Οι δύο «πυλώνες»

Δεν ξέρω αν προσέξατε την παρέμβαση του Τσακαλώτου στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσωπικά τη βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Οπως και να το κάνουμε, δεν παρατηρούνται συχνά τέτοιες «ομολογίες» από υψηλόβαθμα στελέχη κομμάτων και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Ο Τσακαλώτος το τόλμησε και μπράβο του, αν και οι ομολογίες του αυτές δεν συμβιβάζονται με την πορεία που ακολούθησε, αλλά και αυτήν που θα ακολουθήσει συμμετέχοντας στις εκλογές που έρχονται. Και εξηγούμαι.
Δύο είναι τα σημεία της παρέμβασης του Τσακαλώτου στα οποία οφείλει να σταθεί ο καθένας μας. Το πρώτο είναι η αποκάλυψη πως είχε προειδοποιήσει ότι το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δεν έβγαινε χωρίς νέα επαχθή φορολογικά μέτρα και το δεύτερο πως η δημιουργία του διπόλου μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί ήταν φτηνός λαϊκισμός. Σε αυτό το
τελευταίο υπάρχει μια ένσταση. Δεν ήταν απλός λαϊκισμός, πολιτική χυδαιότητα ήταν. Και μάλιστα από τις πιο ακραίες που έχει γνωρίσει η ελληνική πολιτική ζωή, αφού οδήγησε στην εκτόξευση τόνων λάσπης από τη στιγμή που η ΣΥΡΙΖΑϊκή ευρηματικότητα σκαρφίστηκε τα περί γερμανοτσολιάδων, εθνικών μειοδοτών και άλλα ανάλογα του πολιτικού ήθους της κομματικής ηγεσίας που όχι μόνο δεν τα αποδοκίμασε ποτέ, αλλά υπερθεμάτιζε κάθε φορά που της δινόταν η ευκαιρία.
Να επανέλθουμε, όμως, στον Τσακαλώτο και στο πρόβλημά του. Πολύ φοβάμαι πως δεν θα πρέπει να είχε σοβαρή επαφή με την ελληνική πραγματικότητα, γιατί διαφορετικά θα ήξερε ότι χωρίς τη μνημονιακή χυδαιότητα και τις πολιτικοοικονομικές ανοησίες που τη συνόδευαν ο Τσίπρας και η παρέα του θα βολόδερναν ακόμη σε μονοψήφια ποσοστά και ο τόπος θα είχε ν' ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα από τις γελοιότητες της Κωνσταντοπούλου, τις κωλοτούμπες του Τσίπρα και τις πολιτικές μεταλλάξεις της Μακρή.
Κι ακόμη ότι χωρίς τις μεγαλοστομίες της Θεσσαλονίκης και τις υποσχέσεις ότι τελειώνουμε με τα μνημόνια κι έρχονται οι παροχές και οι καλές μέρες, δύσκολα θα τις έχαναν τις εκλογές τον περασμένο Γενάρη οι άθλιοι αντιμνημονιακοί.
Κοντολογίς, η αντιμνημονιακή προπαγάνδα και το παραμύθιασμα της Θεσσαλονίκης υπήρξαν οι πυλώνες της επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αυτά ο Τσίπρας δεν θα είχε μπει στο Μαξίμου και ο Τσακαλώτος δεν θα έφτιαχνε το τρίτο μνημόνιο. Για να ξέρουμε και τι λέμε, Ευκλείδη.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος