Πού πήγαν οι «Αγανακτισμένοι» των παρελάσεων;

Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου, όχι πάρα πολλά χρόνια πριν, το 2011, αγανακτισμένοι πολίτες διέκοπταν τη μαθητική παρέλαση της Θεσσαλονίκης για να παρελάσουν οι ίδιοι. Αντί για ελληνικές σημαίες είχαν πανό που έγραφαν ΟΛΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι καθηγητές, δηλαδή, διέκοψαν την παρέλαση των μαθητών τους. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, διέκοψαν την παρέλαση των παιδιών τους.
Είναι η περίοδος που αυτοί οι πολίτες έχουν, ήδη, αυτο-ονομαστεί Αγανακτισμένοι, είχαν, ήδη, δώσει κινηματικό χαρακτήρα στη δράση τους και είχαν, ήδη, παραλύσει την οποιαδήποτε κρατική δραστηριότητα. Ένα εξάμηνο πριν τα συμβάντα της παρέλασης της Θεσσαλονίκης, το κέντρο της Αθήνας ήταν κάθε δεύτερη μέρα κλειστό, ταξιτζήδες και φορτηγατζήδες διαμαρτύρονταν γιατί
δεν ήθελαν να ανοίξει το επάγγελμά τους (σωστά, πρέπει μια άδεια να κοστίζει 200.000), δάσκαλοι και καθηγητές αντιδρούσαν στο κόψιμο των μισθών τους (τα ιδιαίτερα στο μεταξύ συνεχίζονταν κανονικά), και –γενικά- κόσμος και κοσμάκης σουλάτσαρε στο Σύνταγμα και στις πλατείες της χώρας. Δίκιο, άδικο, είναι μια άλλη συζήτηση.
Από τότε πέρασαν τέσσερα ακριβώς χρόνια. Ούτε μέρα παραπάνω, ούτε ώρα. Ο κόσμος αυτός άλλαξε έξι κυβερνήσεις (Παπαδήμου, Πικραμμένου, Σαμαρά, Τσίπρα, Θάνου, Τσίπρα), πέντε πρωθυπουργούς και πήγε στις κάλπες σχεδόν διπλάσιες φορές.
Τι άλλαξε;
Στην πολιτική και την οικονομία σχεδόν τίποτα. Εφαρμόζονται οι ίδιες πολιτικές πάνω-κάτω, υπάρχει η ίδια αβεβαιότητα για το εάν «το πρόγραμμα βγαίνει», παρατηρείται η ίδια επιδείνωση των δεικτών της οικονομίας και η ίδια συρρίκνωση των αποταμιεύσεων του κόσμου. Στο μεταξύ, είχαμε κλειστές τράπεζες και δεν μπορείς να κινήσεις τα χρήματά σου με όποιον τρόπο θέλεις κι επιθυμείς. Είχαμε και καταστροφή των περισσότερων συμμαχιών που είχαμε έστω με κάποιες χώρες στην Ευρώπη, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. 
Στην κοινωνία, όμως, άλλαξαν πολλά. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ φαντάζουν τόσο μακρινές αναμνήσεις, όσο κι οι υποσχέσεις του Τσίπρα για σκίσιμο των Μνημονίων. Οι τότε Αγανακτισμένοι είναι –κατά πλειοψηφία- τώρα στην εξουσία. Όσοι κρατούσαν τότε σημαίες της ΟΛΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ τώρα κάθονται στα καφενεία και αντιδρούν αμήχανα στην κριτική που γίνεται στην κυβέρνηση. Όσοι κρατούσαν ελληνικές σημαίες, φουσκώνουν τα στήθη τους από υπερηφάνεια όταν βλέπουν τον Καμμένο να επιδίδεται σε σόου πατριωτικό.
Αξιοπρεπές όλο αυτό, έτσι;
Υ.Γ. Το παρακάτω βίντεο είναι από τη μαθητική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, το 2011. Είναι το περιστατικό που περιγράφεται στην αρχή του κειμένου. Ακούστε το, προσέξτε τη ρητορική των διαδηλωτών. Κουφάλες, κρεμάλες κλπ. Ενδεικτικό του μίσους που ξέβρασε η κρίση στην ελληνική κοινωνία και που τώρα κρύβεται ξανά κάτω από το χαλί. Του Μαξίμου. 

Τάκης Καραγιάννης-protagon.gr