Η «νομοτέλεια του καλού»

"Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά οι Τσίπρας και Καμμένος έχουν αποδείξει πως δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό όταν πρόκειται για την διατήρηση της εξουσίας."
Αλήθεια έχετε σκεφτεί το δράμα που ζουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι,αρθρογράφοι και σχολιαστές της κοινής γνώμης;Μήπως νομίζετε πως άνθρωποι σαν εμένα που το κάνουν σαν χόμπι προβληματίζονται λιγότερο για το τι θα γράψουν; Σήμερα θα μπορούσα για παράδειγμα να γράψω για τον Πάνο Καμμένο τον μνημονιοφάγο και τις ρουκέτες ανοησίας που εκτόξευσε χθες το βράδυ από το πολυβολείο του Νίκου του Χατζηνικολάου. Εκεί υπάρχει πολύ υλικό.Πατέντες για ψεκασμένους που θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα,μεγαλοστομίες για εθνική κυριαρχία την ώρα που εκλιπαρεί για νατοϊκές περιπολίες στο Αιγαίο και όρκους αιώνιας αγάπης με τον Αλέξη Τσίπρα.
Από την άλλη σκέφτομαι πως το να γράψω κάτι για τον Πάνο Καμμένο δεν έχει καμιά χρησιμότητα εκτός της εκτόνωσης μέσω γέλιου.Το οποίο γέλιο βγαίνει πικρό όταν
διαβάσεις για παράδειγμα λίγο αργότερα δηλώσεις της Γεροβασίλη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ δηλώνει πως «η κυβέρνηση σκοπεύει να βάλει τάξη στο διαδίκτυο με την δημιουργία ειδικού Μητρώου».
Δεν θα επικεντρωθώ ούτε στις προθέσεις της συγκυβέρνησης ούτε στην πρωτοφανή προσπάθεια ελέγχου της πληροφόρησης.Αυτά είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί πολλάκις και σε εκτενέστερο βαθμό από δεκάδες σχολιαστές.Η άποψη μου είναι πως η απόπειρα φίμωσης δεν θα ευδοκιμήσει αλλά είναι υπαρκτή απειλή.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο στην όλη ιστορία είναι η πεποίθηση πολλών συνανθρώπων μου πως οι Συριζαίοι θα φάνε τα μούτρα τους γιατί «αυτά δεν γίνονται». Εναποθέτουν τις ελπίδες τους δηλαδή σε μια «νομοτέλεια του καλού» ενώ αν μας έχουν διδάξει κάτι τα τελευταία 5 χρόνια είναι πως δεν μπορούμε να θεωρούμε τίποτα δεδομένο.
Το έχω ξαναγράψει και στο παρελθόν.Όλοι οι δικτατορίσκοι ανά τον κόσμο δεν φημίζονταν για τον υψηλό δείκτη ευφυίας τους. Αντιθέτως αυτό που τους έλειπε σε εξυπνάδα το αναπλήρωναν σε πονηριά και προσήλωση στον στόχο.Κανένας δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τον Χίτλερ,τον Στάλιν ή τον Μουσολίνι σαν ευφυείς ανθρώπους.Η ιδεοληψία τους σε συνδυασμό με την έλλειψη ηθικών φραγμών τους έδωσε δύναμη και πιστούς ακόλουθους.Όταν βρήκαν το ρήγμα έδρασαν καταλλήλως και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Αλλά και στη σημερινή εποχή τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ.Ο Πούτιν και ο Ερντογάν είναι αυτό που λέμε «δικτάτορες με κοινοβουλευτικό μανδύα». Κατάφεραν να ελέγξουν απόλυτα το Κοινοβούλιο και τους θεσμούς και κυβερνούν αυταρχικά χωρίς όμως να έχουν καταλύσει εντελώς τον κοινοβουλευτισμό.Ο έλεγχος των ΜΜΕ,της οικονομίας και των θεσμών είναι απόλυτος.
Ούτε αυτοί όμως αποτελούν δείγμα ευφυή ανθρώπου που αν δεν είχαν ενασχόληση με την πολιτική θα μπορούσαν για παράδειγμα να διακριθούν στην ελεύθερη οικονομία.Πρόκειται περί αδίστακτων ανθρώπων που μπόρεσαν να ανελιχθούν και να αποκτήσουν υπερεξουσίες κυρίως επειδή οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» τους το επέτρεψαν.
Η τάση αυτήν την εποχή είναι η διακωμώδηση σε ό,τι έχει να κάνει με την συγκυβέρνηση.Είναι κατανοητό εν μέρει αφού είναι όντως αστείο το να βλέπεις τις ανακολουθίες των λαϊκιστών.Είναι πολύ πιο απλό για την πλειονότητα της κοινής γνώμης να καταλάβει την κοροϊδία με ένα χιουμοριστικό βίντεο παρά με διαγράμματα και οικονομικές αναλύσεις.Δεκτά όλα τα παραπάνω.
Δεν επιτρέπεται όμως ο εφησυχασμός.Είναι μεγάλο λάθος να περιμένει κάποιος τον ΣΥΡΙΖΑ να πέσει σαν ώριμο φρούτο.Δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά οι Τσίπρας και Καμμένος έχουν αποδείξει πως δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό όταν πρόκειται για την διατήρηση της εξουσίας. Για αυτό έχουν ταιριάξει τόσο ώστε να λέει ο Καμμένος χθες πως τα διάφορα δημοσιεύματα για προβλήματα στις σχέσεις των δύο του θυμίζουν πεθερές που θέλουν να χωρίσουν το ζευγάρι.
Οι εξελίξεις τρέχουν και πολύ σύντομα όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.Εμείς όμως που στεκόμαστε απέναντι σε αυτή την συμμορία συνειδητά οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι ακόμα και για την υπεράσπιση του πολιτεύματος.Κοντά σε αυτούς που τον πίστεψαν και σήμερα ουρλιάζουν στο δρόμο μπορούμε να είμαστε και εμείς αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουμε αντίστροφο λαϊκισμό προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό μας.
Μάντης κακών δεν θέλω να μαι αλλά βλέποντας τις προθέσεις της συγκυβέρνησης νομίζω σε λίγο καιρό η εβδομάδα του δημοψηφίσματος θα μας φαίνεται παιδική εκδρομή.Διαβάστε μόνο τον εκλογικό νόμο που θέλει να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αδυνατώ να βρω τον τρόπο που μπορεί να λειτουργήσει αυτό το θλιβερό τουρλουμπούκι σε ευρωπαϊκά πλαίσια και υπό ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο.
Ας είμαστε σε εγρήγορση.
Νεολίμπεραλ-το παρατηρητήριο