«Τα παιδιά του λαού»

Υπήρξε αποκαλυπτική η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα για ορισμένες αντιλήψεις του συστήματος που κυβερνά σήμερα. Αντιλήψεις που φανερώνουν ότι αδυνατεί να απαγκιστρωθεί από τον ακραίο λαϊκισμό που το διατρέχει. Αντιλήψεις που επίσης φανερώνουν ότι δυσκολεύεται να εμπεδώσει ότι η Ελλάδα δεν είναι μία τριτοκοσμική χώρα αλλά κράτος ενταγμένο στην Ευρώπη και το δυτικό σύστημα. Και το σύστημα αυτό έχει τους κανόνες συμπεριφοράς του, το πρωτόκολλό του και τα τελετουργικά του.
Όποιος επιδεικτικά τους αγνοεί δεν είναι «αριστερός», «επαναστάτης», «ασυμβίβαστος» και όλα τα σχετικά. Είναι απλά ανάγωγος και προσβλητικός έναντι του επισήμου προσκεκλημένου του και υπόλογος έναντι του λαού που εκπροσωπεί κατ΄αυτόν τον απερίγραπτο τρόπο.
Διότι δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα του πρωθυπουργού την ώρα που ανακρούονται εθνικοί ύμνοι να στέκεται με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια στο σημείο που τα βάζουν οι ποδοσφαιριστές γιά να προφυλάξουν ευαίσθητες περιοχές του σώματός τους όταν σχηματίζουν τείχος.
Διότι δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα του
Προέδρου της Βουλής, που εκπροσωπεί το ελληνικό Κοινοβούλιο, να εμφανίζεται με το μαύρο πουκάμισό του ανοιχτό, δίκην συνοικιακού μπακάλη εν ώρα εργασίας, στο επίσημο δείπνο του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τιμήν του Γάλλου Προέδρου.
Διότι δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα των βουλευτών, που εκπροσωπούν τους Έλληνες, να εμφανίζονται στη Βουλή με αμφιέσεις συνηθισμένες σε επαρχιακές ζωοπανηγύρεις.
Αρέσει ή όχι, έτσι έχουν τα πράγματα στον πολιτισμένο κόσμο. Λατινοαμερικάνοι τριτοκοσμικοί ηγέτες μπορεί να εμφανίζονται και με τις φόρμες τους. Ασιάτες δικτάτορες με στρατιωτικές στολές. Θρησκόληπτοι ισλαμιστές με τουρμπάνια και πουκαμίσες. Αλλά αυτοί κινούνται σε διαφορετικούς κόσμους από εκείνους του συστήματος, στο οποίο είναι ενταγμένη η Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός όμως δεν είναι ο Ούγκο Τσάβες. Ο Πρόεδρος της Βουλής δεν είναι Ιρανός αγιατολλάχ. Και οι βουλευτές του casual ντυσίματος δεν εισπράττουν περί τις 6.000 ευρώ μηνιαίως και χώρια τα πολλά επιπλέον προνόμια και απολαυές γιά να δίνουν εικόνα που θυμίζει καφενέ και όχι Εθνική Αντιπροσωπεία.
Και ίσως όλα αυτά θα είχαν μικρότερη σημασία αν δεν πρόδιδαν κάτι το μείζον, μία ολόκληρη νοοτροπία, που κρύβεται πίσω από αυτού του είδους τις συμπεριφορές:
Τη νοοτροπία του ακραίου λαϊκισμού, του «εμείς είμαστε διαφορετικοί από όλους τους άλλους», «εμείς είμαστε ασυμβίβαστοι και περιφρονούμε τις συμβατικότητες και τους συμβατικούς», «εμείς είμαστε το νέο που γκρεμίζει όλα τα παληά», «εμείς είμαστε οι αριστεροί που τα αλλάζουμε όλα», «εμείς είμαστε τα παιδιά του λαού», «εμείς είμαστε με τους από κάτω και ενάντια στους από πάνω».
Δεν αποτελούν πράγματι τίποτε άλλο αυτές οι συμπεριφορές παρά απεικόνιση του ακραίου λαϊκισμού που διατρέχει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και την ώρα ακριβώς που αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν είναι διαφορετική από τις άλλες, ότι ο ίδιος δεν είναι ο ασυμβίβαστος αλλά αντίθετα εντάσσεται και αυτός στους άλλους «συμβιβασμένους» της Ευρώπης, την ώρα που δεν αλλάζει τίποτε από τα παληά αλλά και ανακύπτουν πρωτοκλασσάτα «παιδιά του λαού» με κρυφά εκατομμύρια, είναι επιεικώς κωμική η επίδειξη δήθεν αριστεροφροσύνης με ενδυματολογικές απρέπειες, αγένειες και περιφρόνηση στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις.
Π. Λουκάκος-thetoc.gr