Στρίγγος

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λεωνίδας Κύρκος (χθες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον θάνατό του) είχε αποφασίσει να μιλήσει ειλικρινά ακόμα και για τα κομματικά ταμπού που διαμόρφωσαν τα νεότερα, τα πιο ιδεαλιστικά χρόνια του. Κι ήταν ωμός, ίσως και διότι μιλούσε για τη δική του τη νεανική ευπιστία.

«Με πιάνει τρόμος», είχε δηλώσει σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, «άμα σκεφτώ ότι, π.χ., αν νικούσε τότε η επανάστασή μας, θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο, θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο, τον Βλαντά κ.τ.λ. Ανθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν».

Η ολική επαναφορά της Αριστεράς στο προσκήνιο, ως ΣΥΡΙΖΑ, έχει ακόμα μία φορά τη δυνατότητα να αποτελέσει αξιοπρόσεκτη δύναμη εξουσίας, κρατώντας και αυξάνοντας τις δυνάμεις της. Αρκεί οι άνθρωποι που οραματίζονται να παίξουν ουσιαστικό ρόλο να πάρουν τον ρόλο τους στα σοβαρά.

Πολλοί πολίτες που ονειρεύονται την κοινωνική χειραφέτηση και έναν δικαιότερο κόσμο τούς εμπιστεύτηκαν γι' αυτό - πολλοί παραβλέποντας ότι, ιστορικά, η Αριστερά ακύρωσε πάντα τα οράματα χειραφέτησης των κοινωνιών που διαχειρίστηκε. Πολλοί βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως πειστική εναλλακτική λύση.

Αλλά ποτέ δεν είναι ανεξάντλητα τα περιθώρια που δίνει η κοινωνία ακόμα και στο πιο φιλόδοξο πολιτικό εγχείρημα. Προεκλογικά, τα πράγματα ήταν ευκολότερα. Οι πολώσεις ήταν μεγαλύτερες και αρκετοί ψηφοφόροι επέλεξαν ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας τα συστατικά της πολιτικής του: πολλή διαμαρτυρία κι από ουσία, νεφελώδεις γενικότητες. Ηλπιζαν ότι από τα σπαράγματα μπορεί να προκύψει ένα νέο πολιτικό ρεύμα, με πρόταση και φιλολαϊκές λύσεις. Οι ψηφοφόροι αυτοί έδωσαν ψήφους και χρονικό περιθώριο.

Αλλά τώρα, που ο Αλέξης Τσίπρας γύρισε μαυρισμένος και ορεξάτος στη Βουλή, οι πολίτες αυτοί περιμένουν την ουσιαστική συμβολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πολιτικό παιχνίδι. Προτάσεις, σαφήνεια, αριθμούς, εναλλακτικές λύσεις. Ενα σαφές πολιτικό όραμα, που θα αντιλαμβάνεται την πολιτική ως συσχετισμούς δυνάμεων και διαπάλη ιδεών - και όχι ως φτηνό θέατρο.

Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε όπως έφυγε: κατηγορεί, νουθετεί, απειλεί, διαμαρτύρεται και συντάσσεται με τη διαμαρτυρία. Η προχθεσινή παράστασή του στη Βουλή ήταν ένα ηθικολογικό κυνήγι μαγισσών. Η χθεσινή του δήλωση, για τους δήμους, ήταν η επανάληψη του ίδιου ποιήματος που έλεγε και πέρυσι.

Ο ρόλος ενός αενάως διαμαρτυρόμενου είναι ένας ξεκούραστος ρόλος. Ο ρόλος του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο, προϋποθέτει κούραση, ωσμώσεις, ρήξεις και επεξεργασίες για ένα μέλλον που η διαμαρτυρία δεν θα είναι αρκετή. Και τότε;

Ο Αλέξης Τσίπρας, βιαστικός και συνεχώς ανερχόμενος, δεν είχε χρόνο να σταθεί και να αφουγκραστεί τα λόγια του Κύρκου. Να το προσέξει - διότι, φαντάζομαι, δεν θα θέλει να καταγραφεί σαν Μάρκος, Στρίγγος ή Βλαντάς του μέλλοντός μας.

Του Ηλία Κανέλλη-ΤΑ ΝΕΑ