Κάποιες πρώτες σκέψεις σχετικά με τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ.

Η συμμετοχή: Ανάλογα με το πώς θα το  κρίνει ο καθένας. Ακούω και διαβάζω: «Ξεπέρασε τις προσδοκίες», «απίστευτα καλή σε σχέση με τις συνθήκες», «μίλησε η βάση του ΠΑΣΟΚ» κ.α
Σημειώνω:
Συνθήκες : τις διαμορφώνεις με βάση την πολιτική σου και τα αποτελέσματα της. Οι χειρότερες  πολιτικές συνθήκες θέλουν επιτέλους συγκεκριμένη ανάλυση και εξήγηση. Για αυτές όμως που υπάρχουν την ευθύνη τη φέρνουν όσοι διαμόρφωσαν και στήριξαν πολιτικές που οδήγησαν σε απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά το στήριζαν. Δεν μπορώ να πανηγυρίσω γιατί ψήφισαν ελάχιστοι σε σχέση με το 2007.
Προσδοκίες: τις καλλιεργείς. Ανάλογα με αυτά που στοχεύεις ή σχεδιάζεις. Ανάλογα με το πώς θέλεις να διαχειριστείς την επόμενη ημέρα. Ένα κόμμα εξουσίας όμως μπορεί να καλλιεργεί χαμηλές προσδοκίες;
Η βάση: Μεγάλη η κουβέντα. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι ψήφισαν όλα τα μέλη του ΠΑΣΟΚ ο αριθμός των ψηφισάντων είναι μικρότερος. Τα στελέχη του ψήφισαν , ναι και καλά έκαναν, με την όποια λογική συμμετείχαν στις εκλογές. Υπήρχε όμως παντελής απουσία κοινωνικών ομάδων που πρέπει να προβληματίσει. Το ότι ο μέσος όρος ηλικίας έφθανε στα 60 χρόνια (!), το ότι απουσίαζε παντελώς η νεολαία, το ότι απουσίαζαν οι μικρομεσαίοι και η πλειοψηφία των αγροτών, λέει πολλά σε ότι
αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το άλλοτε στήριγμα τους, αυτοί που περισσότερο έχουν πληγεί από την κρίση και τη διαχείριση της. Ταυτόχρονα χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ ως ένα γηρασμένο κομματικό φορέα, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης: Αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι λειτουργεί για το κόμματα εξουσίας. Και που σίγουρα έχει να κάνει με τα διάφορα προσωπικά ή και συλλογικά συμφέροντα, όχι κατ’ ανάγκη κακά. Αυτό και υπάρχει και θα εκφραστεί στην κάλπη των εθνικών εκλογών για όσους έχουν ψευδαισθήσεις ότι το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ θα είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Αλλά αυτό δεν δίνει προοπτική. Θυμίζει την τελική επιστράτευση των εφέδρων προκειμένου να πέσουν σε μια μάχη που έχει ήδη κριθεί. Αν όμως οι εφεδρείες σου έχουν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά …τότε;
Η προοπτική: Μπορεί να συζητηθεί μόνο αν απαντηθούν τα αίτια της βαθειάς πολιτικής και οργανωτικής κρίσης του. Δεν είναι θέμα προσώπων, μηχανισμών ή ισορροπιών. Για να απαντηθούν όμως αυτά θα πρέπει να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν σε αυτούς που κίνησαν τα νήματα. Για να το πω πιο απλά: Το κεντρικό πολιτικό προσωπικό, είναι και πολιτικά εκτεθειμένο και απαξιωμένο στη συνείδηση των απλών μελών και των πολιτών. Πολύ περισσότερο δε δεν μπορεί σαν συστατικό στοιχείο της κρίσης να απαντήσει στο ερώτημα : πως βγαίνουμε από αυτή. Άρα η καλώς εννοούμενη ανανέωση αποκτά στρατηγική σημασία για το αύριο. Το πρόβλημα είναι ότι κανένας εκ των κορυφαίων δεν θέλει να βγει από το «παιχνίδι»…
Ο νέος πρόεδρος:  Η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει για τον Βενιζέλο, που πρέπει ν’ αποδείξει ότι οι πολυθρύλητες ικανότητές του δεν περιορίζονται στην ευφράδεια και τον φλεγματικό κυνισμό που συχνά εκπέμπει. Η ιστορία θ’ αποδείξει αν θα καταγραφεί σαν ο αναγεννητής του «κυβερνο – ΠΑΣΟΚ» ή αν θα χαθεί κι εκείνος μαζί του. Απαραίτητη προϋπόθεση να εκφράσει το όλον ΠΑΣΟΚ – αυτό που υπάρχει – και όχι να συνεχίσει επιλογές που οδήγησαν τον προκάτοχο του στην απαξίωση και τον πολιτικό διασυρμό. Οι όποιες επιλογές, οι όποιες πρωτοβουλίες πρέπει να ληφθούν άμεσα καθώς οι εκλογές θα αποτελέσουν και το πρώτο crash test.
Για όλους μας: Για όσους εν πάση περιπτώσει ασχολούνται ακόμα με την αγνή πλευρά της πολιτικής. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι περιμένουμε αλλά και το γιατί θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Εντάξει για κάποιους από εμάς το ζητούμενο είναι να προσφέρουμε ότι μπορούμε και εφόσον μας ζητηθεί. Ζητούμενο επίσης να συνεχίσουμε να καταθέτουμε τις απόψεις μας, τους προβληματισμούς, τις διαφωνίες, τις θέσεις μας, αν μας το επιτρέψουν.
Αυτή όμως η διάθεση κάποτε τελειώνει και δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη για κανέναν. Στα κόμματα που η παραγωγή στελεχών δεν έχει σχέση με τις διεργασίες της κοινωνίας αλλά με την παλαιοκομματική λογική «με υπηρετείς ή όχι», τα περιθώρια για επιπλέον θυσίες έχουν στενέψει δραματικά. Δεν υπάρχουν.
Για επίλογο: Προτιμώ να μείνω προβληματισμένος από το να συμμετάσχω σε αβάσιμους πανηγυρισμούς.
Φοβάμαι ότι η έκφραση της ελπίδας πολλών ηλικιωμένων ψηφοφόρων την Κυριακή θα χαθεί στις επιταγές της νέας δανειακής σύμβασης.
Φοβάμαι ότι οι κωλοτούμπες, οι χειροκροτητές, οι λίγοι, οι εξαρτώμενοι, οι αυλοκόλακες θα επιβιώσουν. Τους έχει ανάγκη το σύστημα, δεν τους έχει ανάγκη ο κόσμος.
Φοβάμαι ότι πολλοί ήδη βολεύονται με ένα ποσοστό 20-25% στις επόμενες εκλογές, αποδεχόμενοι τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα συνδιαχειριστή μιας κατευθυνόμενης εξουσίας.
Φοβάμαι όσους αρχίζουν και δεν τελειώνουν ΠΟΤΕ αυτό που αναλαμβάνουν!
Είμαι σίγουρος όμως ότι αυτή η κρίση και οι διεργασίες που έχουν ξεκινήσει θα οδηγήσουν σε ανατροπές και δημιουργία νέων αξιών αλλά και νέου επιπέδου συνειδητοποίησης ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Η απαίτηση τους να εκφραστούν θα δώσει τις λύσεις που θα αποδειχθούν σωτήριες για τη χώρα. Πράγματι ελπίδα υπάρχει.
 Προχωράμε λοιπόν!
 http://ra64.wordpress.com/