Αλέξης

Εκ πρώτης όψεως εξωφρενικό. Το γεγονός ότι ο Αλεξης Τσίπρας λαμβάνει ετησίως 85. 479 euros. Μεικτά. Δηλαδή περίπου εξήντα χιλιάρικα. Δηλαδή πέντε μηνιαίως!

Κι όμως. Για τον πρωθυπουργό της χώρας δεν είναι πολλά. Κι όμως για τον πρωθυπουργό μιας πτωχευμένης χώρας είναι υπερ-αρκετά!
Φανταστείτε. Οτι ο ηγέτης της Κίνας Σι Ζιπίνγκ λαμβάνει ετησίως 14. 836 λίρες. Περίπου 17. 000 euros. Που πάει να πει. Οτι ο αρχηγός της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη. Με πληθυσμό κάτι περισσότερο από ενάμιση δισεκατομμύρια νοματαίους και με ανάπτυξη 9% ετησίως λαμβάνει το ένα τέταρτο του μισθού του πρωθυπουργού της Ψωροκώσταινας. Απίστευτο!
Ακόμα χειρότερα. Ο δεξιός Ραχόι της μεγάλης και παραγωγικής Ισπανίας λαμβάνει 78 χιλιάρικα. Και ο επίσης δεξιός Κοέλιο της Πορτογολίας μόλις 68. 670 euros.
Πράγμα που σημαίνει ότι ο αριστερός καλοπερνάει. Οτι τα ταμεία της Ψωροκώσταινας είναι άκρως γενναιόδωρα με
τους ηγέτες της. Και φυσικά με τους Δημοσίους υπαλλήλους. Οι οποίοι ακόμα και τώρα μέσα στην κρίση κερδίζουν περισσότερα από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομεά!

Η κατάταση γίνεται ακόμα πιο εξωφρενική. Οταν διαβάσει κανείς το πίνακα που περιλαμβάνει τη σχέση των μισθών των πρωθυπουργών του κόσμου με το κόστος εργασίας των χωρών τους. Εκεί ο Τσίπρας σκαρφαλώνει πιο πάνω από Γαλλία, Βέλγιο, Φιλανδία, Ιταλία. Και βρίσκεται μόλις δύο θέσεις πιο κάτω από την Μέρκελ, την καγκελάριο του θωρηκτού με το όνομα Γερμανία!

Φταίει ο Τσίπρας; Οχι δεν φταίει. Αυτή είναι η καθορισμένη μισθοδοσία του κάθε έλληνα πρωθυπουργού. Επομένως όλα τα σχόλια που τον χλευάζουν ότι τάχα μου παριστάνει τον αριστερό, ότι δεν έχει πάρει διδακτορικό και ότι δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες, είναι τουλάχιστον αστεία. Για να μην πω κακοήθειες και κομματικές σαχλαμάρες. Αυτόν έχει ψηφίσει ο ελληνικός λαός για πρωθυπουργό!

Που φταίει ο Τσίπρας; Οτι δεν επιστρέφει ένα μέρος του μισθού του. Κι αυτό με επιφύλαξη. Γιατί μπορεί να το έχει κάνει. Που αλλού φταίει; Οτι ακόμα δεν έχει καταθέσει συγκεκριμένο και αξιόπιστο σχέδιο ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα. Με βασικό κριτήριο την αξιολόγηση καθενός ξεχωριστά. Οπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα. Δουλεύεις και προσφέρεις; Μένεις! Μας δουλεύεις; Φεύγεις!

Αφού η οικονομική κρίση ήταν κυρίως του Δημοσιονομικού τομέα. Δηλαδή είναι η μεγάλη και σχεδόν αξεπέραστη κρίση ενός άρρωστου, κακοφορμισμένου, σκουριασμένου, αραχνιασμένου και γερασμένου «μηχανισμού». Που την πληρώνει όλος ο κόσμος!

Και για να τελειώνω. Αριστερός δεν είναι ο χαβαλετζής, ο τεμπέλης, ο αγράμματος, ο αδιάφορος, ο κοπανατζής και ο άσχετος. Τιμή και καμάρι της Αριστεράς-όλων των εκδοχών της-ήταν και είναι η ανιδιοτελής προσφορά, η διαρκής ανησυχία, τα γράμματα, η μόρφωση και η εντιμότητα. Μ αυτές τις αξίες κέρδισε την ηγεμονία ακόμα και στις προτιμήσεις των δεξιών. Αυτό το μέτωπό της. Αυτή η Ιστορία της. Πληρωμένο με αίμα. Με αγώνες και με χιλιάδες ανώνυμους ήρωες!

Το ερώτημα απλό. Αλέξη είσαι αριστερός; Απόδειξη! 
Δ. Δανίκας-protothema.gr