σε αδιέξοδο».

Η σύμπτωση απόψεων σε πολλά ζητήματα την οποία παραδέχεται ότι υπάρχει ο κ. Λαπαβίτσας, ένας οικονομολόγος από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τον κ. Ρουμπινί, φέρνουν ίσως τα πάνω κάτω σε μια κατηγορία αταίριαστων στελεχών που θεωρούν καλύτερη λύση την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή. Ο κ. Λαπαβίτσας όταν λέει ότι είναι «απολύτως καταστροφική η τρέχουσα πολιτική, ότι το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί σημαντικά και το 2012, οδηγώντας σε σωρευτική απώλεια ίσως και 17% από το 2008» δεν λέει τίποτε διαφορετικό από τον επιφανή διανοούμενο του καπιταλιστικού συστήματος.

Και οι δύο θέλουν επιστροφή στη δραχμή και όσον αφορά την πολιτική που ακολουθείται, ο μεν κ. Ρουμπινί βάζει στην επερχόμενη κατ' αυτόν κοινωνική αναταραχή και τα... τανκ, ο δε κ. Λαπαβίτσας προτάσσει αντί των τανκ τον κίνδυνο να μη γίνουμε Αργεντινή και επιμένει ότι η πολιτική που ακολουθείται οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο ή μάλλον σε έξοδο από την ευρωζώνη.

Πολιτικός αχταρμάς

Η ακραία έκφανση του καπιταλισμού, του χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου, φαίνεται, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ελλάδας, να συμπίπτει με αριστερές αντιλήψεις και ιδέες. Και οι δύο συμφωνούν ότι πρέπει η χώρα να φύγει από το ευρώ. Θεωρούν ότι το 53,5% που τελικώς συμφωνήθηκε στο Eurogroup για το PSI δεν είναι αρκετό, ισχυρίζονται ότι η ύφεση που θα υπάρξει για άλλα πέντε χρόνια θα οδηγήσει σε πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση και ότι το πρόγραμμα 130 δισ. ευρώ δεν αποτελεί πακέτο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, καθώς πρόκειται για δάνειο που κάποτε θα πρέπει να αποπληρωθεί.

Αριστερές, δεξιές, ακόμη και ακροδεξιές θεωρίες και πολιτικές εμφανίζονται τούτες τις δύσκολες ημέρες ως ένα συνονθύλευμα. Μόνον που αυτός ο πολιτικός αχταρμάς, οι αφύσικες συμμαχίες φαίνεται να δίνουν και μάχες καμιά φορά επικαλούμενες τη Δημοκρατία ώστε να μην εφαρμοσθεί και να μην αλλάξει τίποτε.

Οπως το ΚΚΕ, έτσι και ο κ. Μιχαλολιάκος, όπως λέει, δεν θέλει να φύγουμε από το ευρώ, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά επειδή, όπως λέει, «κανείς δεν μας το χάρισε, το πληρώσαμε όλοι αρκετά ακριβά».

TO BHMA