Η γιαγιά και τα όργανα

Στα τέλη της δεκαετίας του '70, τότε που η νεολαία όταν δεν εκτόνωνε την επαναστατικότητά της στους δρόμους της Αθήνας χανόταν στις σκοτεινές αίθουσες της «Ελλης» και του «Στούντιο» για να παρακολουθήσει το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και άλλα αριστουργήματα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, παίχτηκε και ένα διαμαντάκι από τη Βουλγαρία που γελοιοποιούσε το κομμουνιστικό καθεστώς. Πάνω - κάτω ήταν η ιστορία ενός προβάτου που παρεκκλίνει από το κοπάδι, βόσκει αλλού και συλλαμβάνεται από τα όργανα του καθεστώτος για... αντικαθεστωτικές πράξεις. Δεν θυμάμαι τον τίτλο της ταινίας παρότι ζήτησα τα φώτα επ' αυτού και του τεράστιου Δανίκα. Και εκείνος δεν τον θυμόταν. Μόνο την υπόθεση, μέσες άκρες...

Η υπόθεση που θα αφηγηθώ στη συνέχεια είναι παρεμφερής με αυτή του «προβάτου», έχει για πρωταγωνίστρια μια γιαγιά 90 ετών και συνέβη προ μηνός στην Αθήνα. Αν τη μεταφέρω σήμερα εδώ, με όσο περισσότερη ψυχραιμία μπορώ (γιατί κανονικά σε κάθε παράγραφο θα έπρεπε να έχω ειδική υποσημείωση με... καντήλια κατεβασμένα), είναι για να περιγράψω τον απόλυτο παραλογισμό που ζούμε στην εποχή της κρίσης. Αυτή την τρέλα που στο όνομα της (κατα)δίωξης των οφειλετών του Δημοσίου καταστρατηγεί και καταπατάει τον άγραφο νόμο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης...

Προ μηνός λοιπόν, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στη Λεωφόρο Μεσογείων πολίτης διασταυρώνεται με υπερήλικη κυρία, η οποία είναι φανερό ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ. Δεν γνωρίζει πώς ονομάζεται, δείχνει εντελώς χαμένη και είναι εμφανώς ταλαιπωρημένη. Ο πολίτης κάνει το αυτονόητο: τηλεφωνεί στην Αστυνομία. Πράγματι σε λίγο έρχεται περιπολικό, οι αστυνομικοί πείθουν την κυρία να μπει στο αυτοκίνητο και τη μεταφέρουν στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα, αυτό του Χολαργού. Από κάποια χαρτιά που έχει πάνω της η γυναίκα διαπιστώνεται ότι είναι κάτοικος Μελισσίων, και όχι μόνο: ανήκει στην επαίσχυντη κατηγορία των οφειλετών του Δημοσίου! Εχουν βεβαιωθεί εις βάρος της περί τις 5.000 ευρώ από φόρο κληρονομιάς.

Χωρίς δεύτερη συζήτηση τα όργανα (κανονικά «όργανα» όμως, όπως αυτά του ανεκδότου «το μπουζούκι είναι όργανο, ο χωροφύλακας είναι όργανο, άρα ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι») αποστέλλουν «πακέτο» με το περιπολικό τη γιαγιά στο Αστυνομικό Τμήμα Μελισσίων!

Ανάλογα «όργανα» εκεί, όπως του ανεκδότου που προανέφερα, οδηγούν την υπερήλικη στο κρατητήριο, «διότι αυτό προβλέπει ο νόμος» και «επιτάσσουν οι εγκύκλιες εντολές της υπηρεσίας», και την πείθουν να κοιμηθεί στο μοναδικό κρεβάτι που υπάρχει εκεί. Φευ! τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά. Λίγες ώρες αργότερα, από τις φωνές της γυναίκας αντιλαμβάνονται ότι έχει πέσει από το κρεβάτι, έχει χτυπήσει στο κεφάλι, αιμορραγεί και επιπλέον έχει «λερωθεί» - ένα από τα θέματα των ατόμων με Αλτσχάιμερ είναι ότι δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν...

Αποφασίζουν να τη μεταφέρουν όπως είναι σε εφημερεύον νοσοκομείο. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες περιποιούνται τη γιαγιά και μετά την οδηγούν σε ένα θάλαμο «για να βγάλει τη νύχτα». Τα «όργανα», προφανώς για να μην αποδράσει η γιαγιά, της χαρίζουν τον πιο ασφαλή ύπνο που κατά πάσα πιθανότητα είχε ποτέ στη ζωή της: δύο από αυτά φρουρούν τον θάλαμο για να μη διαφύγει - σου λέει θέλεις η γιαγιά να κρεμάσει τίποτε σεντόνια και να την κοπανήσει από το παράθυρο και να ψαχνόμαστε; Να μας ασκηθεί καμιά δίωξη για απόδραση κρατουμένου και να τρέχουμε; Α, όχι. Στημένοι όλη τη νύχτα έξω από την πόρτα της περιμένουν να περάσει αυτή η νύχτα της ταλαιπωρίας.

Ετσι, με το που ξημέρωσε ο Πανάγαθος την ημέρα, έκαναν αυτό που επιβάλλουν ο νόμος και η τάξη - κατά το «πρόβατο» της ταινίας, οδήγησαν τη γιαγιά στον... εισαγγελέα υπηρεσίας. Είδε εκείνος τη γιαγιά, κοίταξε και το διαβιβαστικό του εγκλήματος που είχε διαπράξει και έφεραν μαζί τους τα «όργανα», και από κοινού με τους δύο (τρία «όργανα» μαζί δηλαδή, πιθανώς και άλλα που μου διαφεύγουν) οδήγησαν τη γιαγιά στο... Αυτόφωρο!

Ο δικαστής που είδε μπροστά του να ξεδιπλώνεται το άθλιο κατασκεύασμα τρόικας και μανδαρίνων του υπουργείου Οικονομικών, αρνήθηκε να δικάσει τη γιαγιά και διέταξε να σταλεί στο Δρομοκαΐτειο προκειμένου να βρεθούν οι πλησιέστεροι συγγενείς της να την παραλάβουν.

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η ιστορία. Βρέθηκε συγγενής της γιαγιάς και την παρέλαβε ύστερα από μερικές ημέρες από το Δρομοκαΐτειο. Τώρα φιλοξενείται σε οίκο ευγηρίας. Για όσους απορούν - αλλά όχι το υπουργείο των Οικονομικών/τμήμα Δημοσίων Εσόδων, το οποίο παρακρατά εφεξής το 25% της μηνιαίας σύνταξης της γιαγιάς προκειμένου να αποπληρώσει το χρέος της! - από πού δημιουργήθηκε αυτό, ενημερωτικά αναφέρω ότι... κληρονόμησε τον αποθανόντα γιο της. Του είχε κληροδοτήσει ένα διαμέρισμα και όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή, όντας χωρίς κληρονόμους, το σπίτι επέστρεψε στην ιδιοκτησία της μητέρας του...

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ