Οι αφιλότιμοι

  Η ασθενική μνήμη του ελληνικού λαού και μερικές σουρεαλιστικές φιγούρες που θέλουν να μας ξανασώσουν.

Ένα από τα προβλήματα με τους πολιτικούς μας είναι ότι στερούνται φιλότιμου. Δεν έχουν καθόλου. Δεν συνιστώ χαρακίρι, όπως θα έκαναν στην Ιαπωνία και όπως κάνουν όλο και πιο συχνά συμπατριώτες μας, πέφτοντας με το αυτοκίνητο στη θάλασσα ή μπουκάροντας με καραμπίνες στην Εφορία. Αλλά, μετά τη χρεοκοπία της χώρας, θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαν αποσυρθεί οικειοθελώς από την κυκλοφορία. Αυτοί επιμένουν να μας ξανασώσουν, λες και δεν τρέχει τίποτα.

Παίρνω αφορμή από αυτά που είπε ο κ. Παπανδρέου, αποχωρώντας από την προεδρία του «κινήματος»:
«… Υπήρξε ένα πολιτικό σύστημα, ένα μιντιακό σύστημα κι ένα σύστημα δικαιοσύνης που τόσα χρόνια σπατάλησε τις δυνατότητες που έχει η χώρα, μέσω αδιαφάνειας και λεηλασίας». Και πού βρισκόταν τα χρόνια της λεηλασίας ο κ. Παπανδρέου; Μήπως έκανε μανιασμένη αντιπολίτευση κατά των καταστροφέων της χώρας; Είχε καταφύγει στο εξωτερικό, απηυδισμένος από την παρακμή; H είχε ανέβει στα βουνά, ξεκινώντας αντάρτικο κατά των διεφθαρμένων συστημάτων;
Ήταν υφυπουργός, υπουργός σε διάφορα υπουργεία, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εσχάτως πρωθυπουργός! Μάλιστα, από την τελευταία αυτή θέση, δεν έκανε το παραμικρό για να διορθώσει το σύστημα της δικαιοσύνης, που επί της θητείας του μεταβλήθηκε πλήρως σε αρνησιδικία, ή το μιντιακό σύστημα (όπου οι ιδιωτικές τηλεοράσεις εξακολουθούν να λειτουργούν χωρίς άδεια, για να τις έχει το Μαξίμου στο χέρι) - όσο για το πολιτικό σύστημα ούτε λόγος να γίνεται: ούτε τον εκλογικό νόμο δεν άλλαξε, όπως είχε υποσχεθεί.
Τη σκυτάλη από τον κ. Παπανδρέου, που θυμίζει όλο και περισσότερο σουρεαλιστική φιγούρα των Monty Pythons, πήρε ο διάδοχός του. «Έχουμε, και έχω και προσωπικά, πλήρη συνείδηση των λαθών, καθυστερήσεων και παραλείψεων», δήλωσε ο κ. Βενιζέλος με το που ανέλαβε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ μετά από αυτόν τον τιτάνιο προεκλογικό αγώνα, στη διάρκεια του οποίου είχε να αντιμετωπίσει τον κανένα. Ενδιαφέρουσα δήλωση -την οποία, μάλιστα, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έσπευσαν να θεωρήσουν αυτοκριτική-, με τον όρο ότι ο νέος πρόεδρος θα έμπαινε στον κόπο να μας εξηγήσει σε ποια ακριβώς λάθη κ.λπ. αναφέρεται. Το ότι με τις συνταγματικές του αλχημείες αποτελεί τον αρχιτέκτονα της ατιμωρησίας των πολιτικών ο κ. Βενιζέλος δεν θα το παραδεχτεί ποτέ. Αν θέλει να διαπιστώσει τα αποτελέσματα των ενεργειών του, ας κάνει μια βόλτα στις παρελάσεις του Σαββατοκύριακου.
Όλα τα προηγούμενα, όπως και η παράδοση του «δαχτυλιδιού» στον κ. Παπανδρέου με τις γνωστές ανυπολόγιστες συνέπειες, έγιναν από τον κ. Σημίτη, που συνηθίζει να παρεμβαίνει κάθε τόσο με ομιλίες, άρθρα και βιβλία για το παρελθόν και τη σημερινή κρίση, χωρίς την παραμικρή νύξη αυτοκριτικής για τις δικές του ευθύνες στην καταστροφή.
Στερούμεθα γενικώς πολιτικής ανδρείας. Επί 2,5 χρόνια βρίζουν τον κ. Καραμανλή που δεν έχει αισθανθεί την ανάγκη να πει μια κουβέντα. Τέτοιο φαινόμενο δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Θα μου πείτε ότι ο αρμόδιος εισαγγελέας διέταξε μέχρι και δικαστική έρευνα για κάποιο σχέδιο δολοφονίας του τέως πρωθυπουργού, αλλά αυτός δεν παίρνει από τέτοια: στο playstation έχεις τουλάχιστον τρεις ζωές.
Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Για να κάνει πολιτική καριέρα, ο κ. Σαμαράς παρέσυρε μια ολόκληρη χώρα στην αδιέξοδη μακεδονομαχία, από την οποία ξεκίνησε, στο επίπεδο της διπλωματίας, η εθνική κατρακύλα. Σήμερα είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Βασίζονται όλοι αυτοί στην ασθενική μνήμη του ελληνικού λαού; Στη βεβαιότητα ότι οι ευθύνες τους θα κρυφτούν κάτω από ένα γαϊτανάκι αλληλοκατηγοριών που στο τέλος δεν βγαίνει άκρη; Το βέβαιο είναι ότι δεν πρέπει να ζητάμε πολλές ευθύνες για τους ανεγκέφαλους αφιλότιμους που κατέστρεψαν προχθές το Ολυμπιακό Στάδιο και την ομάδα τους. Την έλλειψη φιλότιμου από την ηγεσία της χώρας την έχουν ξεπατικώσει.
 ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ
 http://www.lifo.gr