Με το σουγιά στο κόκαλο, ζωή τι να την κάνουν;
Δε γνοιάζονται για το χαμό, παρακαλούν τον Χάρο,
θέλουν ν’ ανάψουν πρώτοι αυτοί της Λευτεριάς το φάρο.
Στήσαν χορό και ψέλνουνε του Μπάιρον τραγούδια,
ωσάν θεοί του έρωτα κι αθώα αγγελούδια.
Η κόψη είναι τρομερή πού ’χουν τα γιαταγάνια,
μυρτιές και
δάφνες θέρισαν, γι’ αμάραντα στεφάνια.
Μικρός λαός, μα πολεμά σ’ απάτητα λημέρια,
αντί σπαθιά, βγάζει φτερά, σμίγει μ’ αϊτούς στ’ αστέρια.
Καβάλα πάν’ στη λειτουργιά, στου ουρανού τα νέφη,
να μεταλάβουν όνειρα ο Λυτρωτής τούς γνέφει.
Θεώρησε η Παναγιά πως είν’ στρατιές αγγέλων
κι ευλόγησε την τόλμη τους να γράψουνε το Μέλλον.
Ευαγγελίστηκαν κρυφά η Αρετή με την Ανδρεία
και γέννησαν τη Λύτρωση και την Ελευθερία.
Νίκος Μπατσικανής
very nice niskos
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρός τον ιδιοκτήτη της σελίδας των σχολίων:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ,ας αποφευχθεί η σύμπτυξη,προς χάριν του ποιητού μας και "της πένας του",εκ της οποίας η ταπεινή μου έμπνευση.
ΩΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ
============================
Χρόνια στερνά που η Γαλανόλευκη σπανίζει στα μπαλκόνια,
ο Τόπος εξαναδίψασε,στερέψανε τα χιόνια,
ψάχνει η στεριά στη ξενιτειά σταλαματιά συμπόνια,
χρόνια που προβοδίζουμε τις μάνες μας σε παραδείσια αλώνια,
φωλιές με Ανοιξη στα πατρικά μας ξαναχτίζουνε εγγόνια-χελιδόνια, βουίζουνε στης αυλής τις φυλλωσιές οι μέλλισσες στη θάλλουσα μπιγκόνια,
θυμιάμα αγάλιασμα ψυχών κι αλησμονιάς ξεχύθηκαν οι στίχοι απ΄τα λόγια, μολυβοκοντυλιά τ΄ αρχάγγελου εκέντησε στου νού του τα περβόλια!
ξανάνιωσε ο ποιητής,θυμήθηκε της πένας του παντοτινά ανώγεια, μαργαριτάρια τού ανθίσανε σαν πρόσφορο οι σκέψεις χίλια λόγια ,
τα γράμματα του απλώσανε υακινθιά, σιγόντο το τάμα να κρατήσουνε στου Ρωμανού τη Ψαλμωδιά,
τόθελε,βλέπεις κι η Μάνα του τόθελε κι η Κυρά η Παναγιά!
χρυσόβιβλο του ρίξανε να κλείσει στίχους λογάρι, λαού σιγολαλιά,
του ετάχθη οι στίχοι του στης νόησης την ιστορία ν΄έβρουν μια γωνιά για τα παιδιά.
--------------------------
Αυτό σού εύχομαι ολόψυχα να το δούμε σύντομα!!!
αξίζει να μείνει στα ελληνικά βιβλία για την ιστορία του πολύπαθου λαού.
υ.γ. με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς
"ο εκ του προχείρου,ταπεινός εμπρός σου, ποιητής της γειτονιάς σου".