Το πάρτι με τα φάρμακα τελείωσε!

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το πάρτι στην υγεία συνέβαλλε τα μέγιστα στον εκτροχιασμό των δημόσιων οικονομικών και στην κατάρρευση  της χώρας.
Είναι κοινός τόπος ότι η αλόγιστη συνταγογράφηση ήταν καθεστώς επί πολλά χρόνια με τεράστια ζημία του κράτους και επίσης τεράστια οφέλη για όλο το κύκλωμα της υγείας, από γιατρούς μέχρι  φαρμακοβιομηχανίες. Με την συμβολή δυστυχώς και πολιτικών που συνέβαλαν με  αποφάσεις τους, όπως η κατάργηση της λίστας φαρμάκων  το 2006, σε αυτό τον εκτροχιασμό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η φαρμακευτική δαπάνη  από 2,4 δις το 2004 έφτασε τα 5,3 δις το 2009 . Δαπάνη διπλάσια από άλλες ευρωπαϊκές χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η Ελλάδα δαπανούσε  ανά κάτοικο το 2011, 673 δολάρια όταν ο μέσος όρος των χωρών μελών του διεθνούς οργανισμού ήταν 483 δολάρια.
Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι το φαγοπότι αυτό  που για μια δεκαετία  κόστισε  σε όλους μας- γιατί  οι πολίτες εν τέλει πληρώνουν  αυτό το κόστος με τη φορολογία τους - κάμποσα δισεκατομύρια,έπρεπε να τελειώσει.

Είναι ακατανόητη λοιπόν η σύγκρουση πουν βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον υπουργό Υγείας, με αφορμή τις γενναίες μειώσεις που  προωθεί σε χιλιάδες φάρμακα ελληνικών αλλά και πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών.

Η αναπόφευκτη αντίδραση των ελληνικών εταιριών που θίγονται από αυτές τις μειώσεις δεν μπορεί να αποτελεί  επιχείρημα  μπροστά στο γενικό  συμφέρον.
Πέρα από οποιεσδήποτε μνημονιακές  υποχρεώσεις , ήταν υποχρέωση και καθήκον της πολιτείας να μειώσει  δραστικά  και την υπερσυνταγογράφηση  και την υπέρογκη για τα δεδομένα της χώρας φαρμακευτική δαπάνη. Θα περίμενε  λοιπόν κανείς ότι όλα τα πολιτικά κόμματα που  κόπτονται για το δημόσιο συμφέρον  να συμπλέουν και να υποστηρίζουν κάθε τέτοια προσπάθεια.
Ακόμα κι αν υπάρχουν ενστάσεις για κάποια επιμέρους μέτρα ή αντιρρήσεις για τυχόν προβλήματα  μπορούν να συζητηθούν  και να διευκρινιστούν μέσα από το διάλογο. Οι κραυγές και η ισοπεδωτική άρνηση,δικαιολογημένα προκαλούν υπόνοιες. Ας  εκτεθούν λοιπόν δημοσίως με επιχειρήματα και συγκεκριμένα στοιχεία οι όποιες αντιρρήσεις για να μπορούν  να κρίνουν και οι πολίτες ποιος υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και ποιος όχι.

ΤΟ ΒΗΜΑ