Έτσι επιβιώνουν

«Πώς επιβιώνουν τέτοιοι τύποι στην πολιτική...». Ποιος από όσους ζουν εδώ και καταφέρνουν να αντιστέκονται στη σαγήνη του Υπαρκτού Ελληνισμού δεν έχει αυτή την απορία; Ακόμη και μετά τον αποδεκατισμό που προκάλεσε η χρεοκοπία στο παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνων που προκαλούν την απορία για το ότι κατάφεραν να επιζήσουν, ενώ δεν το άξιζαν. Η  απάντηση βρίσκεται στην ομιλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου των ΑΝΕΛ προχθές στη Βουλή. Αναζητήστε το βίντεο της ομιλίας του Νίκου «γέροντα η ευχή» Νικολόπουλου και θα δείτε πώς ακριβώς επιβιώνουν κάτι τέτοιοι τύποι.
Η θέρμη με την οποία υπερασπιζόταν τον Αλ. Τσίπρα, λες και ήταν προσωπικό του ζήτημα η υπεράσπιση του πρωθυπουργού, επίσης η οικειότητα που επεδίωκε να δείξει ακόμη και με τη στάση του σώματός του, καθώς μιλούσε στραμμένος σχεδόν ολόκληρος προς τον Τσίπρα, γενικώς όλο το θέαμα που
παρουσίαζε προχθές ο Ν. Νικολόπουλος μας έδινε το μυστικό της επιβίωσης του είδους που υπερηφάνως εκπροσωπεί: πρόκειται, φυσικά, για την κολακεία. Αν μάλιστα είναι ξεδιάντροπη, τόσο το καλύτερο. Η μαχητικότητα με την οποία υπερασπιζόταν τον Τσίπρα ο Νικολόπουλος, η εντύπωση που έδινε ότι ο Τσίπρας είναι δικός του και δεν επιτρέπει να τον θίγουν, είχε κάτι βαθιά γελοίο. Ιδίως όταν θυμάσαι ότι ολόιδια ήταν η στάση του και προς τον Σαμαρά, τότε που προσπαθούσε να προβάλει τον εαυτό του ως φίλο του.
Ωστόσο, εύκολα το λες, αλλά δύσκολα το κάνεις. Η κολακεία είναι κάτι εντελώς συνηθισμένο και τη χρησιμοποιούμε όλοι, όμως λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να τη διοχετεύουν ακούραστα, σχεδόν προς  πάσα  κατεύθυνση  και  σε μεγάλες ποσότητες. Ο Ν. Νικολόπουλος είναι ένας από αυτούς. Οπωσδήποτε, υπάρχουν ένα σωρό άλλοι πολύ πιο επικίνδυνοι από τον Νικολόπουλο. Αυτός όμως είναι ο πιο δυσάρεστος. Oπως, λ.χ., είναι δυσάρεστο ένα κομμάτι τυρί που έχει χαλάσει...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή