Παλεύοντας με τις ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ

Το κύριο πρόβλημα της κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου που δημιουργεί αρρυθμίες και καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έργο είναι οι τεράστιες αντιφάσεις μεταξύ αυτών που πιστεύουν και αυτών που πρέπει να κάνουν καθημερινά οι υπουργοί .Μία μάχη ανάμεσα στην ιδεολογία και την πράξη που θολώνει τον στόχο και  δυσκολεύει το τελικό αποτέλεσμα.         

Οι περισσότεροι από τους υπουργούς προέρχονται από την κομμουνιστική Αριστερά και έχουν γαλουχηθεί με τις απόψεις της δεκαετίας του 70 ότι το μεγάλο κράτος είναι προς όφελος των πολιτών και της δημοκρατίας ,ότι ο δημόσιος τομέας βάζει φραγμούς στην ανεξέλεγκτη εξουσία  των οικονομικών συμφερόντων και ότι οι επιχειρηματίες είναι άπληστα και αχόρταγα πλάσματα που θα μπορούσαν να πουλήσουν ακόμη και την μάνα τους -πόσο μάλλον το κοινωνικό συμφέρον - για να βγάλουν μεγαλύτερο κέρδος.

Αυτοί οι υπουργοί ,λοιπόν, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν ότι ένας από τους σημαντικότερους λόγους για την σημερινή χρεοκοπία της χώρας είναι η γιγάντωση των ελλειμμάτων του κράτους, η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων να αντιταχθεί στα ατελείωτα αιτήματα των συντεχνιών και της κομματικής πελατείας  καλούνται τώρα με συνοπτικές διαδικασίες λόγω του τρίτου Μνημονίου να κάνουν τα αντίθετα με όσα ανατράφηκαν πολιτικά.

Καλούνται δηλαδή να μειώσουν το κράτος , να πουλήσουν κρατικές επιχειρήσεις σε ιδιώτες , να περικόψουν δαπάνες και προϋπολογισμούς κρατικών φορέων,   να μειώσουν συντάξεις και προνόμια εργαζομένων και να αφήσουν ελεύθερο χρόνο στην επιχειρηματικότητα για να αναλάβει την ανάπτυξη   και την έξοδό της χώρας από την κρίση.

Καλούνται με άλλα λόγια να εφαρμόσουν κάτι στο οποίο ,όχι μόνο δεν πιστεύουν, αλλά και -εάν τελικά κατάφερναν να το φέρουν σε πέρας -θα αποτελούσε την έμπρακτη διάψευση όσων τόσα χρόνια θεωρούσαν ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής τους σκέψης.  

Πως να πεισθεί π.χ. ο κ.Δρίτσας ο οποίος πιστεύει ότι δημόσιο εγγυάται το κοινωνικό συμφέρον ότι το λιμάνι του Πειραιά πρέπει να περάσει εδώ και τώρα σε ιδιώτες. Οι οποίοι θα κάνουν μεγάλες επενδύσεις ,θα ενισχύσουν την παραγωγικότητά του και θα μειώσουν την τιμή των υπηρεσιών αυξάνοντας συγχρόνως της απόδοσή του  προσελκύοντας έτσι ξένες εταιρείες να φέρουν τα εμπορεύματά τους στον Πειραιά κι όχι στη Μασσαλία ή το Ρότερνταμ.  

Πως να πεισθεί ο κ. Σκουρλέτης ότι η ΔΕΗ ,η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας με 20.000 εργαζόμενους και 6 δισ. ευρώ  τζίρο το χρόνο χρειάζεται επειγόντως μεγάλες επενδυτικές ενέσεις  για να εκσυγχρονισθεί να παράγει ρεύμα φθηνότερα ,με μικρότερη επιβάρυνση του περιβάλλοντος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις της αναπτυξιακής πορείας της χώρας; 

Κι ότι  ακόμη κι αν είχε τα απαραίτητα κεφάλαια το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος  για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης- όπως έχει δείξει η έως τώρα πορεία και με άλλες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ-  θα προτιμούσε να τα δώσει σε μισθούς και συντάξεις από τα να τα επενδύσει στον εκσυγχρονισμό της εταιρείας.

Σημειώνεται ότι δεκαετίες ολόκληρες - οι πολιτικοί υπεύθυνοι  της ΔΕΗ προτιμούσαν πληρώνουν 1 δις. ευρώ το χρόνο για να τροφοδοτούν με πετρέλαιο τις  γεννήτριες στα νησιά του Αιγαίου από το να δαπανήσουν τα έξοδα ενός μόνο έτους σε πετρέλαιο και να ρίξουν ένα υποθαλάσσιο καλώδιο κόστους ενός δις ευρώ που θα τροφοδοτεί μια για πάντα όλο το Αιγαίο με πολύ φθηνότερης παραγωγής ρεύμα. 

Το να παραδεχθεί ο κ. Φίλης ότι το 13% ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία δεν θίγει μόνον τους ευκατάστατους Έλληνες (ανάμεσά τους και τον Πρωθυπουργό όπως είπε ο υπουργός Παιδείας)  αλλά και χιλιάδες άλλους πολίτες που αν και δεν έχουν περισσευούμενα χρήματα προτιμούν να στερηθούν για να  στείλουν τα παιδιά  τους σε ιδιωτικά σχολεία όπου οι συνθήκες εκπαίδευσης είναι καλύτερες από αυτές του δημοσίου σχολείου είναι σαν να ζητάμε από τον κ.Τσίπρα να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος όταν έλεγε ότι οι αγορές θα χορεύουν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βαράει τα νταούλια του  ή όταν αποκαλούσε τον γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ- Ολαντρέου! 

Η χώρα εξακολουθεί να πληρώνει τεράστιους λογαριασμούς για την επιμόρφωση των Αριστερών υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  ώστε να παραδεχτούν την ομηρία της Ελλάδας από τον δημόσιο τομέα και  να εφαρμόσουν την στροφή στην φιλελεύθερη οικονομία και τον ρεαλισμό.

 Όσο ,όμως,  οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν ,όσο η κυβέρνηση  ονειρεύεται ισοδύναμα για να μην εφαρμόσει τις επώδυνες μνημονιακές της υποχρεώσεις ,τόσο η κατάσταση στην οικονομία θα επιδεινώνεται , η ανεργία και η αποβιομηχάνιση θα ενισχύονται ,  η κοινοτική χρηματοδότηση θα παραμένει ανενεργή, οι καλύτερες μέρες θα απομακρύνονται.

Ν. Παπαδόπουλος-ΤΟ ΒΗΜΑ