Αλαλούμ

Αν θυμάστε πάνε δύο ή τρία χρόνια που μας πρωτοείπαν για την αναγκαστική χρήση πιστωτικών καρτών στις διάφορες συναλλαγές μας. Που λογικά σημαίνει ότι κάποιοι στο υπουργείο Οικονομικών θα το έχουν μελετήσει στο μεταξύ το θέμα και θα έχουν εντοπίσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που θα είχε η εφαρμογή του μέτρου. Μόνο που η λογική ούτε είχε ούτε έχει σχέση με όσα συμβαίνουν στον τόπο μας.
Τα νέα από το «μέτωπο» δεν είναι καλά. Για παράδειγμα, τι θα γίνει με εκείνους που δεν έχουν ή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάρτα, επειδή έχουν εκκρεμείς λογαριασμούς με τις τράπεζες; Θα χάσουν το αφορολόγητο; Δεν γίνεται. Και τι θα γίνει με όσους και όποιους πρέπει να αποκτήσουν το ειδικό μηχανάκι από τις τράπεζες, αλλά δεν έχουν τα χρήματα να το πληρώσουν ή την πιστοληπτική ικανότητα για να το πάρουν; Και τι θα γίνει και με τις
εξοντωτικές προμήθειες που χρεώνουν οι τράπεζες για τη διαμεσολάβησή τους;
Αν υπάρχουν κι άλλα προβλήματα δεν το ξέρω. Σίγουρα, όμως, δεν το αποκλείω. Εδώ ακούσαμε τον υπουργό να μας λέει το κουφό, ότι δεν έχει αποφασίσει ποιες αποδείξεις πρέπει να κρατήσουμε για το 2015 όπου, ως γνωστόν, δεν είχαμε καμία τέτοια υποχρέωση γιατί ούτε υπήρχε ούτε εκδόθηκε νόμος που να το προέβλεπε. Αλλά τι άλλο αν όχι τέτοια εξωφρενικά μπορεί να περιμένει κανείς από ανθρώπους που προγραμμάτιζαν τον περασμένο Δεκέμβριο να επαναφέρουν τις αποδείξεις που κανένας δεν ήταν υποχρεωμένος να έχει κρατήσει.
Κοντολογίς, καμία δοκιμασία δεν αποδεικνύεται ικανή να μας σοβαρέψει. Η μεθοδικότητα και η σοβαρότητα ήταν και παραμένουν άγνωστες συμπεριφορές για ένα κράτος που δεν εννοεί να κάνει τα στοιχειώδη βήματα για να προσεγγίσει τις πρακτικές που υποτίθεται ότι επιδιώκει να καθιερώσει. Και τώρα, στα μέσα του Γενάρη, κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν αυτή τη χρονιά θα ισχύσουν οι κάρτες ή οι αποδείξεις ή και τα δύο ή ενδεχομένως τίποτα από τα δύο ή -ποιος ξέρει;- κάτι τρίτο. Από ιδέες καλά πάμε. Στην εφαρμογή είναι που κολλάμε.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος