Σε γενικές γραμμές αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη αρνήθηκαν να ηγηθούν των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών κατά τα φαινόμενα για λόγους προσωπικού οφέλους, κυρίως.
Το ερώτημα είναι αν η απώλεια της βουλευτικής έδρας ή η προοπτική της υπουργοποίησης ήταν που πρυτάνευσαν στις αποφάσεις αυτές.
Το σημαντικό ρήγμα όμως ήταν αυτό μεταξύ της προεδρικής πλειοψηφίας με του Αριστερού Ρεύματος, το οποίο αποτυπώθηκε με ψήφους 97 υπέρ και 63 κατά, γεγονός που αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα προς την ηγεσία αλλά και κοινωνία.
Το ρήγμα στην επιλογή των προσώπων για τις
δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι υπαρκτό αλλά επιφανειακό, άλλα είναι τα δομικά ρήγματα.
Η οροφή...
Για τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν θέμα χρόνου να αρχίσουν να αναδυθούν στην επιφάνεια οι δομικές αντιφάσεις πάνω στην οποίες έχει δομηθεί.
Ενάμισι με δυο χρόνια μετά τις τελευταίες εκλογές και μια κυβέρνηση να έχει εφαρμόσει ένα σκληρό πρόγραμμα περικοπών και φορολόγησης το οποίο δεν φαίνεται να είναι σχεδιασμένο σε κάποια στρατηγική βιώσιμης εξόδου από την κρίση χρεοκοπίας, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει ξεκολλήσει από τα εκλογικά ποσοστά των τελευταίων εκλογών, παρά το γεγονός πως υπόσχεται τα πάντα σε όλους, όσο παράλογα και αν είναι αυτά...
Σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα κόμματα που περιστρέφονται περί τον πυρήνα της εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δομημένος πάνω σε μερικές δομικές αντιφάσεις που ενδέχεται να αποδειχτούν καθοριστικές για τη συνέχεια, επηρεάζοντας τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Τα ρήγματα
Οι βασικές αυτές αντιφάσεις είναι αρκετές, αλλά τρεις είναι αυτές που ξεχωρίζουν.
α) Υπέρ της παραμονής στο ευρώ ή υπέρ της εξόδου στο ευρώ...
Κανένα άλλο κόμμα δεν εμπεριέχει αυτή τη δομική αντίφαση σε ένα τόσο καίριας στρατηγικής σημασίας ζήτημα. Είναι σαν δυο επιβάτες στην ίδια βάρκα να κωπηλατούν προς αντίθετες όχθες ορμητικού ποταμού.
β) Το δεύτερο ρήγμα αφορά την διαπίστωση αν το χρέος της Ελλάδας είναι επαχθές ή όχι. Ανάλογα με τη στάση που θα τηρήσει στο θέμα αυτό μια μελλοντική κυβέρνηση απορρέουν μια σειρά κινήσεις οι οποίες θα έχουν καταλυτικές συνέπειες για την θέση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον και την οικονομική της κατάσταση την επομένη μιας μονομερούς στάσης πληρωμών.
γ) Το τρίτο ρήγμα είναι η μεταρρύθμιση ή συντήρηση. Μια μερίδα του κόμματος, κυρίως οι παραδοσιακοί αριστεροί ψηφοφόροι, είναι υπέρ της μεταρρύθμισης των πάντων έστω και στην αριστερή κατεύθυνση εθνικοποιήσεων και σοβιετικής χροιάς κρατισμού. Μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που έχουν μετασταθεί εκεί είναι υπερ της διατήρησης του συστήματος της παρασιτοκρατίας, διαφθοράς και κομματοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών.
Οι αντιθέσεις στα τρία αυτά βασικά ζητήματα είναι δομικές και αναγκαστικά όσο θα προσεγγίζει την εξουσία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έστω και αν δεν καταφέρει να την καταλάβει, θα αναδύονται και θα πρέπει να ξεκαθαρίσει πως ακριβώς θα πορευτεί στην εξουσία.
Δεν είναι τυχαίο που σε επιμέρους ζητήματα όπως η επιλογή των υποψηφίων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τα δυο στρατόπεδα μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήρθαν σε ρήξη και οι αποφάσεις που ελήφθησαν ήταν με σχετική πλειοψηφία.
Ο ένας πόλος κοιτά προς το κέντρο και ο άλλος προς το ΚΚΕ. Το ερώτημα σ’ αυτή τη φάση είναι αν ο κ. Τσίπρας μπορεί να διαχειριστεί την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ όπως παλαιότερα είχε διαχειριστεί με επιτυχία τις διαγραφές ριζοσπαστών διαφωνούντων ο Ανδρέας Παπανδρέου κατά την πορεία προσγείωσης του ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα της εξουσίας;
Αν δεν καταφέρει να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας ποιες θα είναι οι συνέπειες στον έτερο πόλο εξουσίας, τον κυβερνητικό;
Η απουσία της απειλής απώλειας της κυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ θα επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις ή θα επαναφέρει τις δυνάμεις αδράνειας στην επιφάνεια με το μοίρασμα κρατικών θέσεων σε ημετέρους;
Είναι πιθανή η υποχώρηση της απειλής μιας κυβέρνησης των μεταστάντων συνδικαλιστών και κομματαρχών του ΠΑΣΟΚ και νεοκομμουνιστών του ΣΥΝ να οδηγήσει σε αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στο κέντρο, την αριστερά και τη δεξιά με ορθολογικότερες και ρεαλιστικότερες προϋποθέσεις;
Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο πολιτικών αναταράξεων και αυτό θα έχει ενδιαφέρον τους επόμενους μήνες καθώς θα συνδυαστεί με τις εξελίξεις αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, νέας δανειακής συμφωνίας και τέλος του μνημονίου όπως το γνωρίζαμε.
Η χώρα εκτός από κυβερνήσεις τα επόμενα 15-20 χρόνια χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων στο οποίο θα συμφωνήσουν και τον κορμό του οποίου θα εφαρμόσουν όλες οι κυβερνήσεις.
Το ζητούμενο των αναταράξεων είναι αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός. Αυτός θα συνιστά προσεχώς το βαθύτερο ρήγμα και στο ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία.
Αλλιώς ας κατεβάσουμε τα ρολά από τώρα να μην το παιδεύουμε...
Κ. Στούπας-capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.