Όσο η ύφεση θα είναι παρούσα, δεν υπάρχει τρόπος να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Η ανεργία θα παραμένει στα σημερινά πρωτοφανή επίπεδα. Όσο τα πολιτικά μας κόμματα θα συνεχίζουν να είναι παραδομένα στο ρουσφέτι και στα ισχυρότατα συντεχνιακά συμφέροντα, δεν υπάρχει τρόπος τα οριζόντια μέτρα να αντικατασταθούν από περικοπή δαπανών και κρατικών εξόδων, ώστε να ανακουφιστούν όσοι έχουν κατά προτεραιότητα ανάγκη της συνδρομής του κράτους. Όσο η σύγκρουση και οι διαρθρωτικές αλλαγές θα
ζυγίζονται από τα κόμματα με τα σταθμά του λαϊκισμού και του πολιτικού κόστους, τόσο το πρόβλημα θα γίνεται χειρότερο για τα παιδιά μας και η λύση του θα μετατίθεται βαθύτερα στο μέλλον, με αποτέλεσμα να αυξάνονται κατά πολύ η αβεβαιότητα και οι κίνδυνοι «ατυχήματος» σε περίπτωση χειροτέρευσης της διεθνούς κατάστασης.
Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από κομματικές ανακοινώσεις που δεν διαφέρουν σε τίποτα, μα σε τίποτα, από την εποχή που ο δικομματισμός συγκέντρωνε εκλογικά ποσοστά πάνω από 80%. Αποδείχθηκε ότι δεν έχουν τελικά τόση σημασία τα ποσοστά των κομμάτων, όσο η ακαταμάχητη ορμή τους να αναπαράγουν μία τυφλή, αδιέξοδη και πλαστή σύγκρουση μέσα στην κοινωνία. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είτε με ισχυρό δικομματισμό στο παρελθόν, είτε με κατακερματισμό της εκλογικής δύναμής των κομμάτων σήμερα, βλέπουμε να υπερισχύει ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, ο παραλογισμός, η ανομία, η ατιμωρησία και εν τέλει η καταστροφική ακινησία.
Το κακό είναι ότι τα καταφέρνουν. Τραβάνε την προσοχή της κοινής γνώμης σε ακραίες κοκορομαχίες των κορυφαίων στελεχών τους, που μεταδίδονται με εκατοντάδες επαναλήψεις από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς και παρουσιάζονται από ένα σώμα εθισμένης ή και στημένης δημοσιογραφίας, ως ουσία της πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης, ως επιτομή των πραγματικών μας προβλημάτων.
Η κοινή γνώμη αδυνατεί να καταλάβει ότι μέσα στον στημένο λαϊκίστικο ορυμαγδό, όλα αυτά γίνονται ώστε να μεταθέτουν τις δύσκολες αποφάσεις για αργότερα. Αποτέλεσμα αυτών των συνεχών αναβολών, είναι η σχεδόν πλήρης παράλυση της κρατικής μηχανής, οι ατέλειωτες ιδεολογικές μπούρδες περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών, μία αίσθηση χάους στους πολίτες και μία άτακτη υποχώρηση της κοινοβουλευτικής συνοχής.
Η μεταπολίτευση υπήρξε η πιο αντιφατική περίοδος της ιστορίας μας, από το 1821 μέχρι σήμερα. Ό τρόπος που πολιτευθήκαμε, που εργασθήκαμε, επενδύσαμε και καταναλώσαμε, έκρυψε από τα μάτια μας με επιτυχία το αδιέξοδο στο τέλος του δρόμου. Όσο πιο βουλιμικοί καταναλωτές δανεικών γινόμασταν, τόσο πιο δύσκολα διαπερνούσαν τα αυτιά μας οι (πολύ λίγες άλλωστε) φωνές που προειδοποιούσαν για το αδιέξοδο που ήταν μπροστά μας. Η ευθύνη δεν είναι μόνο δική μας. Η ψευδαίσθηση, σε διαφορετικό βαθμό για κάθε χώρα, υπήρξε πανευρωπαϊκή. Πανευρωπαϊκή θα είναι υποχρεωτικά και η ανατροπή της.
Εδώ βρισκόμαστε. Μπροστά μας δεν υπάρχουν διαφορετικοί δρόμοι για να διαλέξουμε τον καλύτερο. Μπροστά μας δεν υπάρχει ούτε καν τοίχος ή τείχος. Μπροστά μας υπάρχει μόνο η Α/συνέχεια της μεταπολιτευτικής κυρίαρχης αφήγησης και το αμείλικτο ερώτημα: «Τι πρέπει να κάνουμε»;
Μπορούμε να μείνουμε ακίνητοι και αμήχανοι θεατές των εξελίξεων; Ή είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε την «κατασκευή» του δρόμου μας με νέα υλικά, μιας και τα παλιά τέλειωσαν για πάντα; Και ποια είναι αυτά τα νέα υλικά; Και ποια είναι η νέα συγκολλητική ουσία που θα τα ομογενοποιήσει, ώστε να υπάρξει μία στέρεη και ρωμαλέα νέα αφήγηση, ικανή να βγάλει την κοινωνία από το σημερινό οικονομικό, πολιτικό και πνευματικό τέλμα; Είναι εν τέλει λάθος η άποψη που διακινείται στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, ότι η ανάπτυξη θα δημιουργήσει μία φυγή προς τα μπρος, θα αρχίσει να μεγαλώνει η πίττα και όλα μετά θα είναι πιο βατά και πιο συναινετικά, αφού θα έχει λείψει η μιζέρια της ύφεσης και θα έχει αρχίσει να υποχωρεί η ανεργία;
Όχι ότι δεν χρειάζεται από την πρώτη στιγμή να αναζητούμε επενδύσεις και κρατικά έσοδα. Η περίπτωση της COSCO και τα ήδη υπάρχοντα εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα, είναι το δάχτυλο που μας δείχνει το φεγγάρι. Αλλά δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που εξακολουθούν να βλέπουν το δάχτυλο. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είναι κορυφαία προτεραιότητα η ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, η αλλαγή ατζέντας των κομμάτων, αλλά και η αλλαγή τών μεταξύ τους σχέσεων. Με τις σημερινές συνθήκες ποιότητας και λειτουργίας του κομματικού μας σύμπαντος, αυτό είναι αδύνατον. Η συναίνεση, η διαφάνεια, η υπεύθυνη πληροφόρηση της κοινωνίας και η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στη συζήτηση και στις αποφάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης, θα πρέπει να γίνουν απαίτηση των πολιτών από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αλλά τα υπάρχοντα, δεν μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους χωρίς τον καταλύτη που θα δημιουργήσει τις κατάλληλες, γι’ αυτήν την αλλαγή, συνθήκες.
Αυτός είναι και ο ρόλος του νέου κόμματος που χρειαζόμαστε άμεσα.
Η ιδρυτική του πράξη θα πρέπει να είναι ταυτόχρονη με την προγραμματική του διακήρυξη προς την κοινωνία, των μέτρων που θα την οδηγήσουν να βγει από την παγίδα του σημερινού πολιτικού σκηνικού.
Ποια είναι αυτά τα μέτρα;
1.Καθιέρωση της απλής αναλογικής με πλαφόν 3% στις βουλευτικές εκλογές.
Έτσι εκφράζεται με τη μεγαλύτερη ακρίβεια η εκλογική προτίμηση των πολιτών και το κυριότερο, υποχρεώνει τα κόμματα να αναζητούν προεκλογικά σε προγραμματική βάση εκείνες τις κυβερνητικές συμμαχίες που θα είναι βιώσιμες. Ταυτόχρονα, θα αποκαλύπτεται ο τυχοδιωκτισμός όσων κομμάτων επιχειρούν με πλαστά διλλήματα και φοβικές ατζέντες, να αλλοιώσουν την ελεύθερη βούληση των πολιτών.
2. Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200.
Το μέτρο θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από θέσπιση κληρωτών διετούς θητείας, με αμοιβή ίση με τα 2/3 της βουλευτικής, που θα πλαισιώνουν όλες τις κοινοβουλευτικές επιτροπές σε αναλογία 5 εκλεγμένων 4 κληρωτών.
3. Χωρισμός της χώρας σε 100 μονοεδρικές περιφέρειες.
Εκλογή δηλαδή των 100 βουλευτών κάθε περιφέρειας από ενιαίο ψηφοδέλτιο, όπου φυσικά θα είναι διακριτή και η κομματική ταυτότητα όσων το επιθυμούν. Έτσι, η αξιολόγηση των υποψηφίων θα έχει περισσότερο ρεαλιστικά στοιχεία, όπως οι γνώσεις τους, οι εμπειρίες τους, η δυνατότητά τους να συνεργάζονται και να αναζητούν τρόπους γεφύρωσης αντιθέσεων και ξεπεράσματος προβλημάτων.
4. Εκλογή των υπολοίπων 100 βουλευτών από ολόκληρη την επικράτεια, ανάλογα με το πανελλαδικό ποσοστό κάθε κόμματος, με λίστα που οι διαδικασίες κατάρτισής της θα είναι πρωτοβουλία των κομμάτων και των οργάνων τους. Έτσι θα μπορούμε εύκολα να κρίνουμε πόσο κάθε κόμμα εννοεί και αποζητά πραγματικά μία διαφανή, ειλικρινή και καθαρά πολιτική σχέση με τους πολίτες. Προφανώς, κάθε πολίτης θα έχει το δικαίωμα να πάρει μέρος σε όσες κομματικές διαδικασίες προσκαλείται.
5. Καθιέρωση δύο ψηφοδελτίων στις Δημοτικές εκλογές. Ένα κοινό για εκλογή Δημάρχου και ένα πάλι κοινό για εκλογή Δημοτικών Συμβούλων. Και στα δύο ψηφοδέλτια, οι συμμετέχοντες θα μπορούν αν θέλουν να αναφέρουν την κομματική τους ένταξη ή προτίμηση. Δήμαρχος εκλέγεται ο πλειοψηφών και Αντιδήμαρχοι κατά σειρά προτίμησης οι υπόλοιποι (στον αριθμό που προβλέπεται για τον κάθε Δήμο), με θητεία ίση με του Δημάρχου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκλέγονται κατά τον ίδιο τρόπο οι πλειοψηφούντες, μέχρι συμπλήρωσης του προβλεπόμενου αριθμού Δημοτικών Συμβούλων. Με το σύστημα αυτό, καταργείται επιτέλους η κομματοκρατία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μπορεί ο δημότης να επιλέξει με κριτήρια αξιολογικά και γι’ αυτό δημοκρατικά και σταματά η γελοιότητα να βγαίνουν όλα τα κόμματα και να θεωρούν τους Δήμους σαν τρόπαια τάχα μου της κοινωνικής τους αποδοχής.
6. Θέσπιση κληρωτών λαϊκών μελών με αποζημίωση ίση με του Δημοτικού Συμβούλου και διάρκεια θητείας το μισό της Δημαρχιακής, δίπλα στους εκλεγμένους σε όλα τα δημοτικά όργανα, σε αναλογία 5 εκλεγμένων 4 κληρωτών.
7. Κατάργηση όλων των διακρίσεων για Βουλευτές και Υπουργούς στην απονομή δικαιοσύνης. Θα ισχύει για όλους ό,τι ακριβώς ισχύει για κάθε πολίτη.
8.Συνταγματικές τροποποιήσεις:
α) Ασυμβίβαστο στην ταυτόχρονη κατοχή θέσεων νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.
β) Απαγόρευση κατάθεσης ελλειμματικού προϋπολογισμού και υπέρβασης του πρωτογενούς ελλείμματος σε ποσοστό πάνω από 60% του ΑΕΠ, με εξαίρεση την περίοδο πολέμου με άλλη χώρα.
γ) Απαραβίαστο των καταθέσεων ανά φυσικό πρόσωπο, μέχρι του ύψους των 100.000 Ευρώ.
δ) Κατάργηση του άρθρου 16 περί απαγόρευσης παροχής ανώτατης παιδείας από πάροχο άλλον εκτός από το κράτος. Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα δείγματα υπανάπτυξης και αισχρού συντεχνιασμού στη χώρα μας, που μόνο ως ντροπή και περιφρόνηση προς τη γνώση μπορεί να χαρακτηρισθεί.
9. Δημιουργία αμιγούς Υπουργείου Παιδείας και Αθλητισμού και πλήρης διαχωρισμός του από θρησκευτικά και λατρευτικά ζητήματα και υπαγωγή τους στο Υπουργείο πολιτισμού, με την ταυτόχρονη δημιουργία Υποδιεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Η σημερινή διαπλοκή εκκλησίας και εκπαιδευτικού συστήματος, είναι δείγμα ιστορικής καθυστέρησης, που συντηρεί συνειδητά την απόστασή μας από το ευρωπαϊκό πνευματικό οικοδόμημα της ελευθερίας, της προσωπικής αυτοδιάθεσης και των ατομικών δικαιωμάτων.
10. Διακήρυξη του νέου κόμματος ότι όλο το πρόγραμμά του το απευθύνει πρώτον στην κοινωνία και δεύτερον σε όλα τα κόμματα που υπερασπίζονται την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και ότι στόχος του είναι να εφαρμοσθεί ως προϊόν της ευρύτατης δυνατής συναίνεσης και όχι μιας μονοκομματικής πλειοψηφίας. Προφανώς, ο προγραμματικός λόγος του νέου κόμματος θα περιλαμβάνει όλους τους τομείς του κυβερνητικού έργου.
Μέσα από τις συγκεκριμένες προτάσεις αυτού του σημειώματος, ελπίζουμε να κατανοηθεί η προτεραιότητα που χρειάζεται να δώσει το νέο κόμμα σε ζητήματα αλλαγής της κοινοβουλευτικής λειτουργίας, αναβάθμισης του πολιτικού «Λόγου», επαναφοράς κλίματος εμπιστοσύνης στους θεσμούς και υπεράσπισης της νομιμότητας. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε η ξεκάθαρη πρόθεση, ούτε η μέθοδος για να παρθούν αποφάσεις. Οι αναβολές απόλυτα αναγκαίων αποφάσεων στη διάρκεια των τελευταίων τριών χρόνων, χειροτέρεψαν την κατάσταση της χώρας και θα μείνουν στην ιστορία μας ως μνημεία πολιτικής ανικανότητας και ευθυνοφοβίας.
Το μεγαλύτερο όπλο του μεταρρυθμιστικού χώρου είναι οι προτάσεις του, σε συνδυασμό με τον συναινετικό δρόμο εφαρμογής τους και η διακριτή του παρουσία χάρις σε ένα εκλογικό ποσοστό της τάξης του 8-10%, που μπορεί να επιτευχθεί λιγότερο δύσκολα από κάθε άλλη φορά.
Αρκεί να γίνει η θαρραλέα αρχή και να είναι εκεί οι περισσότεροι.
Η δημοσκοπική επιτυχία του θα είναι καταλυτική για την εκλογική επιτυχία του, στις ερχόμενες ευρωεκλογές.
Και το όνομά του, ό,τι πιο απλό: «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.