Θέλει και η λιποταξία τη δικαιολογία της

127 στελέχη νυν και πρώην του ΠΑΣΟΚ στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ!
(κατά το 27 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν…)
Αυτή ήταν η χθεσινή είδηση που «συγκλόνισε»! Πόσο μάλλον, όταν γίνεται λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Βέβαια δεν έχει σημασία το ότι εδώ και καιρό οι 127 δεν έχουν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ ούτε βέβαια ότι κανένας φαντάζομαι από τους υπογράφοντες δεν ψήφισε ΠΑΣΟΚ (!) στις προηγούμενες εκλογές.
Δικαίωμα τους, όμως και δικαίωμα μου να αναρωτιέμαι για πιο λόγο επικαλούνται την πρώην ιδιότητα τους .
Στο όνομα λοιπόν της Αριστεράς αποφάσισαν σήμερα (χθες) να δημοσιοποιήσουν το τι θα ψηφίσουν. Καλώς!
Η προσπάθεια όμως να δικαιολογήσουν  τον πολιτικό τους συμβιβασμό είναι προφανές ότι αποτελεί αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας προσπάθειας επικόλλησης σε κάτι ,που λογικά δεν μπορεί να τους εκφράζει, αν υποθέσω ότι στρατεύτηκαν κάποια στιγμή στο ΠΑΣΟΚ αποδεχόμενοι αρχές και ιδεολογία που βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος από το σημερινό πολιτικό φορέα που τους φιλοξενεί.
Να υποθέσω δηλαδή ότι τα πιστεύω τους βρίσκονται πιο κοντά στη «Ρόζα» ή την ΚΟΕ από ότι στο ΠΑΣΟΚ. Καλώς. Και πάλι δικαίωμα τους.
Να υποθέσω ότι
θεωρούν πως «διαφυλάσσουν» το πρόταγμα του Αριστερού αποδεχόμενοι αυτό που μέχρι πριν από λίγο καιρό απέρριπταν. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέκυψε σήμερα. Ούτε ξαφνικά παρουσιάστηκε στο πολιτικό προσκήνιο. Το μόνο που άλλαξε είναι οι συσχετισμοί δυνάμεων, σε μία εκλογική αναμέτρηση και το οποίο σε επίπεδο ιδεολογίας σηματοδοτεί και είναι εμφανές, μια προσπάθεια προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αόριστη και νεφελώδη σοσιαλδημοκρατική λογική που πολύ απέχει από αυτά που θα έπρεπε λογικά να πιστεύουν.
Λένε:
«Η στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και των απανωτών μνημονίων ηττήθηκε και στην Ελλάδα, όπως ηττάται πια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.»
Να υποθέσω ότι ο Ολάντ ηγείται της μεγάλης ανατροπής ή οι δυνάμεις του Μελανσόν ανατρέπουν τον νεοφιλελευθερισμό;  Γιατί αν τα προηγούμενα πιστοποιούνται από τη Γαλλία και τη Γερμανία, φοβάμαι ότι για τους πρώην συντρόφους, ισχύει το αξιοπερίεργο: Να καταγγέλλουν τους εν Ελλάδι συμμάχους των «ανατροπέων» του νεοφιλελευθερισμού και να αναζητούν τον προσωπικό τους εξαγνισμό, στους μονίμους ηττημένους σε Ευρωπαϊκό επίπεδο! Άσε που νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για να καταλήγεις σε συμπεράσματα περί ήττας . Η ανάγκη δικαιολόγησης βλέπετε!
 «Πήραμε θέση ότι ο λαός πρέπει να απορρίψει τις πολιτικές αυτές προκειμένου να υπάρχει ελπίδα εξόδου από την κρίση.»
Και θα συμφωνούσα, αν υπήρχε και συνέχεια. Γιατί καλή η ανατροπή των πολιτικών αλλά το σημαντικό είναι στο από εκεί και έπειτα!
Λένε:
«Σήμερα ο πρωταγωνιστικός ρόλος έχει περάσει στα χέρια των δυνάμεων, οι οποίες εκλογικά δικαιώθηκαν, με βασικό παράγοντα το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.»
Άρα ακολουθούμε τον υποτιθέμενο πρωταγωνιστή, με την ίδια ευκολία που ακολουθούσαμε  μέχρι πριν από λίγο το ΠΑΣΟΚ, το οποίο επίσης να υποθέσω , με βάση τη λογική τους είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο των εξελίξεων. Εδώ κάθε τύπου μαρξιστική ανάλυση σηκώνει τα χέρια. Συνήθως υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που διαμορφώνει τις εξελίξεις, διαμορφώνει τους όρους και τις συνθήκες. Εδώ φαίνεται κατά την άποψη των «Αριστερών» διαμορφώνονται τα πράγματα από ένα εκλογικό αποτέλεσμα.
Λίγο παρακάτω:
«…επιτάσσουν την άμεση συγκρότηση μιας μεγάλης αριστερής, δημοκρατικής παράταξης με τη συμμετοχή των δυνάμεων και των οργανώσεων-συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και ευρύτερων αριστερών δυνάμεων- κομμουνιστογενών, σοσιαλιστικών και αριστερών δυνάμεων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ…»
Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές! Αναρωτιέμαι όμως αυτού του τύπου η μεγάλη αριστερή , δημοκρατική παράταξη, πως θα τοποθετηθεί απέναντι στην προοπτική της χώρας στην Ε.Ε.;
Και αν το αναφέρω είναι γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει εδώ και πολλά χρόνια λύσει αυτή την απορία μου. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους «συμμετέχοντες» στην νέα δημοκρατική παράταξη! Είναι γνωστό ότι οι μισοί από αυτούς που αναφέρουνε διεκδικούν τη διάλυση της Ε.Ε.! Άρα, πρώην σύντροφοι;;;;
Αφήνω στο τέλος αυτό που έχει για τον πολύ κόσμο μικρό ενδιαφέρον:
Η λογική της αυτό-αναγόρευσης σε «στελέχη» είναι μια βαθιά συντηρητική λογική και πρακτική. Η πολιτικές πρακτικές, οι ιδέες και η λειτουργία δημιουργούν και τους πολιτικούς συσχετισμούς και κάνουν νικηφόρα τη μία ή την άλλη λογική και πρόταση. Όταν εδώ και καιρό απορρίπτονται και ηττούνται ,ε! τότε κάτι πάει στραβά!
Για να το πω πιο απλά: Δεν χρειάζονται πολλά για να φύγεις από ένα κόμμα. Χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα για να επιβιώσεις σε ένα άλλο.
Κλείνω με αυτό που πιστεύω:
Δεν διαμορφώνουν οι πρόσκαιροι εκλογικοί συσχετισμοί τη δημοκρατική παράταξη. Αυτοί καταγράφουν την στάση της κοινωνίας απέναντι σε συγκεκριμένες πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί. Η ανατροπή τους , η αλλαγή τους , ο επαναπροσδιορισμός θα γίνει στο εσωτερικό της με μάχη θέσεων και απόψεων, με πολιτική αντιπαράθεση, με καταγραφή των λογικών που μπορούν να νικήσουν και αυτών που ηττούνται.
Όσοι επιλέγουν αντί να δώσουν αυτή τη μάχη , να αλλάξουν πεδίο σύγκρουσης, κάνουν ακριβώς το ίδιο με όσους την ώρα της πιο κρίσιμης μάχης αποφασίζουν είτε να συμβιβαστούν με την ήττα είτε να την αποφύγουν προσχωρώντας σε άλλο στρατόπεδο.
Μακριά από εμένα λογικές λιποταξίας… 
ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΟΥΛΗΣ- http://ra64.wordpress.com/