Λουφαδόροι

Δεν ξέρω αν μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, αλλά σίγουρα μιλάει πολύ. Εχω μπροστά μου μια φωτογραφία του Σαββάτου.

Δείχνει στη Βουλή τον Β. Πολύδωρα να προσέρχεται μετά τη διαγραφή του από τη ΝΔ στα έδρανα των ανεξάρτητων βουλευτών, όπου τον υποδέχεται με μια χειραψία ο Μίμης Ανδρουλάκης.

Ο Πολύδωρας έχει το ύφος του ανθρώπου που νομίζει ότι έκανε κάποια εξυπνάδα, ενώ ο Ανδρουλάκης χαμογελάει αδιόρατα σίγουρος ότι την εξυπνάδα την έχει κάνει νωρίτερα.

Και οι δυο μόλις είχαν καταψηφίσει τον φόρο ακινήτων.

Είχαν καταψηφίσει δηλαδή μια φορολόγηση περιουσίας η οποία ασφαλώς στενοχωρεί όσους έχουν περιουσία.

Στο συνακόλουθο όμως ερώτημα «και ποιος θα πληρώσει, αν δεν πληρώνουν όσοι έχουν κάποια περιουσία κι ανάλογα με την περιουσία που έχουν;» έδωσαν με την ψήφο τους μια βαθύτατα κυνική απάντηση:

- Κόψτε τον λαιμό σας!

Κι επειδή μάλλον δεν έχουν εφεύρει ακόμη τη συνταγή του τζάμπα, η πραγματική απάντησή τους είναι ακόμη πιο κυνική: να πληρώσουν τα κορόιδα!

Προσέξτε τι προηγήθηκε. Μιλώντας στη Βουλή, ο Πολύδωρας δεν υπεραμύνθηκε της φορολογικής λούφας, αλλά μίλησε για «δήμευση» (με δύο ευρώ το στρέμμα!..) και «συστατικό ζωής του Ελληνα» (τα αγροτεμάχια...) για να καταλήξει οτι αρνείται να πληρώσει την τρόικα στο όνομα της προσωπικής του ιστορίας.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει πώς μια (προσωπική) ιστορία μπορεί να λειτουργεί ως φοροαπαλλαγή, αλλά το κόλπο δεν είναι κουτό.

Από τη στιγμή που βρήκαμε κορόιδα να ψηφίζουν και να πληρώνουν τους φόρους που χρειάζονται, μπορούν οι ξύπνιοι να κάνουν το κομμάτι τους.

Αν δεν απατώμαι, είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που η λούφα ντύνεται πατριωτισμός και κυκλοφορεί με φουστανέλα.

Διότι, μεταξύ μας, εκεί είναι όλο το μυστικό. Στη λούφα.

Σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν υπάρχει το φαινόμενο τόσων βουλευτών να πηγαινοέρχονται στα έδρανα των «ανεξάρτητων».

Βγήκαν στη Βουλή με ένα κόμμα και μόλις συνειδητοποίησαν τα δύσκολα, την έκαναν με μικρά πηδηματάκια αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι προέρχονται από τη ΝΔ, το ΠαΣοΚ ή τη ΔΗΜΑΡ. Είναι όσοι χρειάστηκε κάποια στιγμή να μετρηθούν με τη σκληρή πραγματικότητα και επέλεξαν τελικά την ευκολία της αρλούμπας.

Επί της ουσίας δεν είναι καθόλου ανεξάρτητοι.

Είναι απόλυτα εξαρτημένοι από την προσωπική τους ατζέντα. Από την αδυναμία τους να κάνουν πράγματα χρήσιμα για τον τόπο αλλά δυσάρεστα για τον εαυτό τους.

Ετσι παραμένουν ενδεχομένως αρεστοί. Αλλά δεν είναι καθόλου χρήσιμοι.

Κι ευτυχώς που μια πλειοψηφία βουλευτών επιλέγει ακόμη το αντίθετο. 

Γ Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ