Το αδιανόητο γίνεται πραγματικότητα

Εμείς εδώ το γνωρίζαμε (οι έξω ακόμη δεν το έχουν καταλάβει...) ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό όσον αφορά την παραποίηση της αλήθειας εφόσον αυτό εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του. Προχθές, όμως, στη Βουλή, ξεπέρασε κάθε όριο, αναφερόμενος στην επιστολή του υπουργού Οικονομικών της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόργιανς, σχετικά με τις λίστες Ελλήνων φοροφυγάδων με καταθέσεις στο εξωτερικό. Παραθέτω το πλήρες κείμενο της σχετικής επιστολής, προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της πρωθυπουργικής απάτης:

«Μπορώ να επιβεβαιώσω την περιγραφή του τότε Ελληνα προξένου στο Ντίσελντορφ, κ. Πλεξίδα, ότι, στο πλαίσιο επανειλημμένων συνομιλιών μας, του προσέφερα βοήθεια για την ενίσχυση της ελληνικής φορολογικής διοίκησης, καθώς επίσης και για την ανάλυση και αξιολόγηση στοιχείων από CD. Εκείνη την περίοδο το θέμα μας δεν ήταν η λίστα, την οποία παραδώσαμε τον περασμένο Νοέμβριο μέσω της Κεντρικής Φορολογικής Υπηρεσίας στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτή η σύνδεση με Ελληνες δικαιούχους κατέστη εφικτή μόλις το 2015. Αντικείμενο της συζήτησης το 2012 ήταν πιθανές ενδείξεις για Ελληνες φοροφυγάδες. Επιπλέον, ήταν ξεκάθαρο από τότε πως αυτού του είδους η υποστήριξη δεν είναι δυνατόν να παρασχεθεί από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση αλλά μόνον από τα κρατίδια, καθώς η φορολογική διοίκηση στη Γερμανία είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατιδίων της χώρας. Κατά συνέπεια, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να παράσχει τη συγκεκριμένη βοήθεια. Λόγω της επιφυλακτικότητας του Ελληνα συνομιλητή μου για μια συνεργασία σε επίπεδο κρατιδίου, είχα μιλήσει και με τον υπ. Οικονομικών της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για την πρόθεσή μας, ο οποίος την ενέκρινε ρητά, γεγονός για το οποίο ενημέρωσα και τον κ. Πλεξίδα εγγράφως».
Τι συνιστά την απάτη εκ μέρους του πρωθυπουργού: ότι διάβασε μόνον την πρώτη πρόταση της επιστολής (μέχρι την πρώτη τελεία δηλαδή), ενώ παρέλειψε τη συνέχεια, που όχι μόνον απαλλάσσει πλήρως τη Νέα Δημοκρατία από τις ευθύνες που επιχειρεί να τις προσάψει η κυβέρνηση, αλλά μάλλον αναδεικνύει τις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, αφού αυτή είναι που έχει στη διάθεσή της την περιβόητη λίστα εδώ και τέσσερις μήνες.
Εντάξει. Δεν απορώ για το μέγεθος του θράσους του Αλέξη Τσίπρα - αυτό το έχουμε διαπιστώσει ξανά και ξανά. Απορώ, όμως, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει μια τόσο πρόδηλη και κατάφωρη απόπειρα παραπλάνησης της Βουλής και της κοινής γνώμης, χωρίς καμία επίπτωση για εκείνον που την επιχειρεί. Σε μια σοβαρή χώρα, με σεβασμό στον κοινοβουλευτισμό, όπως λ.χ. η Βρετανία, κάτι παρόμοιο θα ήταν αιτία παραίτησης του πρωθυπουργού και πτώσης της κυβέρνησης. Θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Συγκρίνω τον Υπαρκτό Ελληνισμό με σοβαρές χώρες...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή