Καβγάς ανιστόρητος

Αυτός ο καβγάς για τη Δημοκρατική Παράταξη είναι ίσως η πιο ανιστόρητη υπόθεση που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.

Κατ' αρχήν, τι είναι η Δημοκρατική Παράταξη;

Σε αντίθεση με όσες ανοησίες έχουν ακουστεί, δεν είναι η Παράταξη των Δημοκρατών (όσων δηλαδή πιστεύουν στο δημοκρατικό σύστημα…) αλλά η Παράταξη των Δημοκρατικών - των οπαδών της αβασίλευτης Δημοκρατίας.

Ηταν η πολιτική πλειοψηφία εκείνων που στις 25 Μαρτίου 1924 καθιέρωσαν τη Β' Ελληνική Δημοκρατία και εκθρόνισαν τη βασιλική δυναστεία.

Αυτή η πολιτειακή μεταβολή δεν έγινε τότε αποδεκτή από όλους.

Οι «βασιλόφρονες» εξακολουθούσαν να πολιτεύονται με καλές εκλογικές επιδόσεις, οι κυρίες τους συνέχισαν να φορούν άρωμα Je Reviens και όλοι μαζί τραγουδούσαν «εμείς τον θέλουμε και θα τον φέρουμε».

Την ίδια στιγμή η μήτρα του αντιμοναρχικού αγώνα, το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου, είχε αρχίσει να δοκιμάζεται από πολιτικές διαφορές και προσωπικές φιλοδοξίες.

Ετσι, ο πολιτικός χώρος των Δημοκρατικών διατηρούσε επαφή με τη ραχοκοκαλιά των Φιλελευθέρων, αλλά έφτασε να συναπαρτίζεται κι από διάφορα άλλα κόμματα και κινήσεις.

Η Δημοκρατική Παράταξη ήταν η διαχωριστική γραμμή αλλά και η ομπρέλα που επέτρεψε για περισσότερο από μία δεκαετία στους απανταχού Δημοκρατικούς να συνεργαστούν σε εκλογές και σε κυβερνητικά σχήματα. Κάτι σαν μια ευρύτερη πολιτική οικογένεια.

Την περίοδο 1944-49, τη στιγμή που κρινόταν η τύχη της Ελλάδας και η παραμονή της στον ελεύθερο κόσμο, η Δημοκρατική Παράταξη δεν δίστασε να συνεργαστεί με τη Δεξιά προκειμένου να ηττηθεί η Αριστερά του Ζαχαριάδη.   

Στη δεκαετία του '50, η Δημοκρατική Παράταξη επιστρατεύτηκε πάλι ως κοινό σημείο αναφοράς ενός πολυδιασπασμένου κεντρώου χώρου και αυτήν εξέφρασε τελικά η σύμπραξη Γ. Παπανδρέου, Σοφ. Βενιζέλου και άλλων κεντρώων πολιτικών που οδήγησε στην Ενωση Κέντρου.

Με άλλα λόγια, η ιστορική συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης είχε πάντα την έννοια ενός πολιτικού χώρου διακριτού και από τη Δεξιά και από την Αριστερά.

Μέσα από επιτυχίες και αποτυχίες, νίκες και ήττες, η Δημοκρατική Παράταξη είναι ιστορικά ο χώρος των Δημοκρατικών στον Μεσοπόλεμο, του Κέντρου πριν από τη δικτατορία, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΔΗΚ και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς μετά τη Μεταπολίτευση.

Κι υπό αυτήν την έννοια ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει Δημοκρατική Παράταξη της Δεξιάς ή Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς - για να ξέρουμε τι λέμε…

Από εκεί και πέρα, βεβαίως, ο καθένας δικαιούται να υποδύεται όποιον ρόλο θέλει στην πολιτική.

Απλώς θα συνιστούσα σε δεξιούς κι αριστερούς πολιτικούς να επιλέγουν προσεκτικά τους ρόλους τους. Διότι, όταν δεν πείθει ο ρόλος, τότε δεν αρέσει το έργο.

Και στο τέλος κατεβαίνει η παράσταση.

Γ Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ