Νο pasaran παντός καιρού και τόπου

Προσωπικά με συναρπάζει το γεγονός ότι το λαϊκό κίνημα δεν σταματάει ούτε στιγμή να δίνει τη μάχη για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου. Ωσαύτως, μου δημιουργείται μια αδιατάρακτη αισιοδοξία ότι όσο το λαϊκό κίνημα αγωνίζεται δεν θα περάσουν τα σχέδια του εχθρού και των κατοχικών δυνάμεων. No Pasaran ρε παιδί μου, πώς το λένε.

Επιπροσθέτως δε, με κατακλύζει μια απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τους ταγούς του κινήματος που αψηφούν δυσκολίες και αντιξοότητες και θυσιάζουν τον εαυτό τους, τον πολύτιμο χρόνο τους, ακόμη και τις λίγες στιγμές που κοπιαστικά θα επισημάνω, ξεκλέβουν ως προσωπικό χρόνο, μόνο και μόνο για να εκφραστεί μέσω αυτών το (λαϊκό) κίνημα.

Υπό την έννοια αυτή, δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω με όλες μου τις δυνάμεις, και φυσικά και με το απαιτούμενο περίσσευμα ψυχής, την πρωτοβουλία του ηλιοκαμένου αριστερού αγοριού Αλέξη να συγκαλέσει απόψε δημόσια σύναξη για τους αιγιαλούς. Μπορεί να μην έχει «αρπάξει» τόσο από τους αγώνες - όσο από τον ήλιο στις παραλίες της Νάξου - όμως ας του αναγνωριστεί ότι προσέτρεξε χωρίς δισταγμό στο κάλεσμα του λαϊκού κινήματος.

Με βάση τα αποψινά, μπορώ με ευκολία να υποθέσω τι θα έκανε αν υπήρχε και... νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς! Διότι εξ όσων γνωρίζω και ενθυμούμαι (μάλλον καλά), τέτοιο νομοσχέδιο δεν υπάρχει. Ενα προσχέδιο που είχε ανακοινωθεί προ μηνός και πλέον, αποσύρθηκε άρον άρον έπειτα από παρέμβαση του ΠαΣοΚ με όχι και τόσο κομψό τρόπο θα σημειώσω. «Πάρτε το πίσω, δεν το ψηφίζουμε» είχε δηλώσει στη Βουλή ο τεράστιος Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, όπερ και εγένετο.

Τούτων δοθέντων, διερωτώμαι και εγώ: αφού δεν υπάρχει νομοσχέδιο (υποτίθεται το επεξεργάζεται από την αρχή το υπουργείο Οικονομικών) τι νόημα έχει η εκδήλωση - και η συναφής ταλαιπωρία του αγωνιστή προέδρου; Γιατί δεν τον άφηναν στην ησυχία του, να πλατσουρίζει στα κύματα με τα μωρά του; Κρίμα είναι...

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ