Σούρες

ΚΑΘΩΣ ο Τσίπρας εμφανίζεται ως φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, ο πειρασμός είναι μεγάλος. Η περίπτωση του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου δεν είναι καν γκολ από στημένη φάση που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι καθαρό πέναλτι με εύκολο πλασεδάκι στα δίχτυα.  

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η μεικτή κουλτούρα των μέσων - ή, με πιο απλή ορολογία, η παντοδυναμία της εικόνας χάρη στο Διαδίκτυο - είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τα κραξίματα και τα γιαουρτώματα του 2011 φθάσαμε στον παπα-Σούρα σε μεγαλειώδη εμφάνιση στο καρναβάλι που γίνεται κάθε Πρωτοχρονιά στο Αργος Ορεστικό. Εκεί λοιπόν ο Διαμαντόπουλος κήδεψε το Μνημόνιο με σημειολογία μαχητικού τριτοκοσμισμού αλλά και την αναγκαία θεατρικότητα του μεθυσμένου παπά που προσφέρει αντιμνημονιακή κοινωνία. Πέρα από το αισθητικό και πολιτικό χάλι, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τον μπελά του και με την ιεραρχία. Μεταξύ των διαμαρτυρομένων και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που όχι μόνο είχε αδυναμία στον Τσίπρα αλλά, κατά πληροφορίες, υπήρξε μια περίοδος και οπαδός του.

ΠΟΙΑ η αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ; Καμία αντίδραση. Ή μάλλον ο πανελληνίως άγνωστος συντονιστής της Θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων της Κουμουνδούρου Μάκης Λυκόπουλος κράτησε αποστάσεις από τον Διαμαντόπουλο. Επαναλαμβάνεται λοιπόν ό,τι έχει ήδη γίνει με τον Παναγούλη, τον Αλέξη Μητρόπουλο και άλλους. Και επιβεβαιώνεται ότι εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικρατεί πλήρης πολιτική ασυδοσία. Ο καθένας λέει - και ενίοτε - κάνει ό,τι θέλει χωρίς να υπάρχει πειθαρχία, γραμμή ή συνέπειες.

ΕΙΝΑΙ αυτός ο μεξικανικός στρατός που ετοιμάζεται - ή έτσι πιστεύει - να καταλάβει την εξουσία. Ερώτημα: θα ασχοληθεί τότε ο Τσίπρας με τη διοίκηση του κόμματός του; Τότε όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού και οι περιορισμοί του εκλογικού νόμου δεν επιτρέπουν μεγάλες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Αυτές είναι πολυτέλειες του παρελθόντος. Με άλλα λόγια, δύσκολα τραβάς το αυτί των βουλευτών. Ιδίως αν έχουν πάρει φόρα. Διότι η πολιτική διδάσκει από Ανδρέα της δεκαετίας του '70 ώς Κώστα Καραμανλή του 1998 ότι διαγραφές κάνεις όταν είσαι αξιωματική αντιπολίτευση για να ντρεσάρεις την ομάδα σου. Μετά είναι αργά.

ΑΛΛΑ το σκετς του παπα-Σούρα είναι γραφικό μπρος στις δυσκολίες που συναντά το τσιπραίικο στο να πείσει βουλευτές και άλλους να είναι υποψήφιοι στις δημοτικές. Σιγά μη γίνουν δήμαρχοι τώρα που βλέπουν ο καθένας στον καθρέφτη του και έναν υποψήφιο υπουργό! Ωστόσο, το να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση ασκέρι όπου ο καθένας πετάει μια παρόλα, στήνει ένα θεατρικό ή κάνει όπως τον βολεύει τη στρατηγική του αποτελεί συνταγή για μελλοντική καταστροφή. Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας είχε πάντα αδυναμία στους εσωκομματικούς χειρισμούς αφού εκτοξεύθηκε από αρχηγός της Νεολαίας σε άρχοντα της Κουμουνδούρου εν μια νυκτί μπροστά στα ξινισμένα μούτρα των πρεσβυτέρων του «Ρεύματος». Ενώ είχε αδυναμία - με την άλλη έννοια - στην επικοινωνία. Παρ' όλα αυτά, η Πρωτοχρονιά στο Αργος Ορεστικό μάς δείχνει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει έξι χρόνια τώρα καθόλου αναπτύξει την ικανότητα να μαζεύει το κόμμα του. Δηλαδή να επιβάλλεται.

ΜΕ άλλα λόγια, ανθ' ημών Λυκόπουλος. 

Δ. Μητρόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ