Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΣΟΚ του 1974! Θα γιορτάσει λοιπόν την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, μαζί με την πασοκογενή συνιστώσα του, με μεγάλη εκδήλωση στη Νίκαια και ομιλητή τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, αυτοπροσώπως παρακαλώ.
Αλλά, αλήθεια, τι ήταν το ΠΑΣΟΚ του 1974;
Ήταν μια προσπάθεια, θετική κατ’ αρχήν, να μπει στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας το μισό του ελληνικού πληθυσμού, που ήταν αποκλεισμένο από το μετεμφυλιακό κράτος. Μια προσπάθεια άρσης των κραυγαλέων κοινωνικών αδικιών, παροχών στους ασθενέστερους, δημιουργίας στοιχειώδους κοινωνικού κράτους.
Από την άλλη, όμως, όλα αυτά δεν
στηρίχθηκαν στην αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην αναδιανομή πραγματικού παραγόμενου πλούτου. Στηρίχθηκαν, δυστυχώς, στα δανεικά.
Καλλιεργήθηκε έτσι μια κουλτούρα εύκολου πλουτισμού, ήσσονος προσπάθειας, διόγκωσης του δημοσίου, κρατισμού, πελατειακών σχέσεων, διαφθοράς, πολιτιστικής χυδαιότητας. Ήταν ένα μοντέλο μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας στον αέρα. Αυτό το μοντέλο έφτασε στα όριά του και βοηθούσης και της διεθνούς συγκυρίας, οδήγησε στη σημερινή βαθιά, πολυεπίπεδη κρίση, κρίση δημοσιονομική, παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, κοινωνικού κράτους, κρίση κοινωνική, ηθική, πολιτιστική.
Τώρα λοιπόν, που ζητούμενο είναι η αναίρεση της κουλτούρας της 3ης του Σεπτέμβρη και η δημιουργία μιας σύγχρονης, προοδευτικής, στηριγμένης στην πραγματικότητα, κουλτούρας, ο ΣΥΡΙΖΑ την οικειοποιείται. Και αν το 1974, αυτό το μοντέλο είχε μια προοπτική πλαστής ευημερίας κάποιων δεκαετιών, σήμερα, μέσα στη συγκυρία της ελληνικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς κρίσης, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει άμεσα στη χρεοκοπία, την εξαθλίωση και τη διεθνή απομόνωση.
Πρόκειται δηλαδή για κλασική περίπτωση επανάληψης της ιστορίας σαν φάρσας. Το χειρότερο όμως είναι ότι η φαρσοκωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει απήχηση σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Κομμάτια που αρνούνται να ζουν στη σκληρή πραγματικότητα. Που εμμένουν με παιδικό πείσμα στον παραλογισμό ότι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν σε μια πλαστή ευημερία. Που έχουν πάθει καθήλωση, με την φροϊδική έννοια, σε ένα προγενέστερο στάδιο και αρνούνται να ενηλικιωθούν. Όλα αυτά δεν προμηνύουν τίποτα καλό για την Δημοκρατία και την κοινωνική ειρήνη.
Όταν η Χρυσή Αυγή αμφισβητεί πλέον ευθέως το κοινοβούλιο και τη δημοκρατία, όταν η γενικευμένη ανομία εξαπλώνεται από την Ύδρα στην Κόρινθο, όταν ρατσιστική βία, μεταναστευτικό πρόβλημα και εγκληματικότητα γίνονται ένα σπιράλ βίας, όταν η απολιτικοποιημένη μηδενιστική νέα γενιά τρομοκρατών τραβά κουμπούρι για ψύλλου πήδημα, οι κίνδυνοι αντιδημοκρατικών εκτροπών και εμφυλίων συρράξεων είναι κάτι περισσότερο από υπαρκτοί.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί στις υγιείς ορθολογικές δυνάμεις της κοινωνίας και να προχωρήσει αποφασιστικά. Να σφυρηλατήσει την ενότητά της μέσα από την σε βάθος συνεννόηση των τριών κυβερνητικών εταίρων, χωρίς ηγεμονισμούς κάποιων ή μικροκομματικές γκρίνιες άλλων. Και να προχωρήσει στις βαθιές μεταρρυθμίσεις, τη δημοσιονομική προσαρμογή και την αναπτυξιακή στρατηγική, που θα κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρώπη, θα την κάνουν κανονικό κράτος και θα βάλουν τα θεμέλια μιας μελλοντικής πραγματικής – και όχι πλαστής – ευημερίας.
ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ανένταχτες κεντροαριστερές δυνάμεις, πρέπει γρήγορα να βγουν από την αδράνεια και να δώσουν στην κοινωνία ένα προοδευτικό όραμα, μακριά από απολιθωμένα παλαιοαριστερά ιδεολογήματα και από τους λαϊκισμούς της 3ης του Σεπτέμβρη.
Σωστά και σοφά λόγια.Ελπίζω ο Ελληνικός λαός να αποδείξει μία φορά ακόμα τη σοφία του και να μην παρασυρθεί απο το κύμα του λαικισμού και της ανευθυνότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφή