Ο βομβιστής που ήθελε να γίνει δικτάτορας

Είναι νοσταλγός του πιο σκοτεινού παρελθόντος. Ο δημόσιος λόγος του κινείται μεταξύ καταληπτού και ακατάληπτου, ενώ η συμπεριφορά του θυμίζει πρόσωπα που έχουν περάσει στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας. Ναζιστής και αγκιτάτορας συγκεντρώνει γύρω του στοιχεία τα οποία μοιάζουν να έχουν βγει από έναν κύκλο της Κόλασης που ούτε ο Δάντης θα μπορούσε να φανταστεί. Xθες το πρωί συνελήφθη με παραγγελία του Αρείου Πάγου. Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη, αλλά αυτή φαίνεται ότι θα είναι η καταλυτική. Ιδού τα έργα και οι μαύρες νύχτες του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου:
Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Δεκεμβρίου 1958 μέσα σε μια οικογένεια την οποία ο ίδιος έχει περιγράψει ως έχουσα «μανιάτικα ήθη και έθιμα» (sic).  

Οπως όλοι οι λάτρεις των ολοκληρωτικών καθεστώτων, μισεί την ελευθερία του λόγου και του Τύπου. Μία από τις πρώτες «αγωνιστικές» δράσεις του ήταν η επίθεση εναντίον δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου στις 16 Δεκεμβρίου 1976.  Αποτέλεσμα, πέντε δημοσιογράφοι να καταλήξουν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα. Από μαρτυρίες και φωτογραφίες εντοπίστηκαν ορισμένοι από τους δράστες, ανάμεσα στους οποίους και ο Μιχαλολιάκος.

«Τον σκοτώσαμε τον π...η»

Οπως κατέθεσε στη δίκη ένα από τα θύματα, ο Μιχάλης Δημητρίου, «μου επιτέθηκε μια ομάδα με επικεφαλής τους Καλέντζη, Γερονικολάου και Μιχαλιολάκο και άρχισαν να με χτυπούν σε όλα τα σημεία του σώματος. Σταμάτησαν μόνο όταν είδαν ότι έβγαζα αίμα από το στόμα. Τότε κάποιος από αυτούς φώναξε: "Αφήστε τον. Τον σκοτώσαμε τον π...η"».

Ο Μιχαλολιάκος, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς στο βιβλίο του με τίτλο «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», δεν βρισκόταν στο εδώλιο σε αυτή τη δίκη διότι στο μεταξύ είχε καταταγεί στον στρατό και το δικαστήριο αποφάσισε να διαχωρίσει την υπόθεση γι' αυτόν. Τελικά δεν θα δικαστεί ποτέ γι' αυτή την άγρια επίθεση καθώς τον Δεκέμβριο του 1981 τα αδικήματά του παραγράφηκαν.  

Οπως ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει εξιστορήσει, είχε ήδη ενταχθεί από την περίοδο της δικτατορίας στη νεοφασιστική οργάνωση «Κόμμα 4ης Αυγούστου» που είχε ιδρύσει το 1960 ο Κωνσταντίνος Πλεύρης.  

Τρομοκράτης και βομβιστής

Στις 23 Ιουλίου 1978  η Αθήνα συγκλονίζεται από 13 εκρήξεις βομβών. Είναι η κορύφωση μιας τρομοκρατικής δραστηριότητας που είχε ξεκινήσει από τις αρχές εκείνου του χρόνου με πολλές βομβιστικές επιθέσεις, ανάμεσα στις οποίες και οι επιθέσεις στους κινηματογράφους Ελλη και Rex στις οποίες τραυματίστηκαν δεκάδες θεατές.

Στις 31 Ιουλίου η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι εξάρθρωσε «φασιστική τρομοκρατική οργάνωση» και ότι συνέλαβε εννέα άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Μιχαλολιάκος. Στην επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας σημειώνεται ότι «εξαρθρώθηκε τρομοκρατική ομάδα, μέλη της οποίας κατά την τελευταία τριετία προέβησαν σε έκνομες ενέργειες, όπως αναγραφή φασιστικών συνθημάτων, διανομή προκηρύξεων, σπάσιμο βιτρινών βιβλιοπωλείων, επιθέσεις κατά γραφείων κομμάτων και τοποθετήσεις βομβών».

Από τους συλληφθέντες έξι απαλλάσσονται με βούλευμα και τέσσερις, ανάμεσα στους οποίους και ο Μιχαλολιάκος, παραπέμπονται σε δίκη που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1978. Το δικαστήριο έκρινε ενόχους τον Μιχαλολιάκο και τον Αλ. Μαριούκλα και τους επέβαλε ποινές 13 και 10 μηνών αντίστοιχα. Ο Μαριούκλας εξαγόρασε την ποινή του, ενώ ο Μιχαλολιάκος οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής που βασίζονται στις καταθέσεις του Μιχαλολιάκου, ο σκληρός αρχηγός της Χρυσής Αυγής φέρεται να έχει καταδώσει στην Αστυνομία τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης, εξ ου και η μικρή ποινή που του επιβλήθηκε.

«Μισούμε χωρίς μέτρο»

Τον Δεκέμβριο του 1980 εκδίδεται για πρώτη φορά ένα έντυπο με την ονομασία «Χρυσή Αυγή» και ως υπεύθυνος εμφανίζεται ο Μιχαλολιάκος. Στο ανυπόγραφο κύριο άρθρο του πρώτου τεύχους σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι «είμαστε ναζιστές γιατί μέσα στο θαύμα της Γερμανικής Επαναστάσεως του 1933 είδαμε τη Δύναμη που θα λυτρώσει την ανθρωπότητα από την εβραϊκή σαπίλα», «είμαστε παγανιστές γιατί είμαστε Ελληνες», «είμαστε αναρχικοί γιατί είμαστε ασυμβίβαστοι και φανατικοί», «είμαστε εξτρεμιστές γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε χωρίς μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια».

Στις αρχές του 1984 το περιοδικό αναστέλλει την έκδοσή του, ενώ ο Μιχαλολιάκος ισχυρίζεται ότι η απόφαση αυτή ήταν αποτέλεσμα «πιέσεων από παρακρατικούς κύκλους του καθεστώτος».     

Το χρίσμα από τον δικτάτορα

Στον Κορυδαλλό ο Μιχαλολιάκος γνωρίζεται με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1984 τον διορίζει αρχηγό της Νεολαίας του κόμματος ΕΠΕΝ  που είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή.  Τον Ιανουάριο του '85 παραιτείται επικαλούμενος την άρνησή του να αποδεχθεί «ανακριτικού τύπου ερωτήσεις για το αν είμαι εθνικοσοσιαλιστής» όσο και το γεγονός ότι «η ΕΠΕΝ είχε ενταχθεί στην ομάδα φίλων του Ισραήλ». Στη θέση του τοποθετήθηκε ένας άλλος φιλόδοξος ακροδεξιός, ο Μάκης Βορίδης.

Το 1987 αρχίζει να επανεκδίδεται η «Χρυσή Αυγή», ενώ την ίδια εποχή μπαίνουν και τα θεμέλια για την οργάνωση «Λαϊκός Σύνδεσμος» που αποτελεί την πολιτική έκφρασή της. Στην περιγραφή της θέσης του αρχηγού αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «για εμάς τους έλληνες εθνικοσοσιαλιστές ο δημοκρατικός τρόπος διακυβέρνησης, που βασίζεται στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν έχει θέση στο κίνημά μας».

Στις 10 Δεκεμβρίου 1992 κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό μέλη της ΧΑ σπάζουν το λουκέτο της εξώπορτας  της ΑΣΟΕΕ που τελούσε υπό κατάληψη και επιτίθενται στους φοιτητές. Λίγο αργότερα κάνουν επίθεση στην κατάληψη της στέγης στη συμβολή των οδών Λέλας Καραγιάννη και Δροσοπούλου στην Κυψέλη, ενώ στη συνέχεια επιτίθενται σε δύο νεαρούς τους οποίους χτυπούν αλύπητα. Με ανακοίνωσή της η ΧΑ αναλαμβάνει την ευθύνη για τα γεγονότα.

Στα επόμενα χρόνια τα τάγματα εφόδου του Μιχαλολιάκου επιδίδονται σε σωρεία εγκληματικών ενεργειών ανάγοντας τη βία του πεζοδρομίου σε πολιτική δράση. Σε μία από τις πιο άνανδρες επιθέσεις της οργάνωσης τον Ιανουάριο του '98 μέλη της επιτίθενται εναντίον του 34χρονου μουσικού Αλέξη Καλοφωλιά και τον χτυπούν ανελέητα. Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς ομάδα χρυσαυγιτών με αρχηγό τον φαλαγγάρχη Περίανδρο (Αντώνη Ανδρουτσόπουλο) επιτίθεται εναντίον τριών φοιτητών που είχαν μηνύσει μέλη της οργάνωσης προκαλώντας τους σοβαρότατα τραύματα. Οταν έπειτα από χρόνια ο Περίανδρος παραδίδεται στη Δικαιοσύνη, η Χρυσή Αυγή τον «αδειάζει» εντελώς, όπως έκανε και με τον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα Γ. Ρουπακιά.

Μετά την αποφυλάκισή του ο Περίανδρος σε ανοιχτή επιστολή του καταφέρεται εμμέσως πλην σαφώς εναντίον του Μιχαλολιάκου και των πρώην «συναγωνιστών» του κάνοντας λόγο για «αχαριστία των υπανθρώπων (...), αρκετοί από τους οποίους παρουσιάζονται ως ηγετίσκοι».

Φωνή από την κόλαση
«Ο Στάλιν ψόφησε»
Στις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009 η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει μόλις 0,29%. Εναν χρόνο αργότερα όμως, στις δημοτικές εκλογές του 2010 και ενώ η Ελλάδα βομβαρδίζεται από το «σοκ και δέος» του πρώτου μνημονίου, η Χρυσή Αυγή παίρνει 5,29% και εκλέγει δημοτικό σύμβουλο τον Μιχαλολιάκο στην Αθήνα με 10.222 ψήφους.

Οσοι από τους Ελληνες δεν είχαν χάσει εντελώς το μυαλό τους από τα απανωτά χτυπήματα των μνημονίων κατάλαβαν τι ακριβώς κουβαλούσε μαζί του ο Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή με το αλησμόνητο εκείνο «Εγέρθουτου» με το οποίο ο βουλευτής του κόμματος Γιώργος Γερμενής (Καιάδας) διέταξε τους δημοσιογράφους να σηκωθούν όρθιοι μόλις εισήλθε στα γραφεία της οργάνωσης ο «αρχηγός» μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.

«Ο Στάλιν ψόφησε» κραύγαζε ο αρχηγός λίγο μετά το κλείσιμο της κάλπης στις δεύτερες εκλογές του 2012 καθώς οι μελανοχίτωνες «συναγωνιστές» του φώναζαν «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή» ξεχνώντας προφανώς ότι στο μεταξύ είχε «ψοφήσει» και ο Χίτλερ.

Τον Απρίλιο του 2013 σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο απειλούσε ότι θα «ανοίξουν οι πύλες της Κολάσεως» αν τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Σε ομιλία του στις Θερμοπύλες στις 25 Αυγούστου 2012 προειδοποιούσε για όλα όσα κατέληξαν στη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι «ξιφολόγχες» με τις οποίες απειλούσε είχαν ήδη ακονιστεί στο πεζοδρόμιο της Αμφιάλης. Ομως όπως όλα δείχνουν, οι ξιφολόγχες είναι τελικά δίκοπες, αφού η χθεσινή σύλληψη του αρχηγού και των βουλευτών της Χρυσής Αυγής φαίνεται να προδιαγράφει το τέλος για τη φασιστική δράση της οργάνωσης. 

 Δ.Γαλάνης-ΤΟ ΒΗΜΑ