Το Δημόσιο, η Καθαρίστρια και η Ντουλάπα

Παρακολουθώ και εγώ με πολύ σεβασμό αλλά και με αρκετές δόσεις θαυμασμού - για την επιμονή και την αγωνιστικότητά τους - τον αγώνα που δίνουν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών για να επαναπροσληφθούν στο Δημόσιο. Ομολογώ ότι δεν έχω διαμορφωμένη άποψη για το τι πρέπει να γίνει - να προσληφθούν ή όχι. Η λογική λέει ότι φτωχές γυναίκες είναι πρέπει να επαναπροσληφθούν από τη στιγμή που κέρδισαν και τις σχετικές δίκες. Η άποψη του υπουργείου Οικονομικών είναι ότι αν συμβεί αυτό, χιλιάδες άλλοι απολυμένοι θα απαιτήσουν και θα διεκδικήσουν και τη δική τους επαναπρόσληψη με αποτέλεσμα να πέσει στα βράχια το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και πως υπάρχουν διάφορα ζητήματα σχετικά με τον συγκεκριμένο κλάδο, τα οποία δεν έχει σημασία να καταγράψω εδώ.

Αυτό που θέλω να καταγράψω είναι ότι «κάτι» παίζει με τις κυρίες που δεν είναι και τόσο αθώο - όσο ο αγώνας που κάνουν. Θα περιγράψω τα γεγονότα ως έχουν και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, από εκεί και πέρα.

Την περασμένη Δευτέρα, την επομένη των ευρωεκλογών, γύρω στις 8 και κάτι το πρωί, έξω από τα γραφεία του ΠαΣοΚ στην Χαριλάου Τρικούπη καταφθάνει με μηχανή τύπος, μετρίου αναστήματος, διαστάσεων... τρίφυλλης ντουλάπας και με όψη (μούσκουλα, κούρεμα κ.λπ.) που παραπέμπει ευθέως σε «πόρτα» κλαμπ της παραλίας. Κατεβαίνει από τη μηχανή, κάνει μια γρήγορη κατόπτευση του χώρου, ξανανεβαίνει στη μηχανή και φεύγει.

Δύο ώρες μετά εμφανίζονται μπροστά στα γραφεία περί τις 20 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και αρχίζουν τα συνθήματα, κλείνουν την είσοδο και απαιτούν να δουν τον Βενιζέλο. Στο λεπτό, εμφανίζεται και πάλι ο τύπος-τρίφυλλη ντουλάπα, αλλά αυτήν τη φορά με τα χέρια γεμάτα. Κρατάει κλαριά από ελιές και τα μοιράζει στις καθαρίστριες ώστε να πάρουν όλες από ένα. Μετά απομακρύνεται από κοντά τους, πηγαίνει παραπέρα και τις παρατηρεί/εποπτεύει/προστατεύει κατά έναν τρόπο.

Η κινητοποίηση λήγει έπειτα από κάνα δίωρο και αφού προηγουμένως ο γραμματέας του ΠαΣοΚ Νίκος Ανδρουλάκης δέχεται αντιπροσωπεία τους. Ο άνθρωπος-ντουλάπα καβαλάει τη μηχανή του και αποχωρεί και αυτός.

Επειδή όμως η Αθήνα είναι μικρό χωριό και τίποτε δεν μένει κρυφό, κάποιος κάπου έχει ξαναδεί τον τύπο, στο ΠαΣοΚ αρχίζουν τις αναζητήσεις. «Ρε τι μου θυμίζει αυτός», «μωρέ και μένα κάτι μου θυμίζει», στο τέλος μέσω του παγκόσμιου ρουφιάνου facebook - θέλει και profile στο facebook τρομάρα του - έπεσαν πάνω του. Το παλικάρι - συνοδός των κυριών, το λέω όσο πιο κομψά γίνεται, είναι μέλος του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ. Μου έδωσαν και το όνομά του αλλά δεν έχει καμία σημασία: σημασία έχει ότι ο «αυθόρμητος» αγώνας των κυριών δεν φαίνεται να είναι και τόσο αυθόρμητος, αντιθέτως δείχνει  καθοδηγούμενος - για να μην πω και κατευθυνόμενος (σήμερα θα πάτε εκεί, αύριο θα κάνετε εκείνο και μεθαύριο το άλλο, τέτοια)...

Και όσο να πεις αυτό αφαιρεί πολύ από το «ωραίον» του αγώνα...

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ