Στη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή (Βίβιανη 1944) ο ζωγράφος Βάλιας Σεμερτζίδης ζωγραφίζει τον Λέοντα. Πίσω από τον Βάλια, ο Άρης Βελουχιώτης.
Αφηγείται ο σ. θείος Ισίδωρος
Αρχες της οδου Σταδιου -κοντα στην Ομονοια-  με κατευθυνση το Συνταγμα, αριστερα η εμβασία* που οδηγουσε στο θεατρο ΚΑΒΑ και μετα, παλι αριστερα, ξεκιναγανε τα σκαλια που οδηγουσανε  στο υπογειο μαγερικο. Οταν πρωτοεμπαινες -ενεκα τα ντουμανια- η επικοινωνια και η αναγνωριση γινοτανε δια της μεθοδου του ψιλαφισμου (τουλαχιστον μεχρι να συνηθισεις στις συνθηκες που επικρατουσαν).
Ειχα ραντεβου με τον Λ. ο οποιος ειχε κανονισει συναντηση με μερικους αλλους τυφλους -φιλα προσκημενους και …«επιροες» του κομματος (ένα εινα Το κομμα)- που επαιζαν ακορντεον ή ζητιανευαν στην Ομονοια προκειμενου να τους παρουμε με το …μερος μας!
* * *
1974 (ή μηπως 75;), ο περίφημος «αγωνας των τυφλων» ηταν στα φορτε του: Η καταληψη του οικου τυφλων στην Καλλιθεα, ηταν σε εξελιξη και η κατασταση εκρικτικη. Η αστυνομια με τα ΜΑΤ ετοιμαζοταν να κανει ντου στο οχυρωμενο κτιριο, η -δοτή δεξια- διοικηση του Συνδεσμου τους προσπαθουσε να τους πείσει να σταματησουν την καταληψη, η  Μαιρη Παπαλιου ετοιμαζε την ταινια «Ο αγωνας των τυφλων» και ο Jean-Paul Sartre ηταν αναμεσα στις διεθνεις προσωπικοτητες που ειχαν
υπογραψει το κειμενο συμπαραστασης (εγω τοτε -εκτος από στελεχό του κομματος- ασχολιομουνα εργωδώς και με τη Λυδία).
Εκτος από τους μαθητες της σχολης που ηταν υπο καταληψη, το κομμα εριχνε αρκετο
…βαρος και στη συσπειρωση ολων των τυφλων συμπεριλαμβανομενων και αυτων που ζουσαν από επαιτεια.
Για τον μπαρμπα-Γ. λεγαν ότι ειχε τυφλωθει σε καποια μαχη του ΕΛΑΣ, ζητιανευε συνηθως στις «λαϊκες» και, τον θυμαμαι, σε κάθε γιορτη στο σκοπευτηριο της Καισαριανης -κατά το …προσκλητηριο νεκρων (εκτελεσμενων)- εκανε τον απουσιολογο: ηταν αυτος που φωναζε «-Απών! Επεσε υπερ πατριδος» (κατι τετοιο).
Όταν πεθανε ειπανε ότι του βρηκανε καμποσα εκατομυρια ως αποθεματικο.
Καθοτανε με με το Λ. και με κανα-δυο-τρεις ακομα σ΄ένα τραπεζι και με περιμενανε να τους … «δωσω γραμμη» σχετικα με τον αγωνα.
* * *
Μεσημερι. Συμπασα η Ομονοιακη κοινοτητα -πουτανες, πουστηδες, κωλομπαραδες, παπατζηδες, χαφιεδονια, ζήτουλες, ηθοποιοι απο το ΚΑΒΑ, δικηγορονια απο τα γυρω γραφεια, κλεφτρονια, λαχειοπωλες και καθε καρυδιας καρυδι χωμενο αναμεσα στους καπνους ρουφαγε σα τζιφάρι τη φασολαδα του.
*
Ο τυπος που στεκοτανε ορθιος αναμεσα στα τραπεζια κι εδειχνε με καμαρι το ρολοϊ του -ένα SEIKO 5αρι (πολύ Hi αξεσουαρ την εποχη εκεινη)- πρεπει νατανε γυρω στα 25 χρονω, ψηλος και ευθυτενής, κλασικη επαρχιωτικη λεβεντια ομορφονιού που ειχε ανακαλυψει το …«Αθηναϊκο ονειρο» στην Ομονιακη του εκδοχη.
Ολος υπερηφανεια εξηγουσε μεγαλοφωνως σε ολους ότι δεν το  ‘κλεψε -όπως του καταλογιζαν καποιοι από ‘κει ‘μεσα- αλλα το «’φαγε» από ενα γερο πουστη μαζι μ΄ένα πεντακοσαρικο που ειχε απανω του,  τον οποιο ειχε γαμισει χθες το βραδυ και ο οποιος -γερο πουστης- μαλιστα στο τελος εφαγε κι …εκατο καντάρια κλωτσιες.
Αν εκρινε κανεις από την προφορα του, η σκουφια του πρεπει να κραταγε από τα μερη της ευανδρου Θεσαλιας.
*
Ο Βασιλης ητανε ντάγκλα, οπως καθε μερα, και διαπραγματευοτανε με τους αλλους συμποσιαστες την πιθανοτητα να τον κερασουνε ενα ακομα ποτηρι κρασι.
Του λεγανε «-Ριχτο πρωτα και μετα….». ακολουθουσε -οπως παντα- η γνωστη διαδικασια: Ο Βασιλης αρχισε να ψελνει τη νεκρωσιμη ακολουθια για μερικα λεπτα κι οταν τελειωνε ζηταγε να του γεμισουν το ποτηρι. «-Μην του βαλεις του καργιολη σταγονα ειναι φαλτσος, ξαναπιαστο απο την αρχη, διαφορετικα θα πιεις τ΄αρχιδια μου». Ο Βασιλης το ξαναπιανε σε αλλο τονο …και ξανά-μανά τα ιδια. Θα ΄πρεπει να ΄ψελνε κα’να μισαωρο και το στομα του, από την πολυ ψαλμωδια,  ειχε ερθει κι ειχε γινει σαν το τσαρουχι του εύζωνα. Οτι ειχε απομινει από το σαλιο του -ένα ασπρο γαλακτωμα περλέ που τωρα πια εμοιαζε περισσοτερο με  ξεραμενη πετσα από γιαουτρη- ειχε μαζευτει στις ακρες των χειλιων του καθως η γλωσσα του πλατάγιαζε απεγνωσμενη σαν τον κυπρίνο στην ακρη της αποξεραμενης λιμνης λιγο πριν να εγκαταληψει για παντα το ματαιο τουτο κοσμο.
Όταν η γλωσσα του βεντουζαρισε για τα καλα στον ουρανισκο, με μια κινηση του χεριου του εβαλε το αδειο ποτηρι του μπροστα στον τυπο που κραταγε το μπουκαλι με το κρασι. «-Πες το αλλη μια φορα αλλιως δεν εχει ουτε σταγονα».
Αυτό ηταν! Ο Βασιλης τραβηξε …κριση επιληψιας: με μια κινηση εφερε το χερι στο προσωπο του, εβγαλε το γυαλινο ματι του και το βροντιξε στο τραπεξι. Μετα επεσε κατω και κι αρισε να χτυπιεται με σπασμους.
Οι μισοι θαμωνες -μες τη φρικη- πεταχτηκαν ορθιοι κι οπου φυγει-φυγει, καποιοι προσπαθησαν να τον συνεφερουν.
Ο Λευτερης ρωτουσε να πληροφορηθει τι συμβαινει.
*
Τον τυπο που καθοτανε σ΄ένα τραπεζι στην μαζι με καποιον αλλον, μολις το ειδα τον …ταυτοποιησα αμεσως: τον εβλεπα κάθε φορα που περναγα από την Αιολου να καθεται στην ισογεια εισοδο ενός υπογειου μαγαζιου/βιοτεχνειας που -προφανως κατασκευαζε και- πουκαγε ντοσιέ (με ραχες). Επροκειτο για κατι μαυρα πιτσιλωτά ντοσιε από σκληρο χοντρο χαρτι κακης ποιοτητας που εκεινη την εποχη συναντουσες παντου, από συμβολαιογραφεια μεχρι δημοσιες υπηρεσιες. Ητανε γυρω στα 65 χρονωνε, με ταλαιπωρημενο προσωπο, σοβαροφανες  -εως περισπουδαστο- υφος που υποδηλωνε την υπαρξη πολων βεβαιοτητων και μαυρο περιποιημενο μουστακι. Φοραγε  ένα σκουρο μπερε και ειχε μπει στο μαγέρικο λιγο μετα από ΄μενα κρατωντας ένα μικρο φτηνιαρικο χαρτοφυλακα από πλαστικο υλικο γεματο μπιμπικια που εκλεινε με φερμουαρ, από αυτους που κρατουσαν συνηθως τα τριτοκλασάτα στελεχά του κομματος για να πουλανε μουρη.
Συζητουσε μεγαλοφωνα με καποιον από άλλο τραπεζι και του …τα’χωνε περι …αναθεωρητισμου και για την 9η ολομελεια. Επι της ουσιας αυτό που φαινοταν να τον ενδιαφερει δεν ηταν να πεισει τον συνομιλητη του αλλα να …περασει γραμμη στους θαμωνες για την ορθοτητα του κομματος. Ητανε αμεσως μετα από τη μεταπολιτευση, τα κομματικα παθη εξημενα και πολλοι στρατευμενοι κομουνιστες ενοιωθαν το κομματικο χρεος να τους χτυπα την πορτα: Η υπαρξη της …αναθεωριτικης ομαδας Δρακοπουλου απαιτουσε …«ξεσκεπασμα» και αυτό ηταν κατι που θα επρεπε να γινεται με κάθε ευκαιρια σε ολους τους …μαζικους χωρους. Ακομα κι αν δεν υπηρχε αυτή η «ευκαιρια» επρεπε να δημιουργηθει εκ της …μη ούσης!  ;-)
Ειχε παραλαβει την σκυταλη από τον κουρνιαχτό της φρικης που δημιουργησε η κριση του Βασιλη και οι εντυπωσεις από τα κατωρθωματα του λουμπενόβλαχου και φροντιζε να ιστρουχτορευει φωνασκωντας δυνατα, καλπαζοντας σαν καθαροαιμο άτι στην κουρσα των εντυπωσεων.
Αυτος με το καφε καστορινο μπουφαν καθοτανε μονος του ορθιος διπλα στον παγκο του μαγαζατορα κι επινε το κρασι του τσιμπολογωντας κατι μεσα από ένα πιατο, σχεδον απαθης σχετικα με όλα οσα συνεβαιναν γυρω του. Θα πρεπει τατανε καμια 50-55αρια χρονων, τροφαντος με σπαστά -μαλλον προς το …κοκκινοπα μαλια- και -μαλλον- κοκκινη επιδερμιδα, μετριο αναστημα.
Σιωπηλος, εχοντας το υφος του ανθρωπου που γνωριζει κατι που ολοι οι αλλοι αγνοουν, εδειχνε να τους εχει ολους γραμμενους στ΄αρχιδια του και μοναχα κα’να-δυο φορες τον ειχε παρει το ματι μου να σηκωνει σχεδον ανεπαισθητα το ποτηρι του σ΄ένα νευμα σε καποιους από ΄κει μεσα τους οποιους πιθανοτατα γνωριζε.
Καποια στιγμη γυρισε αργα και απευθυνθηκε στον ιστρουχτορα με το μπερέ που καθοτανε διπλα του και φωναζε σχεδον μες το αυτι του.
-Δεν πα’ να γαμηθεις κι εσυ και το κομμα από δω περα που μας εχεις πριξει τα΄αρχιδια με τις μαλακιες σου.
Εκεινος πεταχτηκε πανω αγριεμενος κι εκανε να του χυμιξει.
-Το κομμα να μην το πιανεις στο βρωμοστομα σου ρε κωλοφασιστα
Ο κοκκινομουρης σηκωθηκε από τη θεση του κι αρπαξε ένα ψωμομαχαιρο πανω από τον παγκο του ταβερνιαρη. Ολοι παγωσαν από την απροσμενη εξελιξη.
-Ελα ρε καργιολη να σου δειξω ποιος είναι φασιστας και ποιος είναι αγωνιστης γαμω το κομμα σου και τον πουστη τον Φλωρακη, του ειπε και κινηθηκε εναντιον του.
Ηταν εξαγριωμενος, με ένα θυμο που εβγαινε από πολύ βαθεια μεσα του. Ο ιστρουχτορας στην αρχη τσαμπουκαλευτηκε καμποσο υπολογιζοντας στην υποστηριξη των ομοιδεατων του που ηταν αναμεσα στους θαμωνες, αλλωστε υπερασπιζοταν κατι το ιερο: το κομμα.
Οι περισσοτεροι από τους θαμωνες κολωσανε, καποιοι που φανονταν να τον γνωριζουν μπηκαμε στη μεση και προσπαθησαμε να τον συγκρατησουμε και να του παρουμε το μαχαιρι.
Εγω τον επιασα από πισω και προσπαθουσα, όπως και οι υπολοιποι, να τον πισω να ηρεμισει.
-Ελα να σου πω πιος είναι ο φασιστας ρε γαμημενε σφουγκοκολαριε, ουρλιαζε αυτος σωστο θηριο καθως ολο το αιμα του ειχε ανεβει στο κεφαλι και η μουρη του ηταν τωρα ακομη πιο κοκκινη.
-Ρε συ σταματα, δεν ξερεις σε ποιον μιλας, τι μαλακιες είναι αυτές που λες, αυτος είναι ο καπεταν Λεων ρε συ, ο μαυροσκουφης του Αρη.
Σοκ & Δεος: ο ιστρουχτορας εκλασε ματωμενα δακρυα καθως τα ματια του ειχανε βγει αρόδου από την εκπληξη!
-Να με συμπαθας, δεν ηξερα ποιος εισαι,  νομισα ότι εβρισες το κομμα και νομισα ότι…..
-Καλα νομισες γαμω το κομμα σου και ολους τους ξεφτυλισμενους που κανουνε τους ηγετες εκει μεσα, αντε χασου από μπροστα μου μη σε ξεκοιλιασω σκουλικι.
Ο λογος του δεν ητανε ο κλασικος «πολιτικος λογος» των ιδεολογικων αντιπαραθεσεων της αριστερας. Ηταν λογος αγοραιος και απολυτος.
-Ρε συ Λεων δεν κανει ολοι συντροφοι ειμαστε προσπαθησαν να τον εξευμενισουν καποιοι πιο …ψυχραιμοι καθως αυτος συνεχιζε να εξαγριωνεται ολο και περισσοτερο.
-Να πανε να γαμηθουνε οι προδοτες συνεχισε να βρυχαται.
-Κοιταξε να δεις συντροφε, με ολο το σεβασμο και την αγαπη, το κομμα μπορει ναχει λαθη και αδυναμιες αλλα γιατι δεν ερχεσαι στο κομμα να τα συζητησεις με το Χαριλαο?
Αυτή η τελευταια κουβεντα ηταν ικανη να του δημιουργησει νεα κριση θυμου.
-Χασου από ΄δω ρε πουστη, αει στο διαολο και μην σε ξαναδω μπροστα μου γιατι θα σε σκισω ρε παλιοπουστη.
Καποιοι τραβηξαν εξω τον ιστρουχτορα, πηρε καμποση ωρα για να κατεβασει πιεση ο ατμος στο καζανι που εβραζε μεσα στο Λεοντα.
Συγχισμενος ξαναγυρισε στο κρασι του και παρεμεινε παλι σιωπηλος. Κανενας δεν μιλουσε για αρκετη ωρα.
Φευγοντας από κει τον πλησιασα και τον ακουμπησα φιλικα στην πλατη
-Λυπαμαι, δεν θαπρεπε ναχει συμβει, προφανως ο ανθρωπος δεν ηξερε…
Γυρισε αργα και με κοιταξε μ’ένα υφος που θυμιζε …ανεξερευνιτη χαραμαδα
-Κι εσυ δηλαδη τι ξερεις παραπανω από αυτόν?
Δεν περιμενε να του απαντησω και ξαναγυρισε στο κρασι του.
Καθως ανεβαινα τα σκαλοπατια του υπογειου μαγειριου σκεφτομουν ότι …κατι ηξερα κι εγω, αλλα σιγουρα επρεπε να μαθω περισσοτερα!
—-
* εμβασία = εκφραση που ακουσα προσφατα από τη Γιολάντα** και μου αρεσε (και η εκφραση και η Γιολαντα).
** Η Γιολαντα είναι αρχιτεκτονισα που επιμελειται της ανακαινισης της ντατσας
 http://panosz.wordpress.com