Ο αγωνιστής, το καλσόν και το σκίσιμο

Επέστρεψα ήρεμος από τις ολιγοήμερες διακοπές μου, αλλά με βρήκαν απανωτές οι συγκινήσεις. Με δυσκολία  συγκρατώ, για παράδειγμα, τα δάκρυά μου μετά τη χθεσινή ηρωική θα τη χαρακτηρίσω στάση του Νίκου «αφήστε με ρε παιδιά να κατεβάσω τους διακόπτες» Φωτόπουλου, να σκίσει το χαρτί της επιστράτευσης, αδιαφορώντας για τις... τρομακτικές συνέπειες.

Για οποιονδήποτε άλλον, όχι για τον Φωτόπουλο, μου εξήγησε ένας από αυτούς που (τον) έχουν βαρεθεί να τον ακούν και να τον βλέπουν. Απέδωσα την παρατήρηση στο γεγονός ότι ο Νίκος «αφήστε με» κ.λπ. Φωτόπουλος δεν έσκισε απλώς το χαρτί, αλλά όπως δήλωσε σχετικά ...«το έχω καταθέσει αντί στεφάνου στο μνημείο των 11 ηρώων μαχητών του ΕΛΑΣ που στις 13/10/1944 έπεσαν, υπερασπιζόμενοι στη μάχη της ηλεκτρικής το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, που εσείς σήμερα ως υποτακτικοί της ΜΕΡΚΕΛ θέλετε να ξεπουλήσετε στα συμφέροντα».

Προσπάθησα για λίγο να σκεφθώ πώς μπορείς να καταθέσεις ένα χαρτί αντί στεφάνου σε ένα μνημείο, με τα 6-7 μποφόρ που φυσούσαν χθες στην Αττική, αλλά δεν βρήκα άκρη. Το έδεσε με τίποτε σχοινιά; Με άγκιστρα; Το καπάκωσε με τίποτε πέτρες; Οσες υποθέσεις και να έκανα, δεν είχαν αποτέλεσμα. Τα παράτησα γρήγορα και ζήτησα τη γνώμη ενός ειδικού περί τη ΔΕΗ, μικρή και μεγάλη, του προέδρου του σωματείου Σπάρτακος Γ. Αδαμίδη.

- Μπορεί να απολυθεί ο Φωτόπουλος για την πράξη του; ρώτησα με έναν φόβο να μου σφίγγει την καρδιά ότι θα τον βρει το κακό (της απόλυσης) τον αγωνιστή...

- Από πού να απολυθεί; με ρώτησε εκείνος μαλακά.

- Από τη ΔΕΗ, απάντησα αυθόρμητα βρίσκοντας εντελώς παράξενη την ερώτηση...

- Μα απ' όσο ξέρω, δεν είναι εργαζόμενος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι, μου ανέφερε...

Με βάση αυτό, και γεμάτος ανακούφιση, έκανα διάφορα τηλεφωνήματα εδώ και εκεί: ο αγωνιστής Φωτόπουλος,  στον οποίο ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ στάλθηκε χαρτί επιστράτευσης, βρίσκεται από τον Απρίλιο του '12 σε μόνιμη ειδική άδεια από την υπηρεσία επειδή εξελέγη εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ της ΔΕΗ.

Για να μπορέσει δε να επισυμβεί αυτή η συγκλονιστική εξέλιξη, συνωμότησε περίπου ολόκληρο το σύμπαν που θα έλεγε και εκείνος ο Κοέλιο: την τελευταία ημέρα πριν από τον διαχωρισμό της ΔΕΗ σε ΔΕΔΔΗΕ και άλλες εταιρείες, ο αγωνιστής μετακινήθηκε από το τμήμα διανομών (τη μετέπειτα ΔΕΔΔΗΕ δηλαδή) στη μητρική εταιρεία, ώστε να επιτευχθεί εν συνεχεία η μεταπήδησή του, εντελώς... αγωνιστικά πάντα, στο ΔΣ της ΔΕΗ!

Τούτων δοθέντων, με το ζόρι συγκρατούμαι να μην αναφωνήσω: σιγά μη σκίσεις (επιπλέον και) κανένα καλσόν αγωνιστή μου...

Γνωρίζω ότι είναι λιγάκι ακραία η τοποθέτησή μου, αλλά δεν τα μπορώ αυτά - αλήθεια. Διότι τι το σκίζεις, έστω και θεωρητικά, το χαρτί της επιστράτευσης; Από τη στιγμή που το παρέλαβες, και να το σκίσεις και να μην το σκίσεις το ίδιο κάνει. Το θέμα είναι, ήρθε η αστυνομία σπίτι σου να στο επιδώσει; Λες δεν το παραλαμβάνω και πάρτε με μέσα. Αλλά πού να τρέχει τώρα ο αγωνιστής - άσε δε που τον έχει ανάγκη και το κίνημα...

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ