Πολιτικά κόμματα και … 2014

Το 2014 αποτελεί χρόνο εκλογικών αναμετρήσεων –ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών και υπό προϋποθέσεις εθνικών εκλογών. Συνεπώς τα κόμματα προετοιμάζονται για την προγραμματισμένη αντιπαράθεση, στην σκιά των μνημονίων και των όσων μέλλονται για να καλύψουν το «δημοσιονομικό κενό».
Η κυβέρνηση έχει απολέσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, την οποία σταθερά διατηρούσε ως και τον Σεπτέμβρη.
Υπό την επιρροή της μυθολογίας του «success story» και με τον φόβο των χειρότερων μέτρων κατόρθωσε να εξέλθει σχεδόν αλώβητη, ακόμα και μετά τον εκ θεμελίων κλονισμό της από το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Ακόμα και με το κρεσέντο κρατικού αυταρχισμού και αστυνομικής βίας κατόρθωσε να επιβάλει το δόγμα «νόμος και τάξη». Οι ισχνές έως ανύπαρκτες κοινωνικές αντιδράσεις ουσιαστικά της πρόσφεραν πολύτιμες ανάσες οξυγόνου.
Η κατάσταση άρχισε να μεταβάλλεται μόλις
έγινε αντιληπτό πως η ανάκαμψη παραπέμπεται –εκ νέου- στις καλένδες. Η διάλυση των υπολειμμάτων της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, οι συνεχείς απολύσεις και διαθεσιμότητες δημοσίων υπαλλήλων δεν τροφοδοτούν πλέον τα ανακλαστικά του «κοινωνικού αυτοματισμού». Καταλυτικό γεγονός το θέμα με τους πλειστηριασμούς ακινήτων, το οποίο –με βάση την ευρύτατη κοινωνική διασπορά της ιδιοκτησίας κατοικιών- αφορά σχεδόν κάθε πολίτη της χώρας.
Ο πυλώνας της Κυβέρνησης, η ΝΔ, βρίσκεται σε σταθερά καθοδική πορεία –και όχι μόνο δημοσκοπικά. Οι συνεχόμενες αυτοδιαψεύσεις του Σαμαρά, η προκλητική στάση Στουρνάρα και η πρωτοφανής αναποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα την οδηγούν στο δρόμο του ΠΑΣΟΚ του 2011.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, με το βλέμμα στραμμένο στην πρωτοβουλία των «58» και τον μεταμορφισμό του σε «ελιά», απλά συνειδητοποιεί την έλευση του πολιτικά μοιραίου. Κλειδί στις εξελίξεις στον πόλο της συγκυβέρνησης η σταθερή παρουσία της «Χ.Α» που, όπως αναμενόταν, ελάχιστα την έπληξαν οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα. Οι οπαδοί της γνωρίζουν πολύ καλά τις πρακτικές του κόμματος και τις εγκρίνουν δίχως αναστολές. Οι ίδιες οι κυβερνητικές επιλογές αλλά και οι αποκαλύψεις ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που εξακολουθεί να θέλει ρόλους, ρίχνουν νερό στο μύλο του ακραίου λαϊκισμού.
Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει μια ελαφρά άνοδο, παρά την πλήρη αποτυχία των κινηματικών πρωτοβουλιών του που θα έριχναν την κυβέρνηση. Επωφελείται κυρίως από την εντεινόμενη πεποίθηση πως οι πολιτικές των μνημονίων είναι αδιέξοδες και τον τρόμο για ραγδαία χειροτέρευση της καθημερινότητας των πολλών. Ωστόσο δεν έχει πετύχει να δημιουργήσει ένα αμετάκλητο προβάδισμα, πράγμα που σημαίνει πως τα πάντα είναι ανοιχτά.
Για τα λοιπά κόμματα το ΚΚΕ έχει σταθεροποιηθεί σε επίπεδα ολίγο μεγαλύτερο των εκλογικών επιδόσεων του 2012, παρά την φθορά από την διαχείριση των εσωκομματικών διαφωνιών, την πώληση του «902 TV» και τις απολύσεις στον «Ριζοσπάστη».
Οι ΑΝ.ΕΛ, παρά τα συχνά παιδαριώδη σφάλματα του αρχηγού τους και της παντοειδείς επιθέσεις της ΝΔ και φιλικών προς το Μαξίμου Μ.Μ.Ε, εμφανίζουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Όσο για την ΔΗΜ.ΑΡ, παρά την προσπάθεια επούλωσης των εσωτερικών της τραυμάτων, το μέλλον δεν δείχνει ευοίωνο…
Καταλύτης στο πολιτικό σκηνικό θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι διεργασίες και κυρίως η κατάληξη τους, στο χώρο της πραγματικής κεντροαριστεράς. Οι πολυδιασπασμένες πρώην δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζονται από το σημερινό πολιτικό μόρφωμα, αλλά και ούτε από την συντηρητική στο περιεχόμενο και ήδη γερασμένη πρωτοβουλία των 58, συνεχίζουν να αναζητούν διέξοδο σε προοδευτική κατεύθυνση.
Το να θα το πετύχουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από τη θέληση εκείνων που μπορούν να κινητοποιήσουν, να οργανώσουν και να εμπνεύσουν ένα μεγάλο κομμάτι των λεγόμενων «πολιτικά άστεγων». Ο χρόνος όμως και για αυτούς τελειώνει και πιέζει αφόρητα!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολιτικά τουλάχιστον δεν πρόκειται να πλήξουμε το 2014!
 http://ra64.wordpress.com/