Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει ούτε η αναμέτρηση των προσεχών αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών. «Σταθερότητα και ανάπτυξη ή Σύριζα» είναι το δίλημμα που θέτει η Νέα Δημοκρατία. «Σύριζα ή Μέρκελ» είναι το δίλημμα του Σύριζα. Για όσους δυσκολεύονται να αντιληφθούν τα διλήμματα αυτά υπάρχουν και αναλυτικότερες παραλλαγές:
«Ο Σύριζα έχει επενδύσει στη καταστροφή», από την μία πλευρά, «καμιά θυσία για το ευρώ» από την άλλη.
Με αυτές τις αρλούμπες των δύο πρωταγωνιστών οδηγούμαστε στις κάλπες. Και τα πάντα κινούνται όχι επί της ουσίας, αλλά επί του πεδίου των εντυπώσεων. Η Νέα Δημοκρατία επενδύει, στην πραγματικότητα, όχι στον δικό της πολιτικό λόγο, όχι στο δικό της πρόγραμμα, αλλά σχεδόν αποκλειστικά στις έντονες εσωτερικές τριβές του Σύριζα, που ακόμη ταλαιπωρείται ανάμεσα στο ευρώ και την δραχμή, ανάμεσα στη συμπαγή ή μη συμπαγή Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Ο Σύριζα, από την άλλη πλευρά, επενδύει στη λογική της τιμωρητικής ψήφου των εκλογέων και στις κακές επιλογές σε πρόσωπα της Νέας Δημοκρατίας σε δήμους, περιφέρειες και Ευρωψηφοδέλτιο. Αλλά και ο Σύριζα δεν δίνει προτεραιότητα στον δικό του πολιτικό λόγο και το δικό του πρόγραμμα, τα οποία παραμένουν ασαφή και ομιχλώδη.
Σημαίνουν όλα αυτά συναθροιζόμενα ότι θα βαδίσουμε προς τις κάλπες με αποκλειστικά αρνητική πολιτική διαφήμιση, με αποκλειστικά αρνητικά μηνύματα και με πλήρη απουσία θετικών κινήτρων για την ψήφο των εκλογέων. Με την εύκολη επιθετική κριτική του ενός για τον άλλον και με την απουσία συγκεκριμένων θετικών προτάσεων.
Κανείς δεν εξηγεί σε κανέναν ποια είναι η σταθερότητα και πώς θα υπάρξει ανάπτυξη. Και κανείς δεν εξηγεί σε κανέναν τι ακριβώς σημαίνει το «καμιά θυσία για το ευρώ» και ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενο της αντιδιαστολής του Σύριζα με τη Μέρκελ.
Καλούνται λοιπόν να αποφασίσουν οι ψηφοφόροι των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ανάμεσα στη «σταθερότητα» της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ και στην «ανατροπή», δια της ψήφου στον Σύριζα.
Αλλά ποια σταθερότητα μπορεί να υπάρχει σε μία χώρα όπου η επίσημη ανεργία αγγίζει το 30%, το χρέος έχει αυξηθεί στα 180 δις, οι επενδύσεις έχουν μειωθεί κοντά στο 50%, το ΑΕΠ έχει επίσης μειωθεί άνω του 20%, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έχουν χάσει από 30% έως 50 % των αποδοχών τους; Όλα αυτά συνιστούν αληθή πυριτιδαποθήκη και δεν σβήνουν με μία επίσκεψη φιλοφροσύνης της Άγγελα Μέρκελ, στην Αθήνα, και με ανόητες θριαμβολογίες περί πρωτογενούς πλεονάσματος.
Και ποιο μπορεί να είναι το περιεχόμενο της ανατροπής, όταν όλοι γνωρίζουν ότι η επάνοδος στη δραχμή θα σωρεύσει νέα δεινά σε ένα λαό, που έχει φθάσει στα όριά του και επιμένει σε κάθε δημοσκόπηση να κραυγάζει ότι καλύτερος πρωθυπουργός είναι «ο Κανένας»; Ποια ανατροπή μπορεί να υπάρξει όταν ουδείς είναι διατεθειμένος να χαρίσει στην Ελλάδα τα χρέη της και ταυτόχρονα, δια της δήθεν διαπραγματευτικής δεινότητας του κ. Τσίπρα, να επιτρέψει την παραμονή της στην Ευρωζώνη;
Είναι φανερό, από τον συνδυασμό αυτών των δεδομένων, ότι δεν ξέρουμε ούτε προς τα πού βαδίζουμε ούτε τι μας γίνεται. Γι’ αυτό και ουδείς πρέπει να εκπλαγεί όποιο αποτέλεσμα κι΄ αν δώσουν οι κάλπες στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές, μέσα σε αυτή την γενικευμένη σύγχυση. Βαδίζουμε στην κόψη του ξυραφιού. Και κάτω από αυτή την κόψη χάσκει ένα ανεξερεύνητο κενό.
Π. Λουκάκος- http://www.thetoc.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.