Δεν είναι κορόιδα!

Δεν πέρασε εβδομάδα αφότου σημειώναμε εδώ ότι δεν υπάρχουν ασφαλή προγνωστικά για τις εκλογές του Μαΐου, και δύο διαφορετικές δημοσκοπήσεις από δύο σοβαρές εταιρείες ήλθαν από κοινού να το πιστοποιήσουν.

Μικρό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ της τάξεως του 0,6-0,8 - περίπου το ίδιο με αυτό που διατηρούσε η ΝΔ το προηγούμενο διάστημα.

Χαμηλά ποσοστά για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα που κινούνται λίγο πάνω από το 20%.

Ισχυρό προβάδισμα του Σαμαρά στην επιλογή Πρωθυπουργού και σαφές προβάδισμα του κυβερνητικού συνασπισμού στην κυβερνησιμότητα.

Διατήρηση της Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση αλλά με μειωμένα ποσοστά. ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ στα Τάρταρα.

Μια γενικότερη επιθυμία σταθερότητας και συνεννόησης - μόνο το περίπου 1/3 φαίνεται να επιθυμεί άμεσα εκλογές...

Ολα αυτά δεν συγκροτούν εικόνα ριζικά διαφορετική από εκείνη του περασμένου φθινοπώρου ή της περασμένης άνοιξης.

Ως εκ τούτου, θα συμβούλευα τους τζογαδόρους να περιμένουν λίγο ακόμη πριν να αρχίσουν τα στοιχήματα. Ολα παίζουν!..

Για να είμαι ειλικρινής, οι δημοσκοπήσεις δεν με εξέπληξαν. Από τη στιγμή που τα δεδομένα των εκλογών δεν είναι γνωστά, αποκλείεται να είναι εύκολα τα προγνωστικά τους.

Και στην προκειμένη περίπτωση, να υπενθυμίσω, δεν ξέρουμε ακόμη ούτε ποιοι θα κατέβουν στις εκλογές, ούτε σε ποιες συνθήκες, ούτε πόσοι και ποιοι θα ψηφίσουν.

Αλλά οι δημοσκοπήσεις δεν με εξέπληξαν και για έναν πρόσθετο λόγο.

Επειδή όλες (ακόμη και οι φιλικότερες στον ΣΥΡΙΖΑ) συμπεραίνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα: ο φόβος και η ανασφάλεια που προκαλεί μια ενδεχόμενη αριστερή διακυβέρνηση (με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται...) παραμένει συνολικά ισχυρότερος από τη δυσφορία, τον θυμό, ακόμη και την αποστροφή που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική.

Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου 2012. Το ίδιο παραμένει πάνω - κάτω και σήμερα.

Ενώ και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβισμένος στη λογική του 4%, δεν κατάφερε ούτε να το αλλάξει, ούτε να αποκτήσει παραταξιακά χαρακτηριστικά.

Προφανώς δεν του φταίει κανένα «αμαρτωλό τρίγωνο» που τον αντιμάχεται. Του φταίει ότι η καφενειακή λογική «θα τα αλλάξουμε όλα αλλά δεν θα συμβεί και τίποτα!» προκαλεί περισσότερη θυμηδία παρά σιγουριά.

Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαία η δυσκολία να βρει αξιόπιστους υποψηφίους για τις τοπικές εκλογές.

Διότι η απροθυμία των πιο προβεβλημένων στελεχών του να θέσουν υποψηφιότητα δεν προκύπτει τόσο από βεβαιότητα για ένα αυριανό υπουργείο όσο από αβεβαιότητα για την εκλογή.

Δεν είναι δηλαδή ότι προτιμούν τα υπουργεία από τις περιφέρειες. Τη δοκιμασία θέλουν να αποφύγουν.

Είπαμε, είναι αριστεροί. Δεν είναι και κορόιδα... 

Γ Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ