Δικαιώθηκε αλλά...

Μελέτησα προσεκτικά το θέμα της ηχηρής παραίτησης του πρεσβευτή της Ελλάδας Παναγιώτη Ζωγράφου. Μίλησα με κόσμο και κοσμάκη για το θέμα. Και εδώ και στο Βερολίνο. Ο άνθρωπος είναι σοβαρός. Επαγγελματίας. Και αξιοπρεπής. Είναι προφανές ότι οδηγήθηκε στην παραίτηση όχι τόσο λόγω του αποκλεισμού του από το γεύμα του προέδρου Αντώνη με τη φράου Ανγκελα (έπαιξε και αυτό ρόλο), όσο γιατί πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη στο Βερολίνο, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις του. Ο Ζωγράφος πίστευε - και εξακολουθεί να πιστεύει - ότι η συνάντηση θα πήγαινε «άπατη». Οτι η φράου Ανγκελα, λόγω του κλίματος που επικρατεί τώρα στο Βερολίνο για τους... άχρηστους του Νότου (τους την έχει καρφώσει άγρια, πρώτον, η Γαλλία και η αδυναμία του Ολάντ να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, και δεύτερον, ο Ρέντσι στην Ιταλία που δεν «ακούει») δεν θα ήταν διατεθειμένη να δώσει τίποτε.

Δεν εισακούστηκε. Η επίσκεψη έγινε, αλλά όπως αποδείχθηκε η καγκελάριος ήταν πολύ λάδι, αλλά από τηγανίτα τίποτα. Ο Ζωγράφος δικαιώθηκε εκ των πραγμάτων. Εξού και παραιτήθηκε.

Νούμερα και κλητήρες

Πρέπει να αναφέρω ότι ο πρόεδρος Βαγγέλης, από τη μακρινή Νέα Υόρκη όπου βρίσκεται, ενδιαφέρθηκε αμέσως. Προσφέρθηκε - στον πρόεδρο Αντώνη - να μεσολαβήσει για να αποτραπεί η παραίτηση του εξαδέλφου Παναγιώτη (Ζωγράφου). Του τηλεφώνησε ο ίδιος. Και του ζήτησε να μην το κάνει - «θα γίνει ζημιά για όλους, και για τον  Πρωθυπουργό» φέρεται να του είπε. «Σε παρακαλώ μείνε, μέχρι να επιστρέψω στην Αθήνα και να τα πούμε από κοντά. Δεν σ' το ζητώ ως προϊστάμενός σου υπουργός αλλά ως φίλος».

Ο άνθρωπος που μου μετέφερε το περιστατικό, μου είπε ότι ο Ζωγράφος ήταν ανένδοτος. «Εχω πάρει τις αποφάσεις μου, κύριε πρόεδρε. Εγώ έχω ένα ήθος, δεν είμαι κλητήρας κανενός. Είμαι διπλωμάτης και έχω ταχθεί να υπηρετώ την πατρίδα μου».

Αυτό το «εγώ δεν είμαι κλητήρας κανενός» μόνο τυχαία δεν το είπε ο πρεσβευτής. Είχε προηγηθεί στο λόμπι του Hilton Βερολίνου καβγάς του με τον κύριο «απαραίτητο» Χρύσανθο Λαζαρίδη. Πάνω στον καβγά ελέχθη και αυτό. Ο κύριος «απαραίτητος» με τον παρορμητισμό που τον διακρίνει επιτέθηκε στον Ζωγράφο «που τολμάει και έχει παράπονα».

Γιατί φυσικά ο κύριος «απαραίτητος» ήταν παρών και στο Βερολίνο. Οπως παντού, άλλωστε.

- Γιατί απορείς; μου είπε κοιτάζοντας πίσω από την πλάτη μου, μην ακούει κανείς, ο άνθρωπός μου από το Μαξίμου, που συνάντησα χθες. Ο Χρύσανθος είναι πλέον άτυπα το νούμερο 2 της κυβέρνησης.

-  Μα εγώ νόμιζα ότι το νούμερο 2 είναι ο Βενιζέλος, του είπα για να τον προβοκάρω περισσότερο...

-  Ο Χρύσανθος είναι, και κάνει ό,τι μπορεί για να το προωθήσει αυτό...

Χρύσανθε εσύ σουπερστάρ

Τον άφησα στον πόνο του, και έφυγα. Αλλά μετά που έφερνα στο μυαλό μου το θέμα «Χρύσανθος», πραγματικά  τον δικαίωσα. Γιατί ο «απαραίτητος» κύριος Χρύσανθος δεν είναι πια άνθρωπος, είναι ιδέα. Για να ακριβολογώ, μια κινητή μονάδα παραγωγής ιδεών - έτσι τουλάχιστον προωθεί τον εαυτό του.

Πανέξυπνος όπως είναι, αποτελεί πραγματικά ένα ιδιοφυές παράδειγμα ανέλιξης από το πουθενά. Από το «νεφελώδες» εθνικοπατριωτικό Δίκτυο 21, στις παρυφές της δεκαετίας του '90, να βρίσκεσαι να διοικείς ουσιαστικά τη χώρα μικρό πράγμα δεν το λες, όχιιιι.

Αλλά άμα παράγεις ιδέες, έστω και «τζούφιες», με κάποιον τρόπο πρέπει αυτό να το επικοινωνήσεις - και σε αυτό ο «απαραίτητος» κύριος Χρύσανθος είναι άσος. Δεν παίζεται!

Δική του η θεωρία των δύο άκρων (αποθεώστε με), δικός του και ο καταπληκτικός ΕΝΦΙΑ (ξανααποθεώστε με). Δική του η έμπνευση περί «Νέας Ελλάδας» (αποθεώστε με, λέμε), δική του και η επαναπροσέγγιση με τη «λαϊκή Δεξιά» μέσω ανασχηματισμού (παραληρείτε, ρε, εγώ είμαι). Δικά του όλα! Αναρωτιέμαι μόνο τι κάνει εκείνος ο Σαμαράς. Απλώς πρωθυπουργεύει;

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ