Και τώρα Πρόεδρε Πάνο… τι γίνεται;

Στο τέλος ο πρόεδρος Πάνος θα μείνει μόνος του και θα διαγράψει τον Καμμένο, γιατί στραβοκοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη ή απλά θα ζοχαδιαστεί και θα αυτοδιαιρεθεί, όπως μαθαίναμε μικροί για τις αμοιβάδες, αν δεν κάνω λάθος. Γιατί μόνο αυτό έμεινε να γίνει, να μαλώσει και με τον εαυτό του.

Οι ΑΝ.ΕΛ. βράζουν κόλλυβα.

Αντίο, Γλαρέντζα.

Δεν το λέω χαιρέκακα.

Παρά τις επιθέσεις που δέχτηκα κατά καιρούς, έχω καλούς φίλους εκεί.

Αλλοι έχουν φύγει, άλλοι είναι με τη βαλίτσα δίπλα στην πόρτα.

Διαπιστωτικά το λέω…

Οση φασαρία κι αν κάνουν, όσες υστερικές κραυγές κι αν ακουστούν ακόμη από μερικούς για κρεμάλες, προδότες, νενέκους κ.λπ., η ουσία δεν αλλάζει.

Οι ΑΝ.ΕΛ. εξεμέτρησαν το ζην.

Πίκρα κι απογοήτευση βάσης και στελεχών τους προκάλεσαν πολιτική αλωπεκίαση.

Μαδάνε από βουλευτές, στελέχη, ψηφοφόρους.

Ως τις επόμενες εθνικές εκλογές θα έχουν βγει μπιελάρ, που λέγαμε μικροί, τουτέστιν BLR (Beyond Local Repair) στη στρατιωτική γλώσσα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πώς αφομοίωσαν τα αλάνια μας τις αγγλικούρες, ε;
Στο εγχείρημα ενεπλάκησαν πολλοί φίλοι, ανάμεσά τους και σοβαροί άνθρωποι, που απλά είχαν θυμώσει με τα δικά μας λάθη.

Οπως συμβαίνει όμως σε όλα τα μικρά «μαγαζιά», πήγαν και διάφοροι «ταλιμπάν», μπας και κάνουν καριέρα, ημίτρελοι, που νομίζουν ότι οι υστερικές κραυγές συνιστούν πολιτική και διάφοροι νορμάλ άνθρωποι, που άλλοι θα επανακάμψουν στα πάτρια, άλλοι, αηδιασμένοι, θα κάτσουν σπίτι τους κι άλλοι θα αναζητήσουν αλλού πολιτική στέγη, σοφότεροι και πιο επιφυλακτικοί.
Οι αιτίες του προδιαγεγραμμένου πολιτικού «θανάτου» των ΑΝ.ΕΛ. είναι εξόφθαλμες. Πρώτον, η ηγετική ανεπάρκεια του Πάνου. Καλός ήταν για σαματατζής βουλευτής, αλλά για παραπάνω δεν το «έχει». Πρέπει να είσαι χιουμορίστας για να δέχεσαι για αρχηγό σου τον Πάνο.

Δεύτερον, το μονοθεματικό του πράγματος. Με μια σκέτη γιουβέτσι από «αντιμνημόνιο» δεν κάνεις κόμμα.

Τρίτον, κυρίως αυτό πλήρωσε, τους πήρε όλους στον λαιμό του με την ιδέα που του είχε καρφωθεί για κυβερνητική κολεγιά με τον ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία κ.λπ. Και μάλιστα με έναν ΣΥΡΙΖΑ, όπου σειρά στελεχών έβλεπαν τους δεξιάς προέλευσης ΑΝ.ΕΛ. με βδελυγμία.

Δηλαδή προξενιό με νύφη που της γυρίζουν τ’ άντερα άμα σε βλέπει γίνεται; Δεν γίνεται.
Τώρα απαρνήθηκε το παράδοξο φλερτ, αλλά είναι αργά, πολύ αργά. Ξέχασε πως οι ψηφοφόροι του, στην πλειοψηφία τους, ήταν πολύ δεξιοί και πατριώτες για να καταπιούν κάτι τέτοιο.

Εκανε το ίδιο λάθος με κάτι δικές μας στελεχάρες στη Ν.Δ., που δεν αντιλαμβάνονται πόσο αποσυσπειρώνει τη βάση μας ο πέραν του ανεκτού εναγκαλισμός μας με το ΠΑΣΟΚ και οι λεόντειες παραχωρήσεις πολιτικού εδάφους, οι οποίες, σημειωτέον, δεν θα σώσουν τον Βενιζέλο.
Οταν ξεχνάς ποια είναι η βάση σου, από πού προέρχεσαι ο ίδιος, τότε το πληρώνεις ακριβά. Και η Ν.Δ. θα το πληρώσει αν συνεχίσει να μη βλέπει ότι οι απώλειές της είναι προς τα δεξιά της, σχεδόν στο σύνολό τους, και θα πετύχει και το κατόρθωμα να μην ωφεληθεί παρά ελάχιστα από την επερχόμενη διάλυση των ΑΝ.ΕΛ.
Τι κατάλαβε ο Καμμένος;

Εφτιαξε ένα μόρφωμα που πλέον θνήσκει και απλά βοήθησε στην πολυδιάσπαση της παράταξης, με κύριο ωφελημένο το ΠΑΣΟΚ, που βρέθηκε να συγκυβερνά, καίτοι συρρικνούμενο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Δεν είμαι λιγότερο ανεξάρτητη ψυχή και Ελληνας επειδή δεν έφυγα, κι ας διαφωνούσα σε πολλά.

Το σκορποχώρι δεν βοηθά την πατρίδα.

Δεν τον περέλαβα στα «γαλλικά» τον Πάνο και διάφορους γύρω του, ακόμη κι όταν με θυμηδία τον άκουγα να με καταγγέλλει ως… «ακροδεξιό».

Το θεώρησα ένα είδος προσωπικού χιούμορ και αυτοσαρκασμού.
Βέβαια, η πολιτική τύχη των προβεβλημένων, βουλευτών κ.λπ., δεν με ενδιαφέρει και τόσο. Θα τη βρουν την άκρη.

Με τόσα που έχουν δει τα μάτια μου στην πολιτική να γίνονται, δεν θα εκπλαγώ αν δω και του σπανού τα γένια να φυτρώνουν, όχι τον Πάνο πίσω στη Νέα Δημοκρατία, έπειτα από μια σύντομη σεμνή αυτοκριτική των τριών λεπτών.

Κι επειδή πιστεύω ότι το ένστικτο της επιβίωσης είναι το ισχυρότερο, είμαι σίγουρος ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του και της πλειοψηφίας των εναπομεινάντων έχουν αρχίσει να δουλεύουν οι δεύτερες σκέψεις.

Εγώ απλά το εύχομαι, διότι θέλω στην ίδια πλευρά, ώμο με ώμο, κάθε φωνή που βλέπει με εθνική ματιά τα προβλήματα, όσο συζητήσιμη κι αν είναι η ειλικρίνειά της. 

Θέλω ενισχυμένη την παράταξή μου, θέλω πίσω και την τελευταία ψήφο και το τελευταίο μικρό συνοικιακό ή επαρχιακό στέλεχος που έφυγε στους ΑΝ.ΕΛ. ή στη Χ.Α. Διότι τότε, πολύ απλά, δεν θα χρειαζόμαστε κανέναν Βενιζέλο κι ίσως ξεχάσουμε, επιβάλλοντας το στοιχειώδες πατριωτικό καθήκον, το άγος της ρηματικής διακοίνωσης κατά της Κύπρου.

Στη δε Βόρειο Ηπειρο οι Αλβανοί ξαναχαράσσουν τα διοικητικά όρια και ημείς άδομεν. Τότε, πολλοί κι ενωμένοι, έχοντας στείλει άλλης αντίληψης εκπροσώπους μας στη Βουλή, θα μπορούμε να κάνουμε πιο πιθανά τα «όχι», πιο δυνατή τη φωνή της κοινωνικής δικαιοσύνης, που ανήκει σε μας, στην παράταξή μας κυρίως.

Πάνω απ’ όλα όμως, θα χαράσσουμε ένα βαθύ γαλάζιο και πεντακάθαρο λευκό πρόσημο μπροστά από κάθε πολιτική.

Γιατί, θυμηθείτε το, ο Τσίπρας τρέμει μια τέτοια στροφή... 

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

  εφ. Δημοκρατία