Από λουλούδι σε λουλούδι

Υπάρχουν όμως και αισιόδοξες ειδήσεις - αυτές που κάνουν τη ζωή πιο ευοίωνη διότι λες «να, ρε παιδί μου, έχουμε ελπίδα». Εμένα το συναίσθημα αυτό, για να είμαι ειλικρινής, μου γεννήθηκε προχθές, πληροφορούμενος ότι κοσμοϊστορικά γεγονότα ζυμώνονται στον χώρο της πιο... άκρη Κεντροδεξιάς.

Και συγκεκριμένα, σύμπραξη δύο γιγάντων του αντιμνημονιακού αγώνα - του πασίγνωστου αγωνιστή προέδρου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένου και του ασυμβίβαστου στον αγώνα για την απελευθέρωση του λαού από τα μνημόνια Νίκου «με το νιιι και με λιιι» Νικολόπουλου, εξ Αχαΐας ορμώμενου.

Χθες, επισημοποιήθηκε η σύμπραξη, η οποία πληροφορούμαι ότι προκάλεσε σεισμό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες - με τη φράου Ανγκελα να συγκαλεί στο Βερολίνο έκτακτη διάσκεψη των στενών συνεργατών της προς αντιμετώπιση της διαμορφούμενης κατάστασης στην Ελλάδα.

Αναζήτησα, όπως ήταν φυσικό, για να έχω μια πρώτη εκτίμηση των γεγονότων, τον Νίκο «με το νιιιι και το λιιι» Νικολόπουλο (με τον άλλο δεν μιλάμε) :

 - Σαν την πεταλούδα το κάνετε, πετάτε από κόμμα σε κόμμα, παρατήρησα...

 - Δίκιο έχετε, αλλά τι να κάνω; Δεν ήθελα να πάω σπίτι μου και δεν ήθελα να γυρίσω στη Νέα Δημοκρατία. Δυστυχώς, όταν δεν έχεις κεραμίδι δικό σου, ψάχνεις άλλο...

 - Μα, αν θυμάμαι καλά, είχατε. Δεν ήσασταν στο κόμμα του Βύρωνος Πολύδωρα; Μαζί δεν κατεβήκατε στις εκλογές;

 - Ναι, αλλά ο αγαπητός Βύρων έχει παρατήσει τα όπλα. Δεν ήθελε να δώσει συνέχεια. Απογοητεύθηκε από το σκληρό αποτέλεσμα. Φίλοι είμαστε, αλλά εγώ δεν το βάζω κάτω...

Τίποτε παιδί μου, αγωνιστής. Τι να λέμε τώρα;

(Πόσο θα μείνει στο κόμμα Καμμένου; Α, στοιχήματα δεν βάζω).

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ