Το ΠΑΜΕ ζει!

Μου είχε λείψει το ΠΑΜΕ. Σε σημείο που μετά τις εκλογές του Ιουνίου αναρωτιόμουν αν είχαν αυτοδιαλυθεί ή αν απλώς προσπαθούσαν να συνέλθουν από την καταστροφή.

Μου είχαν λείψει τα κοντάρια με τις κόκκινες σημαιούλες, οι σκηνές αγωνιστικού πάθους, ο νόμος που είναι το δίκιο του εργάτη, οι εισβολές συνδικαλιστών στα υπουργεία, οι ντουντούκες στις καθημερινές πορείες...

Μου είχε λείψει η ταξική λογική που λέει ότι πρώτα μπουκάρεις στο γραφείο του υπουργού κι αν σε πετάξουν έξω καταγγέλλεις την «ωμή καταστολή».

Μου είχε λείψει το αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας που δημιουργεί στην ελληνική κοινωνία ένα ισχυρό και υπαρκτό ΚΚΕ.

Ε, λοιπόν, το ΠΑΜΕ ζει - ρωτήστε και τον Βρούτση!

Επέστρεψε στο προσκήνιο σαν να μην πέρασε μια ημέρα με τα γνωστά και αγαπημένα μας πρόσωπα. Τον Καμπούρη, την Μπαλού, τον Μπούτα, τον Μεντρέκα...

Και φυσικά την ακούραστη Αλέκα. Μεσημέρι στα μπλόκα των αγροτών, βραδάκι στη ΓΑΔΑ, πρωί στα δικαστήρια.

Η επανεμφάνιση του ΠΑΜΕ ήταν αρκετή για να ανακληθούν στην επικαιρότητα οι ξεχασμένες εικόνες των θυμωμένων τρακτέρ και των δεμένων πλοίων, οι καταγγελίες για κάποια (πολλοστή) «οργανωμένη προβοκάτσια» και οι αυθεντικοί «λαϊκοί αγωνιστές» που αν χρειαστεί ρίχνουν και καμιά σφαλιάρα.

Ουδεμία σχέση, δηλαδή, με τα φλούφλικα του ΣΥΡΙΖΑ για τη βίλα Αμαλία, τους παπάδες, τα «αμεσοδημοκρατικά» και τους «συμπαραστάτες των αγώνων» τύπου Στρατούλη.

Η επανεμφάνιση αυτή δεν είναι προφανώς τυχαία, ούτε συμπτωματική.

Συμπυκνώνει το ένστικτο επιβίωσης ενός ιστορικού κομματικού χώρου που έχει υποστεί τα πάνδεινα, που έχει περάσει μέσα από πολλές αντιξοότητες και ο οποίος δεν πρόκειται να μετατραπεί αμαχητί σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόλις ο Τσίπρας έστριψε δεξιά, χραπ! Την έφαγε στο αριστερό καλάμι.

Και υποψιάζομαι ότι είναι μόνο η αρχή. Διότι απέναντι στο ΚΚΕ το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να μείνεις ακάλυπτος από τα αριστερά σου.

Πριν από δύο - τρεις μήνες είχα ρωτήσει την Αλέκα Παπαρήγα στην τηλεόραση αν θεωρούσε ότι είχε κάνει κάποιο σημαντικό πολιτικό λάθος.

Η απάντησή της νομίζω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον.

Είπε πως ούτε η ίδια ούτε το ΚΚΕ είχαν εκτιμήσει σωστά το μέγεθος και την ταχύτητα της αποδιάρθρωσης του ΠΑΣΟΚ ώστε να αναλάβουν πολιτική πρωτοβουλία πριν από τις τελευταίες εκλογές.

Υπονοούσε, υποθέτω, ότι λόγω αυτής της λανθασμένης εκτίμησης άφησαν την πρωτοβουλία στον ΣΥΡΙΖΑ και έτσι ακολούθησαν όσα ακολούθησαν.

Εχω την αίσθηση ότι τώρα βρήκαν τη χαραμάδα που έψαχναν για να ξαναμπούν στο παιχνίδι.

Και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επαναλάβουν το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά.

Γ.Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ