Ποια συναίνεση Αλέξη;

Δυσκολεύομαι να βρω έστω και ψήγματα ηθικής στην συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.Δεν έχω αντιληφθεί εδώ και δέκα μήνες οποιαδήποτε ενέργεια των δύο που να μπορεί να χαρακτηριστεί υπερκομματική.

Είναι εντυπωσιακό το πόσες φορές έχουν αλλάξει ρόλους οι συγκυβερνήτες της συμφοράς σε δέκα μήνες.Πρώτα ήταν η έπαρση του Ιανουαρίου που οδήγησε στην πιο αποτυχημένη διαπραγμάτευση όλων των εποχών,στη συνέχεια ζώστηκαν τα φυσεκλίκια για το δημοψήφισμα,μετά εμφανίστηκαν ως σωτήρες που δεν άφησαν τη χώρα να φαλιρίσει και ζήτησαν υπευθυνότητα για να ψηφιστεί η συμφωνια.Η αντιπολίτευση έπαιξε το παιχνίδι τους και στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας,όντας ανίκανος να διαχειριστεί την εσωκομματική κρίση με τους μουρλούς συντρόφους του πήγε ξανά την χώρα σε εκλογές για να μην αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με «το παλιό» και χάσει τον Πάνο Καμμένο τον μνημονιοφάγο από συνέταιρο.

Τώρα επιχειρούν να σύρουν σύσσωμη την

αντιπολίτευση σε μια νεφελώδη «προγραμματική συμφωνία»  για κόκκινες γραμμές στο ασφαλιστικό. Αλήθεια ποιες θα είναι αυτές οι κόκκινες γραμμές;Γιατί εξ όσων γνωρίζω η κατώτατη σύνταξη υπέστη μείωση περίπου 25% από το μνημόνιο που υπέγραψαν ο Τσίπρας και ο Καμμένος.Τι διαπραγμάτευση και τι σόι κόκκινες γραμμές να βάλουν αυτοί οι δυο απαράδεκτοι τύποι όταν δεν μπόρεσαν να προστατέψουν ούτε την κατώτατη σύνταξη;

Το ασφαλιστικό είναι όντως ένα θέμα που η επίλυση του έχει άμεση σχέση με την οικονομική επιβίωση των Ελλήνων.Σε μια πρόχειρη καταγραφή στοιχείων το επισήμανα την περασμένη βδομάδα.Ποια είναι όμως η στόχευση;Η αποφυγή με κάθε μέσο μιας περικοπής συντάξεων;Αυτό είναι αδύνατο.Όταν η συνταξιοδοτική δαπάνη είναι περίπου 28 δις και τα 11 προέρχονται από την κρατική επιχορήγηση(Δηλαδή τον φορολογούμενο) τότε η περιστολή της συνταξιοδοτικής δαπάνης είναι νομοτέλεια.

Πάνω από τέσσερα ΕΝΦΙΑ πληρώνουν οι φορολογούμενοι ετησίως ΜΟΝΟ για τις συντάξεις.Και εδώ είναι το ζουμί γιατί το ασφαλιστικό σύστημα οδηγεί στην υπερφορολόγηση είτε μέσω των υπερβολικά υψηλών ασφαλιστικών εισφορών είτε μέσω της έμμεσης και άμεσης φορολογίας.

Το ασφαλιστικό είναι σε άμεση συσχέτιση με τις ιδιωτικοποιήσεις,την μείωση των δημοσίων δαπανών,την μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας,το φορολογικό σύστημα και όλα τα κύρια οικονομικά ζητήματα.Αν ο στόχος της συγκυβέρνησης είναι η πρόκληση του μικρότερου δυνατού πόνου στους ήδη υπάρχοντες συνταξιούχους θα πρέπει να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα οδηγήσει την χώρα σε οικονομική ανάπτυξη.Και τότε μπορεί να γίνει κουβέντα για ουσιαστική συναίνεση.

Θα υποστήριζα με σθένος ένα αίτημα για συναίνεση που θα έκανε εθνικό στόχο την αύξηση του ΑΕΠ.Είναι ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί ένα πραγματικό αιματοκύλισμα στις συντάξεις.Κανένα ΑΕΠ όμως δεν θα αυξηθεί αν δεν προχωρήσουν γρήγορα οι ιδιωτικοποιήσεις,αν δεν απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα,αν δεν μειωθούν οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές και αν δεν υπάρξει συγκροτημένο σχέδιο μείωσης των δημοσίων δαπανών.

Τα παραπάνω είναι τα αόρατα τείχη που κρατούν την Ελλάδα εγκλωβισμένη να στροβιλίζεται γύρω από μια δημοσιονομική κρίση ή οποία θα μπορούσε να είναι παρελθόν ήδη.

Η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα και του ημίτρελου συγκυβερνήτη του να αποσπάσουν συναίνεση μόνο για το ασφαλιστικό επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά τον εθνολαϊκισμό που χαρακτηρίζει την συγκυβέρνηση.Η ανάγκη για εθνική συνεννόηση είναι ένα προπέτασμα καπνού στην κοινή γνώμη προκειμένου να μην θιχτούν οι συμμαχίες που έχουν κάνει με τις δυνάμεις της συντήρησης προκειμένου να μακροημερεύσει η χρεοκοπημένη εξουσία τους.

Κάτι μου λέει όμως πως τελειώνει το λάδι στο (κυβερνητικό) καντήλι τους.

Υ.Γ.Δώδεκα χρόνια πριν ο Καγκελάριος Σρέντερ παρουσίασε στην Γερμανική Βουλή την «Ατζέντα 2010».Επρόκειτο για ένα «μνημόνιο» που σκοπό είχε να κάνει την Γερμανία την πιο δυνατή οικονομία της Ευρώπης μέχρι το 2010.Περιλάμβανε μεγάλες περικοπές και συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.Η «Ατζέντα 2010» υπερψηφίστηκε και αποτελεί ακόμα και σήμερα βασικό οδικό άξονα της γερμανικής οικονομικής πολιτικής.Το SPD του Σρέντερ έχασε τις τρεις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.Ποτέ δεν θεώρησαν πως έκαναν λάθος.

Νεολίμπεραλ-παρατηρητήριο