Τους κάνει πλάκα ο Ντερμπεντέρης...

Τους έχει βάλει να "τραγουδάνε" στο ίδιο μαγαζί. "Γελάτε; Μη γελάτε καθόλου. Διότι αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της σημερινής Ελλάδας" , γράφει ο Ντερμπεντέρης.

Στο ίδιο μαγαζί

Η πιο ενδιαφέρουσα ιδέα που έχω ακούσει έως τώρα στην προεκλογική εκστρατεία είναι η πρόταση του Καμμένου στον Τσίπρα να συνεργαστούν και να μας κυβερνήσουν παρέα.
Η πρόταση είναι όλα τα λεφτά! Μεταφορικώς αλλά και...
κυριολεκτικώς.
Διότι αν συνεργαστούν, ο μεν Τσίπρας θα διαγράψει το χρέος (όπως έχει υποσχεθεί), ο δε Καμμένος θα φέρει πίσω τα CDS (που κυνηγάει) ενώ και οι δυο από κοινού θα επαναπατρίσουν όλα τα χρήματα που διακινήθηκαν στο εξωτερικό για μίζες από την Siemens, τα υποβρύχια, τους πυραύλους, το Χρηματιστήριο κ.ο.κ. και τα οποία αποτελούν την αγαπημένη τους τερατολογία.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, μόνο οι μίζες αυτές αρκούν για να ζήσουμε τζάμπα δυο, τρεις γενιές.
Ποιος, λοιπόν, λογικός άνθρωπος μπορεί να είναι αντίθετος σε μια τέτοια προοπτική; Και ούτε βλέπω λόγο να τα χαλάσουν στο όνομα του Πρωθυπουργού - έχω αρκετούς υποψηφίους υπόψη μου...

Μα γίνεται; ίσως ρωτήσουν μερικοί δύσπιστοι ή απλώς ανίδεοι.
Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να ξέρω αν βγαίνει η εκλογική αριθμητική - θεωρητικά θα πρέπει ο ένας από τους δύο να βγει πρώτο κόμμα και ο άλλος να μην πατώσει.
Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι στη σημερινή Ελλάδα μπορούν να συμβούν τα πάντα, αρκεί να το απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Το οποίο (κατά ευτυχή συγκυρία) προσδιορίζεται και από τους δύο με τον ίδιο τρόπο.
Ο ένας μιλάει για «κατοχική κυβέρνηση» και ο άλλος για «προδότες» - πράγμα που, αν δεν απατώμαι, είναι περίπου το ίδιο...
Υπό αυτήν την έννοια, η πρόταση Καμμένου αποδεικνύει με αφοπλιστική απλότητα το αυτονόητο: ότι στην πολιτική όσοι λένε τα ίδια πράγματα είναι τελικώς ίδιοι.
Και ότι αν καταφέρεις να λες τα ίδια πράγματα με κάποιον που θεωρείς ότι διαφωνείς ριζικά, κάτι στραβό συμβαίνει. Είτε δεν ξέρεις τι λες, είτε υπάρχουν εξαιρετικοί επιστήμονες για την περίπτωσή σου.
Γελάτε; Μη γελάτε καθόλου. Διότι αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της σημερινής Ελλάδας.
Οτι τα πιο ετερόκλητα πολιτικά και ιδεολογικά ακραία ρεύματα κατορθώνουν να συμπίπτουν στην ίδια πλατφόρμα. Σε μια πλατφόρμα που έχει κατασκευαστεί προχείρως και εκ των ενόντων στο όνομα κάποιου υποτιθέμενου «αντι-μνημονιακού αγώνα»...
Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται: είδαν κόσμο και μπήκαν στο ίδιο μαγαζί.
Κι εδώ έχω δυο απορίες.
Πρώτον, πώς άφησαν τα μεγάλα κόμματα να αποκτήσει αυτό το μαγαζί τόσο κόσμο - δεν ευθύνονται άραγε γι' αυτό;
Δεύτερον, τι θα απαντήσει ο Τσίπρας στον Καμμένο για τη συνεργασία; Και ρωτώ διότι ρωτάει να μάθει και η Χρυσή Αυγή.
 http://nonews-news.blogspot.com