Ντροπή!

Η κυκλοφορία του βιβλίου ενός serial killer είναι εξ ορισμού πράξη αποκρουστική - οι σελίδες του είναι γραμμένες με αίμα...

Γίνεται προκλητική όταν στον δολοφόνο παραχωρείται η ευχέρεια να κυκλοφορεί άλλοτε ως Καρνάβαλος ντυμένος αντάρτης ή αγωνιστής και άλλοτε ως Λαθρέμπορος καπηλευόμενος ιδέες ή ιδανικά για να δικαιολογήσει δολοφονίες.

Και καθίσταται προσβλητική όταν ο εκδοτικός οίκος που εκδίδει το βιβλίο επικαλείται την πίστη του «στον πλουραλισμό των ιδεολογικών, πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών ρευμάτων».

Από πότε τα εγκλήματα αποτελούν ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό ή πολιτιστικό ρεύμα;

Και από πότε μια εγκληματική οργάνωση κατέκτησε το προνόμιο να εμφανίζεται σαν ρεύμα ιδεών ή (ακόμη χειρότερα) σαν «Τεχνοχώρος»;

Μια λέξη και μόνο αξίζει: ντροπή!..

Και η ντροπή με έναν μόνο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί: με περιφρόνηση.

Για έναν πολύ απλό λόγο.

Επειδή κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιβάλει ως συνομιλητή τής κοινωνίας μας έναν ψυχοπαθή δολοφόνο. Κανένας εκδοτικός οίκος, καμία εφημερίδα, κανένα έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο.

Ολοι αντιλαμβάνονται για ποιο βιβλίο μιλώ και σε ποιους αναφέρομαι. Δεν θα διαπράξω την ανοησία να τους κατονομάσω: η δημοσιότητα καταντάει εμπορικότητα...

Ντροπή απλώς για όσους δεν σεβάστηκαν το χυμένο αίμα.

Ντροπή για όσους εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο.

Ντροπή για όσους δίνουν βήμα στην καπηλεία, στην αυτοπροβολή, στην αποθέωση, στην προπαγάνδα, στη δημοσιότητα ενός Απόλυτου Κακού.

Διότι η τρομοκρατία είναι ταυτοχρόνως το απόλυτο κακό μιας δημοκρατικής κοινωνίας και ο απόλυτος εχθρός μιας κοινωνικής δημοκρατίας.

Αν δεν συμφωνήσουμε σε αυτό, αν δεν το τηρούμε σε κάθε περίπτωση και με κάθε ευκαιρία, αν δεν ορθώσουμε ένα αδιαπέραστο Τείχος ανάμεσα σε εμάς και εκείνους, τότε δεν έχει κανένα νόημα να επικαλούμαστε δημοκρατίες, ελευθερίες και πλουραλισμούς.

Ολα όσα δηλαδή η τρομοκρατία καταργεί στην πράξη.

Διότι ο τρομοκράτης δολοφόνος δεν είναι κάποιος σαν όλους τους άλλους. Ούτε η τρομοκρατική οργάνωση είναι μια οργάνωση σαν όλες τις άλλες. Ούτε οι απόψεις τους και οι πράξεις τους είναι απόψεις και πράξεις σαν όλες τις άλλες.

Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό, αν η διάκριση δεν προκύπτει από όλες τις επιλογές και αν δεν σφραγίζει όλες τις συμπεριφορές μας, αν δεν αρνηθούμε κάθε μορφής αποδοχή και αναγνώριση, αν δεν τους στερήσουμε κάθε βήμα, αν δεν κλείσουμε όλες τις πόρτες και όλα τα παράθυρα, τότε η κοινωνία μας δεν θα είναι μόνο ένοχη αλλά και ηλίθια.

«Χρήσιμη ηλίθια» - για τους δολοφόνους...

Αλλά άχρηστη για τη δημοκρατία - αφού θα στρώνει μόνη της τον δρόμο σε όσα την καταλύουν...

Αυτό κι αν είναι ντροπή! 

Γ Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ