Το διαχρονικό δούλεμα

Τις παλιές καλές εποχές, τότε που δεν είχαμε μνημόνια και δεν δίναμε λογαριασμό τι ξοδεύαμε, πού το ξοδεύαμε και γιατί το ξοδεύαμε, τα κόμματα που διεκδικούσαν την ψήφο μας (εξαιρουμένου του ΚΚΕ) αντιλαμβάνονταν το προεκλογικό τους πρόγραμμα σαν μια συρραφή υποσχέσεων προς όσους διέθεταν δικαίωμα ψήφου. Βεβαίως, δεν τις εκπλήρωναν όλες, ούτε καν τις μισές εδώ που τα λέμε, και γι' αυτό, άλλωστε, θεωρούνταν μονίμως ασυνεπείς έναντι των ψηφοφόρων τους.
Αλλά λίγο μυαλό να είχαμε, έπρεπε να το περιμέναμε. Hταν αντικειμενικά αδύνατο να ικανοποιηθούν οι πάντες. Κι αν αυτό ίσχυε τότε, πολύ περισσότερο θα ισχύει τώρα. Γιατί τότε βρίσκαμε και δανειζόμασταν. Αλλά τώρα οι πολυτέλειες αυτές κομμένες. Μας κατάλαβαν, μας στρίμωξαν και
μόνο υπό όρους και προϋποθέσεις μας δανείζουν.
Γι' αυτό, λοιπόν, αν πραγματικά είμαστε έξυπνος λαός, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, όταν με το καλό προκηρυχθούν εκλογές (σ' έναν μήνα, σε τρεις, σε έξι ή σε ενάμιση χρόνο) θα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο απ' αυτό που κάναμε ως τώρα. Να μην τσιμπήσουμε σαν χάνοι από παραμύθια και ταξίματα, αλλά ν' αξιώσουμε να μας πουν όσοι θα διεκδικούν την ψήφο μας τι θα κάνουν για να μεγαλώσουν την πίτα που μοιραζόμαστε όλοι μας και πού θα βρουν τα λεφτά για να κάνουν τα όσα θα μας υποσχεθούν πως θα κάνουν.
Απλά και νοικοκυρεμένα πράγματα. Οτι τα ευρώ δεν τρέχουν από τα μπατζάκια μας το ξέρουμε. Αρα αυτά που σκοπεύει να μοιράσει ως κυβέρνηση το κάθε κόμμα, θα πρέπει να μας πει πώς και από πού θα τα βρει. Και όχι γενικά και αόριστα, αλλά σαφώς και συγκεκριμένα. Γιατί αν δεν γίνει έτσι και πιστέψουμε το παραμύθι του ενός ή του άλλου, δεν θα δικαιούμαστε να ζητάμε αργότερα τα ρέστα από τους «ασυνεπείς πολιτικάντηδες» αλλά από τη δική μας αθεράπευτη και διαχρονική βλακεία να πιστεύουμε τον κάθε πολιτικό απατεώνα.
ΥΓ.: Ασχέτως πάντως με τα παραπάνω, δεν τρέφω την ψευδαίσθηση ότι θα είναι πολλοί εκείνοι που θα επιδείξουν διαφορετική νοοτροπία σε σχέση με άλλοτε. Την τραβάει, βλέπετε, ο οργανισμός μας την κοροϊδία.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-έθνος