Ψεκασμένοι!

Αρχίζω να πιστεύω ότι ο Καμμένος έχει δίκιο κι ότι κάποιοι μας ψεκάζουν.

Δεν εξηγείται διαφορετικά πώς ο ΣΥΡΙΖΑ σκαρφίστηκε καλοκαιριάτικα και πριν από τα προημιτελικά του Μουντιάλ να κάνει δημοψήφισμα εναντίον της... ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.

Ούτε εξηγείται διαφορετικά ότι πέραν των ορίτζιναλ ψεκασμένων, λέγεται ότι στην πρωτοβουλία σκέπτεται να ανταποκριθεί θετικά και η... ΔΗΜΑΡ, η οποία έως τώρα πολιτευόταν στις τάξεις του ορθολογισμού!..

Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή, για να διαπιστώσουμε το μέγεθος του ψεκασμού.

Πρώτον, δεν ιδιωτικοποιείται η ΔΕΗ, ακόμη λιγότερο η ενέργεια. Μιλάμε για την παραχώρηση σε ιδιώτες του 30% της εταιρείας - τη λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ».

Αυτό είναι όλο κι όλο το θέμα.

Δεύτερον, δεν πωλείται ούτε καν η «μικρή ΔΕΗ». Για την ακρίβεια προωθείται ένα νομοσχέδιο το οποίο θα τη βγάλει «προς πώληση».

Για να πουληθεί πραγματικά χρειάζονται εκτός από το νομοσχέδιο, ένας διαγωνισμός, ένας αγοραστής, ένα αντίτιμο και μια συμφωνία.

Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει σήμερα και όλοι οι ειδικοί αμφιβάλλουν αν θα υπάρξει. Πολύ δύσκολα, λένε, θα βρεθεί αγοραστής με τις προϋποθέσεις που θέτει το Δημόσιο.

Τρίτον, η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην ενέργεια δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση.

Είναι πάγια ευρωπαϊκή πολιτική, η οποία αποφασίστηκε προ 17 ετών και υλοποιήθηκε έως τώρα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες πλην Ελλάδας.

Η Ελλάδα είχε πάρει χαριστικά μια δεκαετή περίοδο εξαίρεσης, η οποία έχει εξαντληθεί ήδη επί κυβερνήσεων... Καραμανλή.

Η πάγια ευρωπαϊκή πολιτική λοιπόν κατέστη μνημονιακή υποχρέωση μόνο και μόνο επειδή όλες οι κυβερνήσεις κορόιδευαν την Ευρωπαϊκή Ενωση προκειμένου να μη συγκρουστούν με τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και τις «τοπικές κοινωνίες».

Τέταρτον, ακόμη κι αν ο Τσίπρας βρει 120 βουλευτές (πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο), το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί κανονικά και μόνο η δυνατότητα να δημοσιευθεί ο ψηφισμένος νόμος στο ΦΕΚ τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Επί συνταγματικής διχογνωμίας αποφαίνεται η Βουλή, άρα πάει κι αυτό.

Πέμπτον, ακόμη κι αν όλα τα παραπάνω παρακαμφθούν με κάποιον μαγικό τρόπο, δημοψήφισμα δεν μπορεί να γίνει διότι χρειάζεται πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και 180 ψήφους στη Βουλή.

Υποθέτω πως όσο κι αν ψεκαστούν, αποκλείεται οι υπουργοί να συναινέσουν σε κάτι τέτοιο.    

Εκτον, υπάρχουν πολλές παραλίες στην Ελλάδα για να παίξουν τα παιδιά με τα κουβαδάκια τους.

Για ποιον λόγο άραγε χρειάζεται να συντηρείται μια κοινωνική αναταραχή που πλήττει την οικονομία και τον τουρισμό, ακόμη κι όταν δεν ταλαιπωρεί ευθέως τους πολίτες;

Πολύ κακό για το τίποτα, θα μου πείτε. Συμφωνώ. Γι' αυτό και υποψιάζομαι τους ψεκασμούς. 

Γ Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ