Εκατόν πενήντα χρόνια σήμερα από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καβάφη
και αναδημοσιεύω ένα ποίημά του που ξαναδιαβάζοντάς το ένιωσα ότι θα
μπορούσε να έχει γραφτεί για την Ελλάδα τού σήμερα. Τίτλος του
«Ενδύματα»: «Mέσα σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' ένα έπιπλο από πολύτιμον
έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου. Tα ρούχα τα κυανά.
Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα
κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα
δεύτερα από τα πρώτα. Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη. Οταν
θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια
κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και
με απελπισία. Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή - που
θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη. Ολως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα
σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά
γης. Ολα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Ολο το κρασί πιωμένο. Ολοι οι
καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ'
εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να
κοιμηθούν».
Για την αντιγραφή
Πανδώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.