Η Απεργία των Συντεχνιών.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η χώρα βρίσκεται για άλλη μια φορά σε σημείο κρίσιμο. Αναμενόμενο εξαιτίας τόσο της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος όσο και της επίμονης ακινησίας και άρνησης να παραδώσουν τα κεκτημένα τους – πάντοτε εις βάρος όσων δεν μετέχουν στο “πάρτυ” – όλες οι συντεχνίες που συναλλάσσονται από τη Μεταπολίτευση και μετά με κόμματα και συμφέροντα.

Το Μνημόνιο ως συγκροτημένο και άκαμπτο οικονομικό πρόγραμμα, άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιβίωση της Ελληνικής Οικονομίας, έχει ασκήσει τεράστια πίεση στα θεμέλια της περίφημης “Γενιάς του Πολυτεχνείου”. Της γενιάς δηλαδή που άντλησε πολιτική ισχύ από την αντιπαράθεσή της με τη Χούντα και κατόπιν την εξαργύρωσε οικονομικά, χωρίς όμως να μεταβάλλει ουσιωδώς τα πολιτικά μέσα πίεσης με τα οποία αρχικά συστάθηκε και εξοπλίστηκε.

Εν ολίγοις, φτάνουμε στο σήμερα όπου η

“Μνημονιακή πολιτική” κατόρθωσε να συμπιέσει πολιτικά τα μεταπολιτευτικά κόμματα, να συνθλίψει πολιτικές “οικογένειες” που μας έμειναν “αμανάτι” μετά το 1974, να αποκαλύψει σκάνδαλα στην πολιτική και στην κοινωνία που αν κάποιος τα περιέγραφε μόλις δύο χρόνια πριν θα τον λοιδορούσαν ομοθυμαδόν άπαντες. Το Μνημόνιο λοιπόν ήρθε για να ανατρέψει, να εκθεμελιώσει τα προνόμια -πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά – μιας ολόκληρης γενιάς. Ιστορικής γενιάς αλλά κορεσμένης και εν πολλοίς διεφθαρμένης και διαφθείρουσας. Πως απαντά λοιπόν η ακόμη δεσπόζουσα “Γενιά του Πολυτεχνείου” στα σύγχρονα ερωτήματα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας;

Με…απεργία! Συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν εκπροσωπούν παρά συντεχνίες στρατιών δημοσίων υπαλλήλων, προνομιούχων και μονίμων, “ιδιωτικούς” υπαλλήλους των καλοπληρωμένων μας ΔΕΚΟ (που τον τίτλο της Ανωνύμου Εταιρείας και τα “γαλόνια” της ιδιωτικής οικονομίας τα θυμούνται ΜΟΝΟ όταν το κράτος/μέτοχος επιβάλλει περικοπές) και βεβαίως ομάδες “ειδικών μισθολογίων” -ναι, των γνωστών καλοπληρωμένων “απαραίτητων” υπαλλήλων – και επίσης γερά προστατευμένα επαγγέλματα-κάστρα άπαρτα βουνά! Με απεργία λοιπόν, οι προνομιούχοι των επιδομάτων “ταχείας διεκπεραίωσης”, του “πλυσίματος χεριών”, του εντελώς απαραίτητου Οργανισμού Αποξήρανσης της Κωπαΐδας, της προστατευμένης άδειας άσκησης επαγγέλματος και μαζί τους η άγαμη θυγατέρα, ο έφηβος συνταξιούχος και μαζί τους μπροστάρηδες διάφορα μέλη ΔΣ (συνδικαλιστές φυσικά!) διαφόρων Δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων και μελλοντικοί Υπουργοί και Βουλευτές από τα “σπλάχνα” του συνδικαλιστικού κινήματος! Αν νομίζετε ότι όλοι αυτοί απεργούν για τον άνεργο, τον ελεύθερο επαγγελματία της αγοράς, τον μικροσυνταξιούχο ή τον αναξιοπαθούντα κάνετε λάθος. Όλοι αυτοί δε δίνουν δεκάρα τσακιστή γι’ αυτούς. ΑΝ έδιναν δε θα κρατούσαν για χρόνια τις υποθέσεις τους στα δικαστήρια. Γιατί μέσα σ’ αυτούς είναι και απολυμένοι που περιμένουν να επιδικαστούν αποζημιώσεις. Και οι αρμόδιοι “απέχουν”! ΑΝ έδιναν δε θα περίμενε ο συνταξιούχος για χρόνια την πενιχρή του σύνταξη. Θα δούλευαν οι μόνιμοι υπάλληλοι των Ταμείων. ΑΝ έδιναν δε θα περίμενε στην ουρά ο πολίτης. Θα τον εξυπηρετούσε ο εφοριακός (που απεργεί επί τριήμερο! Αμ πως! Περισσότερα προνόμια πιο σκληρός ο αγώνας!) ΑΝ έδιναν…απλούστατα δε θα είχαμε τον Τόμσεν πάνω από το κεφάλι μας!

Απεργία λοιπόν! Το ξέρει καλά αυτό το παιχνιδάκι η Γενιά του Πολυτεχνείου. Από την εποχή της Χούντας που έκανε τον αγώνα της από το Παρίσι και το Βερολίνο αφήνοντας τον απλό λαό χωρίς ηγεσία μέχρι τις μέρες του 1974 που άρχισε να επιστρέφει μόλις ήταν βέβαιη ότι τα “πράγματα ηρέμησαν”. Στο ενδιάμεσο βέβαια εκμεταλλευόταν άγρια τη λαϊκή αγανάκτηση κεφαλαιοποιώντας πάνω της. Το ίδιο εργάκι και τώρα: Συμπαρασύρει τον άνεργο ώστε να διατηρηθούν τα προνόμια του βολεμένου. Προσκαλεί σε αγώνα τον ταλαιπωρημένο πολίτη προκειμένου να συνεχίσει να εισπράττει το “ειδικό μισθολόγιό” του ο προνομιούχος. Ομογενοποιεί τον πραγματικό ελεύθερο επαγγελματία με τον “δικτυωμένο” κάτοχο μιας άδειας προστατευμένου επαγγέλματος. Αίτημά τους η ακινησία!

Ζητούμενό τους η διαιώνηση των προνομιακών τους εισοδημάτων εις βάρος του συνόλου. Βεβαίως και για τους απογόνους τους. Γιατί αυτή είναι η περιούσια Γενιά! Ένα τοτέμ στο κέντρο της Ελλάδας που για κάποιο άγνωστο λόγο είμαστε ταγμένοι να ταΐζουμε αγόγγυστα και να προσερχόμαστε αυθόρμητα όποτε σημαίνει προσκλητήριο για “επαναστατική γυμναστική”! Απεργία λοιπόν! Η Γενιά του Πολυτεχνείου στο Κύκνειο Άσμα της!

 http://tyxaios.blogspot.gr/