Θηλιά για τον Τσίπρα η "γέφυρα" χωρίς χρηματοδότηση

Η λαϊκή παροιμία "Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει" ταιριάζει απόλυτα στην κυβέρνηση. Η ταμειακή στενωπός του Μαρτίου είναι τόσο δυσκολοδιάβατη που θα χρειαστεί ένα μικρό θαύμα για να την διαβεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης χωρίς να αναλάβει πρόσθετες δεσμεύσεις έναντι των εταίρων-δανειστών της χώρας και αφενός να αναβάλει για αργότερα εκείνα τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που συνεπάγονται δημοσιονομικό κόστος, για τα οποία ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε στη Βουλή, και αφετέρου να παγώσουν ή και να ξεχάσουν οι υπουργοί τα όσα επιβαρυντικά για τη δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα υπόσχονται από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου.
Το σενάριο επιβολής έκτακτων φορολογικών ή άλλων εισπρακτικών μέτρων προκειμένου να
εισρεύσουν επιπλέον -και αμέσως- χρήματα στα δημόσια ταμεία, προκειμένου το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, έχει μικρές πιθανότητες ευδοκίμησης καθώς η φοροδοτική ικανότητα πολιτών και επιχειρήσεων είναι περιορισμένη, ενώ θα προκαλέσει και κύμα δυσαρέσκειας το οποίο δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση χωρίς να κινδυνεύσει η συνοχή της. Και φυσικά -δεδομένης της αρνήσεως της ΕΚΤ να αυξήσει το όριο έκδοσης των εντόκων γραμματίων, αλλά και της επιμονής του ΔΝΤ να πληρωθούν στην ώρα τους και εις το ακέραιον τα τοκοχρεολύσια από το δάνειο που μας έχει χορηγήσει- το χειρότερο γι' αυτήν σενάριο θα ήταν να επιχειρήσει να αντλήσει χρήματα από τις καταθέσεις ή να καθυστερήσει την καταβολή μισθών και συντάξεων ή τμήματος αυτών. Η περίπτωση στάσης πληρωμών δεν εξετάζεται, και ορθώς, αφού θα οδηγούσε σε πιστωτικό γεγονός και επομένως στην χρεοκοπία. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και θα χρειαστούν πιρουέτες σε ναρκοπέδιο για να ξεπεραστεί. Και βέβαια δεν είναι μόνον ο Μάρτης "γδάρτης και παλουκοκάφτης", αλλά και ο Απρίλης, οπότε θα γίνει η πρώτη αξιολόγηση της συμφωνίας που ενέκρινε την Τρίτη το Γιούρογκρουπ. Διαγενομένου του χρόνου η κυβέρνηση θα ανακαλύπτει ότι η παράταση-γέφυρα του Προγράμματος χωρίς χρηματοδότηση που αιτήθηκε και πήρε από τους εταίρους-δανειστές δεν είναι, όπως υποστηρίζει, επιτυχία, αλλά θηλιά στο λαιμό της.
Και δεν είναι μόνο το πρόβλημα της ρευστότητας και των ταμειακών διαθεσίμων που φέρνει σε δυσχερή θέση την κυβέρνηση, αλλά και οι εσωτερικές αντιδράσεις που συναντούν ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες για τη μετεκλογική στρατηγική του "έντιμου συμβιβασμού" που αντικατέστησε αυτή της "σύγκρουσης και της ρήξης" που επαγγέλλονταν προεκλογικά. Υπουργοί, βουλευτές και ισχυρά κομματικά στελέχη αμφισβητούν την ορθότητά της και η εικόνα που διαμορφώνεται είναι αυτή της συσσώρευσης εκρηκτικής ύλης σε μια μπαρουταποθήκη που μελλοντικά, και ανάλογα με τις εξελίξεις, μπορεί να ανατινάξει το κομματικό και κατά συνέπεια και το κυβερνητικό, που πρωτίστως ενδιαφέρει, οικοδόμημα. Δεν είναι μόνον το Αριστερό Ρεύμα και οι κομμουνιστογενείς συνιστώσες, η ΑΚΟΑ και η Ρόζα, ο Ρούντι και ο Νταβανέλος αυτοί που αντιδρούν, είναι και η Πρόεδρος και ο Α' αντιπρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και Αλέξης Μητρόπουλος αντίστοιχα, είναι και οι υπουργοί Λαφαζάνης και Στρατούλης, είναι και ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και προαλειφόμενος για κοινοτικός επίτροπος Γιάννης Μηλιός, είναι και ο ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος μαζί με τον άλλον "σοφό γέροντα της Αριστεράς" Μίκη Θεοδωράκη, και φυσικά είναι περισσότεροι από 20 βουλευτές και εκατοντάδες μεσοανώτερα κομματικά στελέχη που άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο εμπλέκονται ή θα εμπλακούν συντόμως στον κρατικό μηχανισμό. Η μάζα της αμφισβήτησης που συγκροτείται έχει διαφορετικό ειδικό βάρος επειδή τα πρόσωπα που την συγκροτούν είναι πλέον περιβεβλημένα με θεσμικές ιδιότητες και ρόλους, ενώ η συμπεριφορά και οι δηλώσεις τους επηρεάζουν τη διακυβέρνηση της χώρας και δεν περιορίζονται στα στενά όρια της Κουμουνδούρου.
Κι αν παλαιότερα, στην αντιπολίτευση, ο Αλέξης Τσίπρας μπορούσε να προχωρά ως "παγοθραυστικό" και να διαλύει τα εσωκομματικά εμπόδια που συναντούσε στο δρόμο προς την κατάκτηση της εξουσίας, τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και οπωσδήποτε πιο δύσκολα αφού οι επιλογές που κάνει και οι αποφάσεις που λαμβάνει συναρτώνται άμεσα και με τη διαχείριση των σοβαρών κυβερνητικών υποθέσεων  και τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην υπόσταση του κράτους και τις τύχες όλων των Ελλήνων και δεν περιορίζονται στο πεδίο των εσωκομματικών συσχετισμών. Η επιπρόσθετη δυσκολία για τον πρωθυπουργό σχετίζεται και με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κυβερνητικό κόμμα όπως η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, στα οποία η εξουσία λειτουργούσε καταπραϋντικά έως και κατασταλτικά για τις εσωτερικές τους αντιθέσεις και ως συγκολλητική ουσία για τη συνοχή τους. Είναι ένα κόμμα που οι έκτακτες συνθήκες το εκτίναξαν από το 4% στο 36%, με τον ιδεολογοπολιτικό του πυρήνα να μην ανταποκρίνεται ή και να βρίσκεται σε δυσαρμονία με τη βούληση και τον προσανατολισμό  του μεγαλύτερου τμήματος αυτών που τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές. Η προσπάθεια λοιπόν του Τσίπρα και την στενών του συνεργατών να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε μαζικό κυβερνητικό κόμμα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας είναι λογικό να συναντά αντιστάσεις και να πυροδοτεί αντιθέσεις στον πυρήνα του και είναι επόμενο αυτές να παροξύνονται στις συνθήκες προβληματικής διακυβέρνησης που καλείται, σήμερα να διαχειριστεί.
Κατά κάποιο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τη βιασύνη του να καταλάβει την εξουσία. Αντί να αφήσει την προηγούμενη κυβέρνηση να ολοκληρώσει την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο και αυτός να αναλάβει τη διακυβέρνηση σε συνθήκες μικρότερης δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, προτίμησε να επισπεύσει τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα η αντιμνημονιακή του ρητορική (διαγραφή του χρέους, σκίσιμο των μνημονίων και εκδίωξη της τρόϊκας) να "καεί", εκ των πραγμάτων, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση και τώρα να αντιμετωπίζει προβλήματα προσαρμογής έως και συνοχής. Ο "μεγαλοϊδεατισμός" ότι μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας να ανατραπεί η γερμανική ηγεμονία της Ευρώπης ενδέχεται, εφόσον δεν εξελιχθούν καλώς τα σχέδια της κυβέρνησης, να οδηγήσει σε ελληνική τραγωδία. Οι Μέρκελ - Σόϊμπλε όχι μόνον δεν υποκλίθηκαν στους Τσίπρα - Βαρουφάκη, αλλά, με τον "έντιμο συμβιβασμό" που επετεύχθη στο Γιούρογκρουπ, κρατάνε πιο σφιχτά τα κλειδιά για τη λύση του "ελληνικού προβλήματος". Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και γενικά ο ριζοσπαστικός Νότος μάλλον χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται την "ανυποταξία" των Ελλήνων για να έλθουν σε μια νέα ισορροπία με το Βερολίνο. Το ίδιο φαίνεται πως ισχύει και με τις ΗΠΑ που πρόσκαιρα(;) στηρίζουν την Ελλάδα για να μην ανατραπούν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή και να ελεγχθεί ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στην Ευρώπη.
Στο εσωτερικό, οι μόνοι ωφελημένοι από τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΚΚΕ, που στο όνομα της "συνέπειας" μπορεί να διεμβολίσει εξ αριστερών τον ΣΥΡΙΖΑ, και η Χρυσή Αυγή στο όνομα της "αντισυστημικότητας". Πρωτίστως όμως ωφελημένος είναι ο Κ. Καραμανλής. Ο Τσίπρας, στην προσπάθεια του να ουδετεροποιήσει την Κεντροδεξιά και να λεηλατήσει την Κεντροαριστερά, επικεντρώνει τα πυρά του αποκλειστικά στους Σαμαρά, Παπανδρέου και Βενιζέλο και ουσιαστικά "ξεπλένει" τον πρώην πρωθυπουργό από τις ευθύνες του για τη χρεωκοπία της χώρας και την υπαγωγή της στο Μνημόνιο. Πλέον, ο πρώην πρωθυπουργός ευρισκόμενος στο απυρόβλητο και έχοντας στην Προεδρία της Δημοκρατίας τον δεξιό Πρ. Παυλόπουλο, στην Κομισιόν τον δεξιό Δημ. Αβραμόπουλο και στην κυβέρνηση ένα φιλικό στον ίδιον δεξιό κόμμα, τους ΑΝΕΛ, μπορεί ανά πάσα στιγμή, και εφόσον η χώρα συνεχίσει τον οικονομικό και κοινωνικό κατήφορο, να ανατρέψει εύκολα την ηγεσία της Ν.Δ. και να επιστρέψει όπως ο θείος του ως "εθνάρχης" ηγούμενος ενός Πατριωτικού Ριζοσπαστικού Συναγερμού.
Κρίσιμος χρόνος για την κυβέρνηση είναι ο Ιούνιος όταν θα χρειαστεί για να λάβει νέο δάνειο -αφού η έξοδος στις αγορές είναι ανέφικτη- να υπογράψει ένα νέο Πρόγραμμα (διάβαζε μνημόνιο). Η πιθανότητα διενέργειας δημοψηφίσματος είναι ισχυρή, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, εάν διαταραχθεί η κυβερνητική συνοχή, η περίπτωση ανασύνθεσης του κυβερνητικού σχήματος με την είσοδο σ' αυτήν δυνάμεων που θα προέρχονται είτε απ' το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ είτε ακόμη και από τη Νέα Δημοκρατία. Ενδέχεται όμως, λόγω των δυσκολιών που παρουσιάζει, η δεύτερη περίπτωση να απορριφθεί και ως λύση να προκριθεί η προσφυγή στις κάλπες. Σε κάθε περίπτωση τα δύσκολα τώρα ξεκινούν για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...
Ν. Φελέκης- http://www.matrix24.gr/