Εξτρεμιστής, ναι. Περιθωριακός;

Η σκηνή φαντάζομαι πως διαδραματίστηκε ως εξής: κάποιος είπε στον Νικολόπουλο ότι ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου αποφάσισε να αξιοποιήσει τον νέο νόμο για τον γάμο των ομοφύλων που ψηφίστηκε στην πατρίδα του και να παντρευτεί τον καλό του. Ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος πρώτα έσκασε στα γέλια. Μετά θύμωσε. Μετά αποφάσισε να αναλάβει δράση εναντίον τής «παρά φύσιν εκτροπής». Κι έγραψε ένα tweet που θα περάσει ασφαλώς στην Ιστορία: «Από την Ευρώπη των εθνών - κρατών στην Ευρώπη των πουσταριών!!! Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου αρραβωνιάστηκε με τον αγαπημένο του!!».

Δεν ξέρω αν ο υπερασπιστής της ανδρικής τιμής και καθαρότητας ήθελε να ενημερωθεί για την άποψή του το αντικείμενο της χλεύης του. Ο Ξαβιέ Μπετέλ πάντως ενημερώθηκε, και απάντησε υποδειγματικά: «Γεια, άκουσα ότι θέλεις κάτι να μου πεις, αλλά δεν μιλάω ελληνικά. Συγγνώμη». Κι ο Νικολόπουλος, αντί να βρει μια δικαιολογία και να απολογηθεί, επανήλθε με νέο tweet περί της «Ευρώπης των Κίναιδων» και με δηλώσεις εναντίον εκείνων που «επιχειρούν το "παρά φύσιν" να το κάνουν κανονικό».

Κατόπιν αυτών, προκύπτουν τα ακόλουθα ζητήματα:

1) Αφού δεν ζήτησε συγγνώμη ο βουλευτής, πρέπει να το κάνει στη θέση του ο Πρόεδρος της Βουλής. Μπορεί ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, που έχει σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη και αγαπά την Ελλάδα, να δήλωσε χθες στην ιστοσελίδα του «Βήματος» το αυτονόητο, ότι οι σχέσεις των δύο χωρών δεν θα διαταραχθούν από τα σχόλια ενός «περιθωριακού εξτρεμιστή», αλλά η συγγνώμη είναι θέμα αρχής. Και δεν πρέπει να καθυστερήσει. Το tweet του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Κούρκουλα ότι τύποι σαν τον Νικολόπουλο είναι «ραντισμένοι» δεν αρκεί.

2) Τυχόν μελλοντική κρούση της Νέας Δημοκρατίας προς τον (μεταξύ άλλων) πρώην κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο είτε στο όνομα της διεύρυνσης είτε στο όνομα της αναζήτησης μιας προεδρικής πλειοψηφίας θα αποτελεί παραδοχή ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής, εκτός από σαρξ εκ της σαρκός της, εξακολουθεί να μοιράζεται τις ίδιες αξίες μαζί της.

3) Τα ίδια ισχύουν φυσικά και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Πριν από δέκα ημέρες, μιλώντας στα Καλάβρυτα, ο Νικολόπουλος τάχθηκε για άλλη μία φορά υπέρ μιας προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ και του σχηματισμού μιας «κυβέρνησης εθνικού σκοπού με όλες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης». Εξακολουθεί άραγε ακόμη και σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας να θεωρεί ότι τα αντιμνημονιακά διαπιστευτήρια αποτελούν ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για μια συνεργασία;

 4) Ο Νικολόπουλος δεν είναι μόνο ένας «περιθωριακός εξτρεμιστής». Είναι ένα εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου. Οπως διαβάζουμε στη Βικιπαίδεια, στις βουλευτικές εκλογές του 2009 έλαβε 21.705 ψήφους. Δεν αναφέρεται πόσες ψήφους έλαβε στις διπλές εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου 2012, αλλά θα ήταν και πάλι κάποιες χιλιάδες. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι τώρα ξέρουν. Και την επόμενη φορά δεν θα έχουν δικαιολογία.

Μιχ Μητσός-ΤΑ ΝΕΑ