Τα ψέμματα ενός «μικρού» τρομοκράτη

«Μπείτε στο ίντερνετ, πηγαίνετε σούπερ μάρκετ και κάντε… επανάσταση», «Αγχώνεται να δώσει το τρομοκρατικό ‘δακτυλίδι’», «Στο βιβλίο της εγχώριας τρομοκρατίας, ο Κουφοντίνας είναι πολύ ‘μικρό κεφάλαιο’», «Δεν λέει όλες τις αλήθειες.

«Μπείτε στο ίντερνετ, πηγαίνετε σούπερ μάρκετ και κάντε… επανάσταση»

Ο ‘Γέρος’ επιχειρηματίας των βορείων προαστίων, είναι ολοζώντανος», «Του ‘αναγνωρίζω’ ότι ουσιαστικά εκείνος προχώρησε στην ανασύσταση της 17Ν μετά το 1983», «Στρατολόγησε όμως, άτομα ικανά επιχειρησιακά αλλά ‘κενούς’ ιδεολογικά», «Απευθύνεται σε 2 ομάδες ‘συντρόφων’ του. Σε αυτούς που μίλησαν και αυτούς που ήξεραν και δεν μίλησαν», «Εξωραΐζει ‘αυτοϊκανοποιούμενος’, τον εαυτό του και 2-3 κοντινούς», «Συμφωνώ μαζί του στο τελευταίο σκέλος περιγραφής της ‘απομόνωσης’ στο Αγκίστρι. Το τρομοκρατικό ‘κύκλωμα’ δεν είχε τα περιθώρια να αντέξει το βάρος της υπόθαλψής του, μετά την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα», «Ένα αντίστοιχο, αν όχι το ίδιο, ‘κύκλωμα’, σήμερα, βοηθά και περιβάλλει τον Νίκο Μαζιώτη και Χριστόδουλο Ξηρό».
Οι παραπάνω φράσεις ανήκουν σε έναν από τους τρεις αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ, που από τα νεανικά του χρόνια, βάδισε παράλληλα με τους «αντιπάλους» του ΕΛΑ και της 17Ν, έως την εξάρθρωσή και σύλληψη μελών τους. Σε ηλικία 25 χρόνων, νέος αστυνομικός, το 1978, βρήκε τα «Λιπάσματα», για να δει πως σκέφτονται οι τρομοκράτες. Ήταν το
βιβλιοδετημένο έντυπο περίπου 70 σελίδων, με πράσινο εξώφυλλο και ψευδεπίγραφο τίτλο: «Εξαιρετικά χημικά λιπάσματα και κυριότερες αντιδράσεις στη χρήση τους». Ήταν το μανιφέστο του Ε.Λ.Α.
Από τότε και σχεδόν για τρεις δεκαετίες, ερευνούσε τα τεκταινόμενα και τους θιασώτες της εγχώριας τρομοκρατίας. Ο «Ε.Τ της Κυριακής» επικοινώνησε μαζί του για να καταγράψει τη δική του βαρύνουσα θέση και σχόλια αναφορικά με το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα.
«Θέλει να δώσει ‘σκυτάλη’»

«Θα μπορούσα να γράψω και εγώ αυτό το βιβλίο, ‘εύκολα’ και με περισσότερες λεπτομέρειες»

«Θα μπορούσα να γράψω και εγώ αυτό το βιβλίο, ‘εύκολα’ και με περισσότερες λεπτομέρειες. Βέβαια εκείνος γνωρίζει ακόμη περισσότερες, αλλά σκόπιμα δεν παραθέτει, γιατί το ενδιαφέρον του είναι να ‘εμπνεύσει’ νέες γενιές. Άντε το μόνο καινούργιο να είναι τα εκρηκτικά που είχαν πάρει από λατομεία της Γκιώνας…» αναφέρει ο πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ, προσθέτοντας ότι αν «αυτοί που χειρίστηκαν για χρόνια την τρομοκρατία, και είναι 2-3 στον αριθμό, θελήσουν να γράψουν βιβλίο, ο Κουφοντίνας θα ήταν ένα πολύ ‘μικρό κεφάλαιο’».
Ο πρώην αξιωματικός, διαβάζοντας το «συγγραφικό έργο», του τρομοκράτη, που… ανέκρινε μαζί με μερικούς άλλους, εκτιμά ότι ο «Λουκάς» της 17Ν ή «Αντώνης» του βιβλίου θέλει να δώσει την τρομοκρατική «σκυτάλη» σε νέους τρομοκράτες. Επαναλαμβάνει αρκετές φορές, πως η συνέχιση μπορεί να έρθει από «απλούς αγωνιστές, με διάθεση και κατανόηση των σημερινών προβλημάτων». Δηλαδή, τους λέει ότι, με απλά πράγματα μπορείς να έχεις μεγάλα κατορθώματα. «Μπείτε στο διαδίκτυο για πληροφορίες, πηγαίνετε στα σούπερ μάρκετ για υλικά και κάντε… επανάσταση» είναι το μήνυμα του Δημήτρη Κουφοντίνα, όπως λέει ο πρώην αξιωματικός και προσθέτει πως «τον Κουφοντίνα φαίνεται ότι τον ενδιαφέρει έντονα η ‘συνέχιση’ της ένοπλης δράσης και… αγχώνεται για αυτό. Προσδιορίζει ότι και εκείνοι λειτούργησαν με απλά υλικά και ‘οικοδόμησαν’ μόνοι τους την τρομοκρατική δράση τους, δίνοντας το έναυσμα στους νεότερους, και ‘πρόθυμους’ να κρατήσουν όπλο».
«Δικές του αλήθειες, πολλά ψέματα»
Δεν λέει όλες τις αλήθειες, ότι θα σας πω όμως είναι αλήθεια, υποστηρίζει, κάτι που και πάλι αμφισβητείται. Στην 444 σελίδα λέει: «Στεκόμαστε μπροστά στο μεγάλο δικαστήριο της Ιστορίας. Εδώ πρέπει να ακούγονται μόνο αλήθειες. Αλήθειες. Μπορεί για την ώρα να μην ειπωθούν τα πάντα, όμως όσα ειπωθούν θα πρέπει να είναι αλήθεια».
Ο πρώην αξιωματικός καταγράφει ένα ψέμα και μία «αλήθεια» του Κουφοντίνα.
Ψέμα: Ο «Γέρος» επιχειρηματίας  των βορείων προαστίων, ο οποίος τους έδινε πληροφορίες και έκαναν «παρέα», που παρουσιάζει νεκρό, είναι ακόμη ζωντανός.     
Αλήθεια: Πριν το Αγκίστρι, το τρομοκρατικό «κύκλωμα» δεν άντεξε το βάρος της υπόθαλψής του, με τον Κουφοντίνα να βρίσκεται σε αδιέξοδο, το οποίο μετέτρεψε σε «ηρωική έξοδο».
        «Όλη την Κυριακή έτρεχα. Ραντεβού ασφάλειας, στέκια, δρομολόγια, σπίτια. Εξαφανισμένοι όλοι. Κανένας» περιγράφει ο Δημήτρης Κουφοντίνας στις σελίδες 437 και 438 του βιβλίου του, ενώ στην 439 καταγράφει τον «θυμό» του για αυτή την εγκατάλειψη:
«Τις επόμενες μέρες συνέχισα την αναζήτηση συντρόφων. Εξάντλησα όλες τις δυνατότητες, όλες τις πιθανότητες. Τίποτα. Τις νύχτες, με δύο πιστόλια για μαξιλάρι, κοιμόμουν σε γιαπιά. Το πρωί πήγαινα σε μια οργανωμένη πλαζ, έκανα ντους, έβγαζα σκόνες και τσιμέντα από πάνω μου και ξανά στο ψάξιμο. Δίχως αποτέλεσμα».

Ο πρώην αξιωματικός, διαπιστώνει ότι ο Κουφοντίντας παραδέχεται ως λάθος το γεγονός της υπερενίσχυσης του «στρατιωτικού» τομέα αφήνοντας στην τύχη του τον ιδεολογικό

          Ο πρώην αξιωματικός, διαπιστώνει ότι ο Κουφοντίντας παραδέχεται ως λάθος το γεγονός της υπερενίσχυσης του «στρατιωτικού» τομέα αφήνοντας στην τύχη του τον ιδεολογικό.
Γράφει και μόνος του για «λανθασμένες στρατολογίες» και μονόπλευρη ανάπτυξη της οργάνωσης. «Πήραν άτομα, ικανούς επιχειρησιακά αλλά ‘κενούς» ιδεολογικά. Άτομο που είχαμε συλλάβει στη Θεσσαλονίκη, μίλησε περισσότερο απ’ ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός. Κάθε ‘κουβέντα’ του ήταν και ένταλμα σύλληψης μέλους της 17Ν. Όταν τελείωσε ρώταγε ‘αν μπορεί να πάει στα πρόβατα’» αναφέρει ενδεικτικά ο πρώην αξιωματικός. Το λέει και μόνος του άλλωστε, στις σελίδες 447-448, που μιλά για συλληφθέντες με συμπεριφορά… ναυαγού, χωρίς στέρεη ιδεολογική βάση και χαρακτήρα, οι οποίοι πρόδωσαν αρχές, ιδέες, φίλους, αδερφούς και συντρόφους.
          «Οι συλληφθέντες είχαν ακριβώς την απελπισία του ναυαγού. Την απόγνωση του αβοήθητου, του εγκαταλειμμένου που μένει μόνος απέναντι στη μανία των κυμάτων. Έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους, έχαναν κάθε κουράγιο, κάθε πίστη. Ο τρόμος παρέλυε κάθε λογική. Όταν μάλιστα δεν υπάρχει στέρεη ιδεολογική βάση, ισχυρή συγκρότηση του χαρακτήρα για να ανταποκριθείς στην εσωτερική σύγκρουση (αξιοπρέπεια-πνιγμός ή ομολογία-σανίδα σωτηρίας). Η αιώνια σύγκρουση αξιών, το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Όταν, επιπλέον και προπαντός, δεν υπάρχει αναλαμπή ελπίδας από εκείνους που είχαν την ηθική αρμοδιότητα να σταθούν ακλόνητοι. Τότε ο πανικός οδηγεί σε φυσική αποδιοργάνωση της συμπεριφοράς. Μπροστά στην καθολική ήττα αποδέχεσαι ως κάτι φυσικό και την πλήρη προσωπική ήττα. Την προδοσία των αρχών και των ιδεών τότε την ακολουθεί η προδοσία φίλων, αδερφών, συντρόφων. Μαζί με το έδαφος κάτω από τα πόδια σου χάνεις και κάθε ιδεολογική βάση, κάθε έρμα, κάθε ηθική αρχή» γράφει ο «Λουκάς» της 17Ν.
         «Ομιλητικοί και αμίλητοι»
Σε ένα άλλο σημείο, όπως αναφέρει ο πρώην αξιωματικός, ο Κουφοντίνας απευθύνεται σε... 2 ομάδες. Σε εκείνους που μίλησαν αναλαμβάνοντας την ευθύνη της δράσης τους στην οργάνωση και σε εκείνους που ήξεραν και δεν μίλησαν, όπως ο φερόμενος αρχηγός Αλέξανδρος Γιωτόπουλος.
«Στο παγκόσμιο κίνημα, χρόνια τώρα, μέχρι και στα ευρωπαϊκά αντάρτικα πόλης, αυτό ήταν κάτι πρωτόφαντο: να πέφτει μια επαναστατική οργάνωση, να διαλύεται και να μη βγαίνει ένας να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, να αντιμετωπίσει την αντίπαλη προπαγάνδα, να αναμετρηθεί ιδεολογικοπολιτικά με την εξουσία. Ακόμα και αν αφήσουμε απέξω από αυτή την υποχρέωση τα απλά μέλη, υπήρχαν εκείνοι που είχαν την ηθική και πολιτική υποχρέωση να το κάνουν. Γιατί δεν μιλούσαν; Τι ήταν; Φόβος, δειλία, καιροσκοπισμός μπροστά στον εχθρό; Που ήταν η πίστη, η αξιοπρέπεια, το επαναστατικό ήθος;» γράψει ο Αντώνης του βιβλίου.
Στη σελίδα 444 συμπληρώνει: «Σκέφτομαι εκείνον που ομολόγησε πρώτος. Τον άλλον που χαντρολογούσε ονόματα-ζωές. Τον τρίτο που ομολόγησε, ‘μετανόησε’, και υπέγραψε φωτογραφίες ανθρώπων, με χέρι που δεν έτρεμε, γράφοντας και ‘ψευδώνυμα’: Χάρης, Στέλιος, Λάμπρος… Πως κοιμούνται τις νύχτες; Πως κοιμούνται τις νύχτες και εκείνου που διέπραξαν την άλλη προδοσία, να απαρνηθούν τον εαυτό τους, την ιστορία τους, την οργάνωσή τους, αυτά που είχαν ταχθεί να υπερασπίσουν;»

 Ο πρώην αξιωματικός, δηλώνει πως ο Κουφοντίνας, ήταν εκείνος που ουσιαστικά προχώρησε στην επιχειρησιακή ανασύσταση της 17Ν μετά το 1983

«Αναγέννησε» την 17Ν
 Ο πρώην αξιωματικός, δηλώνει πως ο Κουφοντίνας, ήταν εκείνος που ουσιαστικά προχώρησε στην επιχειρησιακή ανασύσταση της 17Ν μετά το 1983.
          «Δεν είχαν μείνει πολλοί τότε. Ο «Λάμπρος», η «Άννα» και 1-2 ακόμη. Τότε ήταν που ο ‘ψηλός’, μπήκε στα Εξάρχεια αναζητώντας νέους ‘αναβιωτές’ της δράσης της 17Ν. Βρήκε τον Κουφοντίνα» αναφέρει χαρακτηριστικά.
          «Ο ΕΛΑ ήταν στρατός το 1975. Τη διετία 1979-1981 αποχώρησε περίπου το 90% εκείνων που είχαν ένοπλη δράση. Δεν επιθυμούσαν την αιματηρή συνέχιση του αγώνα τους αλλά στοχευμένες βομβιστικές ενέργειες με ιδιαίτερη σημασία. ‘Όχι αίμα και ληστείες’, αυτά ήταν τα βασικά αίτια διάσπασης με εκείνους που δημιούργησαν την 17Ν, μετά από ομηρικούς καυγάδες» περιγράφει ο πρώην αξιωματικός.
http://www.thetoc.gr/