Πώς γίνεται και το μόνο στο οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. είναι να βουτήξει τα αποθεματικά; - Ο λαός δεν τους ψήφισε για να υποθηκεύσουν τις συντάξεις του, για τις οποίες δούλεψε τόσες δεκαετίες!
Δεν λέμε ότι η κυβέρνηση κάνει το κομμάτι της με τα λεφτά των άλλων, γιατί υποτίθεται ότι τυπικά η… κατάσχεση των αποθεματικών σε δήμους, νοσοκομεία και άλλα ΝΠΔΔ αποσκοπεί στη διάσωση της χώρας με τον καλύτερο -κατά ΣΥΡΙΖΑ- δυνατό τρόπο. Τώρα, το αν αυτός είναι όντως ο καλύτερος θα φανεί απ’ το αποτέλεσμα. Το κατά πόσον άλλωστε μια πρώτη συμφωνία με τους Δανειστές, ακόμη και υπό τους όρους που θα ’θελε ο Τσίπρας, θα αποβεί όντως επωφελής για την Ελλάδα, επίσης είναι ανοιχτό για συζήτηση θέμα. Ενα άλλο ερώτημα, όμως, δεν αντέχει μεγαλύτερη παράταση: Κι αν μετά τα αποθεματικά των δήμων η κυβέρνηση χρειαστεί τα λεφτά των… δημοτών, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τι γίνεται; Εχει την εξουσιοδότηση να παίξει στη ρουλέτα τα εφάπαξ και τις συντάξεις τόσων εκατομμυρίων Ελλήνων; Κι ΑΝ ΧΑΣΕΙ, ΤΙ κανουμε; Χάνονται όλα μαζί; Μα…θα χαθούν έτσι κι αλλιώς αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, προβάλλει με αυθάδεια και φαρισαϊσμό ο αντίλογος της νέας εξουσίας. Οχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Αν δεν μπορεί ο Τσίπρας, ας χρεοκοπήσει το Δημόσιο μόνο, όχι ΚΑΙ τα ταμεία και τους δήμους και όλον τον λαό μαζί, κι ας αναλάβει την ευθύνη.
Η προηγούμενη κυβέρνηση οδηγήθηκε σε εκλογές ακριβώς επειδή δεν δεχόταν μείωση συντάξεων, βασικών και επικουρικών, παρότι είχε μπροστά της λύση-πακέτο για τη χώρα και έξοδο από το Μνημόνιο. Οπότε από πού κι ως πού η σημερινή θα τα παίξει όλα στα… ζάρια (ΟΛΑ τα Ταμεία και όχι κάποιες μειώσεις) κι αν κερδίσει κέρδισε; Στο κάτω-κάτω υποτίθεται ότι και για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κόκκινες γραμμές, ότι δηλαδή δεν δέχεται ρυθμίσεις-μειώσεις στις συντάξεις. Ε, απ’ τη μια δεν το δέχεται κι απ’ την άλλη παίζει όλο το ασφαλιστικό σύστημα μονά-ζυγά μόνο και μόνο για να κερδίσει τον χρόνο που (νομίζει ότι) χρειάζεται. Αν είναι έτσι, τότε και οι πολίτες μπορούν να βάλουν τη δική τους κόκκινη γραμμή στον Αλέξη Τσίπρα: Κάτω τα χέρια απ’ τις συντάξεις, τα Ταμεία, γενικά από το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτά τα Ταμεία χτίστηκαν με τις εισφορές και τα ένσημα τόσων και τόσων γενεών που δούλεψαν σκληρά ολόκληρες δεκαετίες για να εξασφαλίσουν τα γηρατειά τους.
Δεν μπορούν να αποτελούν κρυφό ή φανερό πιόνι στα, καλώς εννοούμενα έστω, πολιτικά παίγνια των ριζοσπαστών της Κουμουνδούρου με την (κανονική) Ευρώπη. Αν θέλει να κάνει τέτοια μαγικά κόλπα και οριακές διαπραγματεύσεις με τα Ταμεία των άλλων, τότε να βάλει το θέμα σε δημοψήφισμα ή να πάμε πάλι στις κάλπες: Απ’ τη μια όσοι θέλουν να θέσουν τις συντάξεις τους στην υπηρεσία της… «χώρας» (ή μάλλον του κομματικού κράτους αφού γι’ αυτό αναζητώνται με υστερία τα δισ. επί δισ., ενώ για τα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης προβλέπονται μόνο 200 εκατ.!) κι απ’ την άλλη όσοι θέλουν να τις περισώσουν (τις συντάξεις), τουλάχιστον στα επίπεδα που είναι σήμερα. Αν και όποιος έχει τέτοια πλάνα στο μυαλό του, μάλλον θα ’ταν καλύτερα να επανεξέταζε τις προοπτικές του και... να αποχωρούσε ησύχως! Δεν θα ’ταν δα ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη, δημοκρατικά ή μη, εκλεγμένη κυβέρνηση που όταν κοντοζυγώνουν τα σκούρα, το αδιέξοδο και η απειλή παραδίδει ή αποχωρεί σχετικά αναίμακτα. Εδώ που τα λέμε το ’κανε κι ο Καραμανλής στον Παπανδρέου, και μετά εκείνος στον Σαμαρά! Ε, δεν θα ’ταν θεωρητικά ντροπή και για την Αριστερά, αντί να πάρει πάνω της μια εθνική και κοινωνική συμφορά.
Αν παρέδιδε, λέμε τώρα, σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, μπορεί και να της έδιναν ΑΜΝΗΣΤΙΑ για όλες τις καταστροφές που πρόλαβε να κάνει στις 100 μέρες που νόμιζε ότι θα άλλαζε τον κόσμο (ενώ πάει να μας βγάλει εκτός Ευρώπης ακόμη και στο ποδόσφαιρο και να μας βάλει στη διεθνή λίστα υποστηρικτών της τρομοκρατίας με τη Βόρεια Κορέα και την Υεμένη. Τι επιτυχία!). Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε, από κάθε άποψη, σε οριακές καταστάσεις, που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν και ως πού θα φτάσουν. Εκατό μέρες επεράσαμε όμορφα-όμορφα και αριστερόστροφα, πλην όμως έρχεται η ώρα του αληθινού λογαριασμού και κάποιος πρέπει να τον πληρώσει. Ε, λοιπόν, παραείναι ακριβό το τίμημα να βάλουμε τα ασφαλιστικά ταμεία… μπροστάντζα και εγγύηση προκειμένου να συνεχίσουν να δίνουν διεθνείς παραστάσεις οι κομψευόμενοι Συριζο-γκουρού και να κερδίζουν χρόνο άλλοι, ισχυρότεροι και πονηρότεροι, για να παρατείνουν την πολιτική τους επιβίωση με το αζημίωτο («σαπάκια...»).
Στις 100 μέρες άλλωστε έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι όλες οι, καθόλου πρωτότυπες, ιδέες ότι ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ από Ρωσία έως Πεκίνο κι από Εμιράτα έως Βραζιλία ήταν, ως συνήθως, εντελώς ανύπαρκτες έως φαιδρές. Χωρίς καμιά υπερβολή, ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΝΑ του ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν έξω και καταλήγει σταδιακά, αλλά με βήμα ταχύ, στον εσωτερικό ΔΑΝΕΙΣΜΟ και μόνο. Σύμφωνα με τα βασικά εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας και τις εκτιμήσεις όλων των διεθνών οίκων, είμαστε ήδη σε κατάσταση χρεοκοπίας. Ενα-δυο βήματα ακόμη που του απομένουν να κάνει, όπως η αναγκαστική κατάσχεση όλων των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων και μετά των καταθέσεων, δεν θα μας σώσουν, αλλά θα μας καταβαραθρώσουν. Εξάλλου ορισμένα πράγματα μοιάζουν να γίνονται εκ του πονηρού: Πώς συνέβη και η «μόνη» εντολή των δανειστών που υλοποίησε η κυβέρνηση είναι να πάρει τα αποθεματικά των δήμων και να ζητεί τάχα μου συναινετικά τα ταμειακά διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων;
Μόνο σε αυτό βρήκε να πει ναι; Εχει σκοπό να τα ξαναβάλει στη θέση τους ως είχαν και όσα ήταν, ή μετά την όποια «μεγάλη» συμφωνία με την Ε.Ε. θα δώσει στους δήμους και στους συνταξιούχους κάτι λιγότερο, «υπέρ βωμών και εστιών»; Μυρίζει η δουλειά. Αν νομίζουν ότι έτσι θα σωθούν πολιτικά οι Συριζαίοι, βάζουν το κεφάλι τους στον ντορβά. Ο Θεός συγχωρεί, ο συνταξιούχος όχι.
Θ. Αναστασιάδης-http://www.protothema.gr/
ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΓΟΥΝΑΚΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή